EN GÜZEL GÜNAH

4. Bölüm

Keyifli okumalar :)

"Kahretsin !!"

"Neler oluyor, ne oldu, kim o adamlar ?"

"Bu iyi olmadı. Onların buraya gelmesi hiç iyi olmadı. Seni görmemeleri gerek."

"Peki kim o adamlar ? Bunları ilk defa gördüm. Ne yapacağız şimdi ?"

"Sen mutfağa geç ve sakın oradan çıkma. Ben halledeceğim."

"Peki tamam."

Bade hızlı adımlarla mutfağa doğru ilerlemeye başladı. İsmini bilmediği yakışıklı adam da dışarı çıkıp o siyah arabadan inen adamların yanına gitti.

Bu adamları ilk defa görüyordu. Kendisi ile bir ilgisi olduğunu düşünmüyordu.
Peki kendisi ile bir ilgisi yoksa neden saklanıyordu ki ?

Belkide belalı tiplerdi. Bulunduğu yerden ne kadar çok merak edip çıkmak istese de  korkuyordu, çıkamıyordu, ama merakı daha ağır basıyordu.

Mutfağın küçük penceresinden dışarıya doğru bakmaya başladı. Gördüklerine şaşırmıştı. Yakışıklı dediği adamı iki kişi tutmuş biri de karşısında ona bir şeyler söylüyordu.

Sesler yükselmeye başladı karşılıklı birbirlerine bağırıyorlardı. Eğer o adam tek başına gelmiş olsaydı ona bunu yapamazdı, yanındaki iki adam işi bozuyordu. Onu çok sıkı bir şekilde tutuyorlar, hareket bile ettirmiyorlardı.

O an bulunduğu yerden çıkıp onlara bağırmak istedi ama bunu yapamazdı. Onlarla baş edemezdi. Ama çok istedi, sonuçta o yakışıklı adam da kendisini kurtarmıştı.

🌸🌸🌸

"Kimdi onlar, sana niye öyle davranıyorlardı ?"

"Boşver."

"Ne demek boşver ya tehdit mi ediyorlardı seni, benim yüzümden mi ?"

"Hayır seninle bir ilgisi yok."

"Anlatmayacak mısın ?"

"Evet."

"Peki tamam sen bilirsin."

Olduğu yerde yere oturdu Bade. Duvara yaslandı, gözlerini kapatıp bir şeyler düşünmeye başladı. Düşünceleri yüzünden okunuyordu. Evini özlemiş olmalıydı. Adam kadına baktı. Onu daha fazla burda esir gibi tutamazdı.

"Gitmek istiyor musun ?"

'Anlamadım ?"

"Evine diyorum, gitmek istiyor musun ?"

"E-evet ! Götürecek misin ?"

"Evet. Seni götüreceğim evine ama şimdi değil, akşam." 

"Gerçekten mi ??"

Bade ayağa kalkıp zıplamaya başladı sevincinden küçük bir çocuk gibi.

Adam güldü..

"Evet gerçekten ama kimseye bu konu hakkında bir şey söylemeyeceksin."

"Peki, tamam, olur. Kimseye bir şey söylemem."

Bir süre sessizlik oldu ortamda. Ne Bade konuşuyordu ne de o yakışıklı adam.

Sessizliği adam bozdu.

"Beni neden tehdit ediyorlar biliyor musun ?"

"Söylemek zorunda değilsin."

Söylemek istiyorum."

"Neden ?"

"Bu adamların zamanında babamla aralarında birtakım olaylar olmuş. Babam ölünce beni buldular ve acısını benden çıkarmak istediler. Benim seni kaçıranların yanında bulunma sebebim de bu zaten. Onlar bana yardım etti. Onlar olmasaydı eğer kim bilir belki ben de babam gibi girecektim toprağa.
Ama yine de yalnız bulduklarında gördüğün gibi rahat bırakmıyorlar."

"Çok üzüldüm, babanın öldüğünü bilmiyordum. Peki senden tam olarak ne istiyorlar ?"

