İHANET

Bölüm 2

Genç Kızın Ağzından;

Kafami islak yastigimdan kaldirdim. Babamin cerceveli fotografini son bir kez opup şifonyerinin uzerine koydum. Odamin kilitli kapisini actim ve salona indim. Annem koltuklarin birinde oturuyordu. Beni gorunce gelmem icin kanepeyi oksadi. Yanina gittim ve ilk defa bu kadar cekingence oturdum.

"O adam.." diye basladi. Gozlerini bahce kapisina sabitlemisti.

"O adam sevgilim."

Gozlerimi buyulttum.

"O iyi biri." diyerek beni yatistirmaya calisti.

"Buna karisamayacagimi biliyorum.. Ama yinede tuhaf iste." dedim ve halinin desenlerini incelemeye basladim.

  Kolumda bir el hissettigimde anneme dondum. Annemin gozlerinden yaslar suzuluyordu.

"Babanin yerini tutmayacak ama, yanlizlik cok zor Hazel. Boyle olmasi gerektigi icin uzgunum." basimi salladim ve tekrar halinin desenlerine dondum. Annem yanimdan yavasca kalkti ve ust kata cikti. Yeni 'cici' babami dusundukce deliye donuyordum , ama anneme tabikide bir sey soyleyemezdim.

Genç Adamın Ağzından;

  Kapida biraz daha assagiya kaydim ve yere comeldim. Babam anneme nasil bunu yapabilirdi? Annem ona yetmiyormuydu? Yada baska bir sey? Tanrim tanrim.. Aklimi kaybedecegim.

   Kisa bir beyin firtinasi yaptim ve odamdan cikip yatak odasina ilerledim. Babamin telefonu komidindeydi ve babam dus aliyordu. Telefonundaki en son aramalara girdim ve mesaj atmak icin koyuldum.

*Eviniz neredeydi hayatim? Sana bir surprizim var.* sinirle gelecek mesaji beklerken tirnaklarimi yememek icin kendimi zor tutuyordum.

Kisa bir sure sonra mesaj geldiginde sirittim. Bu ev bize cok yakindi. Zaten ne bekliyordumki?

Koşarak evden çıktım arkamdan bagiran kardesimi umursamadan iki sokak aşşağısına koştum. Kucuk sirin bir evdi. Bahçe kapısını açtım  içeri girdim ve  kapiyi calmaya basladim. Arada tekme bile atiyordum.

Kapi birden acildiginda elim havada kalmisti ancak bozuntuya vermedim. Karsimda benim yasitimda bir kiz buldugumda ofkem iki katina cikmisti. Kizin yakasina yapistim ve iceri surukledim. Narin bedeni kollarimin arasinda cirpiniyordu.

"Seni fahise!" diye bagirdim.

"Evli bir adamla iliski yasamaya utanmiyormusun!" kiz elimi cekmeye calisirken durdu.

"Nediyorsun sen! Kimseyle birlikte olmadim ben! Birak!" O sirada yukaridan yasli bir kadin indi.

"Kizimi rahat birak!" dedi ve bana vurmaya basladi. Sinirle kizi geri ittim. Bu kadin o olmaliydi.

"Babamdan uzak dur!" diye cemkirdim.

"Ne babasi?" dediginde sinirle duvara yumruk attim.

" Gorustugun adam, ciktigin adam! Babam!" diye bagordigimda saskinlikla koltuga oturdu. Ancak gozum kizdaydi. Hayir ondan hoslanmamistim. Sadece.. ne bileyim işte.

"Bir daha babamin yakinlarinda gormeyim sizi." diye soylenip evden ciktim.

On beş yaşındaki bir çocuk için yeterince ağırdı yaşadıklarım. Babacıydım birde.. Babam için canımı bile verirdim. Ama o bize ihanet etti. Eve gitmeden önce sahile gittim ve biraz oyalandım. Hava kararmaya başladığında annemin merak edeceğini bildiğimden eve gittim. Annem her zamanki gibi bahçedeki koltuklardan birinde beni bekliyordu. Beni görünce ayağa kalktı. 

"Neredeydin." deyip bana sarıldı. Bende ona sarıldım. 

