Bir hayal kurarsın. Gerçekleşmeyeceğini bile bile her gün gerçekleşecekmiş gibi tekrar edersin. Hiç ummadığın bir anda hayalin gerçek olur. Hayatındaki bütün düzen bozulur, bir karmaşanın ortasında kalırsın. Tek düzenin hayalindir. Her şey gibi sonu gelir. Neye uğradığını şaşırsın. Ruhun bir boşluğa düşer ama el uzatacak kimse yoktur ona. Öyle debelenir durursun. Acı seni terk edene dek öylece debelenirsin karanlık kıyılarda. Ama artık sen, sen değilsindir. Hayattaki yaşama sebeplerin, hayallerin, elinden kayıp gitmiş ve ruhun acıyla olan savaşından mağlup ayrılmıştır. Bu seni sen yapan her şeyi yok eder işte.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yorgun İnsanlar
NonfiksiBazen sadece yorgun oluyor insan: Ne küs, Ne yalnız, Ne de aşık.