"Benden bir ömür boyu kendilerine çalışmamı istiyorlar. Eğer dediklerini yapmazsam doğal olarak beni de öldürecekler."

"Bu çok saçma !"

"Onlar bu saçmalıkları seviyorlar."

"Buradan çekip gitsen seni bulamayacakları bir yere iyi olmaz mı ?"

"Gidemem."

"Neden ki ?"

"Sevdiğim kız burda."

Doğru ya sevgilisi vardı.

"Onu da al götür."

"Ailesi burda, ailesini bırakıp gelmez. Ayrıca ne kadar gitsek de bizi bulurlar. Ona zarar vermelerinden korkuyorum. Bu yüzden daha evlenme teklifi bile etmedim. Onu seviyorum. Kaybetmek istemiyorum."

Gerçekten seviyordu kız arkadaşını. Bu, gözlerinden okunuyordu.
Acaba nasıl biriydi sarışın mı, esmer mi ?

Bunları merak etmeye başladı sonra kendi kendine 'Noluyo Bade, sanane kızın nasıl biri olduğundan' dedi ve arındı düşüncelerinden.

"Benim biraz işim var, akşam seni götürmek için gelirim."

"Tamam görüşürüz."

Adam kapıdan tam çıkarken Bade,

"Şey bu arada kendine dikkat et olur mu ?"

Adam duraksadı ve ufak bir tebessüm ile,

"Sende."

🌸🌸🌸

Bade duvarda asılı olan saate baktı. Saat sekiz'e geliyordu. Kış mevsimi olmadığından hava hâlâ aydınlıktı. Evine gitmeyi sabırsızlıkla bekliyor ve bir yandan da bu olanları nasıl açıklayacağını düşünüyordu.

Polise kesinlikle gitmiş olmalıydılar. Peki polise ne diyecekti ? Aklına hiçbir şey gelmiyordu. Yalan söylemeyi beceremezdi zaten.

Dışardan gelen arabanın sesi ile irkildi. Yanında duran pencereden baktığında kurtarıcısının gelmiş olduğunu gördü. Kurtarıcı olarak görüyordu onu ama kendisini kaçıran da oydu. 'Neyse mecbur olmasa yapmazdı herhalde' diye düşündü.

Olduğu yerden kalkıp hemen kapıya doğru koştu. Kapıyı açtığında kurtarıcısı ile karşı karşıya geldi.

"Hadi bakalım gidiyoruz." dedi adam gülerek.

Bade çocuklar gibi gülücükler saçıyordu etrafa.

"Benden bu kadar çok sıkıldığını bilmiyordum kırıldım bak şimdi."

"Senden sıkılmadım da evimi arkadaşlarımı öğrencilerimi ailemi özledim."

"Ailen ?"

"Hilal ablam ve Selim."

"Selim kocan falan mı ?"

Bu cümle Bade'nin canını yakmıştı. Kocası öleli 2 sene olmuştu. Gözlerini devirdi ve sessizce,

"Kocam değil o benim. Kocam, ö-öldü."

İşte bunu söylerken boğazında bir şeyler düğümlenmişti. Zor söylemişti o kelimeyi.

İnsanın bir ömür boyu yan yana olmak için yola çıktığı arkadaşının birden ortadan yok olup gitmesi nasıl anlatılırdı ki ?

Anlatılmazdı.
Kelimeler yetmezdi buna.
Anlatılsa da anlaşılmazdı.
Yaşamadan anlaşılmazdı.

"Özür dilerim ben. Şaka yapmak istemiştim daha önce evli olduğunu bile düşünmemiştim."

Bade gözlerini kaldırıp bunları söyleyen adama baktı,

"Sorun değil. Hadi gidelim."

Sevgili okurlarım bölümlerden keyif alıyorsunuzdur umarım. :)

Düşünceleriniz benim için  çok önemli. :)

Bundan sonra neler olacak ?
Neler olmalı ?

Hepinize yanımda olduğunuz için teşekkür ederim :)