We ruimen de kampeer plek waar we de nacht hadden gespendeerd op. Zonder dat ik het door had stond InuYasha naast me. Hij leunde tegen een boom aan en keek me aan. "Wat is er?" Vroeg ik. "Is het verboden om hier te staan of zo?" Ik zuchtte. Hij draaide zich om. Hij leunde nu met ze rug tegen de boom aan hij hefden zijn hoofd omhoog deed ze ogen dicht en richten ze hoofd naar de zon. Zijn zilveren haar kleur gaf nu een koude maar, toch verwarmende gloed. "Wanneer gaan we de tessaiga halen?" "Morgen ochtend." Hij keek nog steeds met gesloten ogen naar de zon. "Hoezo morgen en niet vandaag." Hij grinnikte. "Als half demoon moet je toch weten dat er bij een 'new moon' je krachten weg zijn." Hij had gelijk. Ik was het vergeten. Aangezien de maan of zon geen werking op de Shire waar ik 9 jaar van me leven heb gespendeerd. "O ja dat is natuurlijk zo." Hij deed de ogen open en keek me aan. "Het word dus een lange avond." Ik keek hem diep aan. "Hoe groot is de kans dat we aangevallen worden?" Hij lachten. "Kans dat we niet aangevallen worden is er niet eens. Naraku en Sesshomaru maken hier denk ik zo snel mogelijk gebruik van als ze er achter komen." Ik keek hem vragend aan. "Ze weten niet dat onze krachten weg gaan bij een 'new moon'?" "Naraku, weet het heus wel aangezien hij ook maar een half demoon is." Hij stopte even. "En Sesshomaru tja, ik heb geen idee of hij het weet." Hij grinnikte. "Bescherm je maar goed vanavond." Hij glimlachten naar me. Hij kon dus wel aardig zijn.
Kimora stapte op Isao. Ik legde alle spullen die we hadden op de rug van Isao. Ik deed één stap achter uit. Ik keek moeilijk naar Isao en Kimora. "Geen plek meer?" Hoorde ik achter me. Ik draaide me om en daar stond InuYasha. "Nee, dus 1 van ons moet rennen." Ik lachten en zuchten er bij. "Ik loop anders wel." Zei Kimora. "Nee, ik kan anders Miné op me rug vervoeren." Ik keek hem verrassend en optimistisch aan. Hij lachten. "Kom laten we gaan." En voor dat ik iets kon zeggen had hij me al op ze rug. "Dat ging sneller dan ik had gedacht." Zei ik verondersteld. "Laten we gaan." Hij rende echt mega snel. Ik vroeg me af hoe hij me niet ingehaald had op de eerste dag dat we elkaar ontmoette. Ik vond het dood eng het ging mega snel en hij was nou niet echt iemand die goed opletten wat voor zich was. Ik klemde me om hem heen. "Kan het wat minder ik stik bijna." Zei hij schor en nijdig. "Als jij een keer stopt met zo roekeloos te rennen." Ik zuchtte.
We stopte dicht bij een meer. Het was al aan het schemeren. InuYasha zetten me op de grond. "Laten we hier overnachten." Zei hij kalm. "Goed idee." Zei Kimora ze sprong van Isao af en deed de spullen al van ze rug. Ik liep naar d'r toe. "Hulp nodig?" Ze lachten. "Graag." We maakten alles gereed voor de nacht. Ik was bezig met het water te koken voor een bepaald geregd dat Kimora wilde maken. Langzaam kwam de maan omhoog en ik zag dat het kokend water dat ik kokend had gemaakt met me waterstuur krachten minder werd. Gelukkig was ze al bijna klaar. "Miné, kan ik even met je praten?" Hoorde ik van boven komen. "Tja ik kan niet echt goed in bomen klimmen." Voor dat ik het door had stond hij al naast me en tilde hij me op. In een fractie van een seconden zaten we in de boom. "Waar wil je over praten." Hij hield me vast aan me elleboog zo dat hij zeker wist dat ik niet zou vallen. "Heb je nog nooit een 'new moon' meegemaakt?" Ik keek hem vragend aan. "Heb je serieus interesses over mijn leven." Ik lachten. Hij keek me serieus aan. "Nee, niet meer dat ik kan herinneren." Hij keek me diep aan. "Het is beter als je de nacht wakker blijft. Het is niet echt veilig daar op de grond." Hij lachten er bij. Ik keek hem vragend aan. "Jij bent toch altijd wakker? Maak me dan wakker als er wat is." Ik glimlachten naar hem. Tijdens me glimlach voelde ik langzaam de kracht verdwijnen als of een energie bron in me lichaam op was. Het voelde leeg en vreemd. De donkere zwarte glanzende haren die ik had werden duf bruin. De witte gloed die ik over me lichaam had wat meer zalm kleurig. InuYasha daar in tegen kreeg gitzwart haar, zijn oren waren verdwenen en ze klauwen waren mensen handen geworden. Zo zaten we in de boom. Als twee normale mensen.
JE LEEST
Miné
FantasyEen romantisch verhaal dat gaat om leven of dood. Een verhaal met demonen, verdriet maar ook met mooie momenten. Dit is het verhaal van Miné een waterstuurder die erg gewild is nadat de laatste waterstuurder was gestorven. Miné leefde daarin tegen 9...