"Doniya'yı korkutmuşsun. Bir açıklama yapabilirdin." 

"Haklısın. Ama arkadaşlarımla buluşmaya yetişmem gerekliydi." deyip ensemi kaşıdım. Gülümsedi ve sırtımı sıvazladı. Camdan bana bakan babamı grebiliyordum. Sinirliydi. Ama ben daha çok sinirliydim. Kesino fahişe olanları babama anlatmıştır. 

"Zayn nerelere daldın yine." Annemin eli gözümün önünde sallandığında gülümsdim ve anneme döndüm.

"Birazdan yemek hazır olur. Ellerini yıka ve kardeşlerini çağırıp aşşağıya gelin. Bende babana bakayım."  gülümsedim. Sadece gülümsedim.İçimden gitme diye haykırmak geliyordu ama yapamıyordum işte. Annem gözden kaybolunca gözlerimi sımsıkı yumdum ve kafamı geriye ittim. Ağlamak istemiyordum ama kardeşlerimdden birine patlamakta istemiyordum. Gözümden bir damla yaşın düşmesine izin verdim. 

"Abi?" Waliyha'nın sesi kulağımı doldurduğunda arkamı döndüm ve gözümdeki yaşı sildim. 

"Waliyha." diye gülümseyerek ona döndüğümde elini omzuma koydu. 

"İyimisin?" kafamı olumlu anlamda salladım. 

"Şey..Yemek hazır." o anda annemin sözü aklıma geldi. Kardeşlerini al ve aşşağıya gel. Tanrım çok uyuşuğum.

"Tamam. Üstümü değiştirip geliyorum." dediğimde gülümsedi ve bana sarılıp eve girdi. Kardeşlerim olmasa her halde kafayı yerdim. Onlar benim tek dayanağım. 

Eve girdim ve odama çıktım. Tam kapıyı açıyordumki birinin kolumu tutup odayaiteklemesiyle kendime geldim. Bu babamdan başkası olamazdı zaten.

"Ne yaptığını sanıyorsun Javadd! Kendini superman filanmı sanıyorsun!" 

"Evet! Annemi korumaya çalışıyorum! Annemi senden korumaya çalışıyorum!" 

"O kadına ve kızına zarar verseydin senin için kötü olurdu! Bir daha onlara bulaş-" 

"Ne! Bunu nasıl diyebiliyorsun! Farkında mısın bilmiyorum ama senin dört tane ÖZ çocuğun var! Bu yaptığın şeyin doğru olduğunu mu sanıyorsun!" 

"Bana karışamazsın Javadd! Herkes haddini bilsin!" 

"Bunu bana nasıl yapabilirsin! Anneme kızlarına.. Bu kadar düştün mü gerçekten! İş toplantısı diye o fahişeye mi gidiyordun yani orospu çocuğu! " yanağımdaki elle konuşmam kesilmişti. Babamı ölesiye dövmek istiyordum. Ölesiye! 

"Javadd.." 

"Bana sakın Javadd deme! Sakın!" dedim ve odamdan sinirle dışarı çıktım. Gözlerimi sildim ve lavaboya gittim. Babam nasıl değişmişti böye? 

Babamın odamdan çıktığını görünce hızlıca odama girdim ve çantamı çıkardım. Bu evde daha fazla kalmaya tahammül edemezdim. Bir kaç parça kıyafet , diş fırçası , şarz aleti ve küçük bir battaniye, bu zamana kadar biriktirdiğim parayı koyup kapattım. Çantayı sırtıma taktığıumda ağırlıktan dolayı geriye doğru sendeledim ve yatağa düştüm. Daha sonra battaniyeyi çıkardım ve bir not yazıp arka bahçeden çıktım. 

Yakınlarda bir  kulübede yaşayan Max'in yanına gittiğimde kulübenin içinde diğer evsizlerle battaniyeye sarılı bir şekilde sohbet ediyordu. Beni görünce gülümsedi ve ayağa kalktı. 

"Hoş geldin Zayn. Seni uzun zamandır buralarda görmüyodum." 

"Evet. Ama artık sık sık göreceksin." 

"Ne anlamadım?"

"Bir kişilik boş yer var mı?" diyerek sevecence ancak sahte bir gülümseme gönderdim.