İHANET

Bölüm 7

"Ailen yokmu?"

Bir iç geçirdim ve gözümü hemen karşıdaki aileye diktim. Bu kadar tesadüf olamazdı.

"Yok." dedim gözümü ayırmayarak. Daha sonrada içkimi fondipledim.

"Nerede yaşıyorsun?" alayla gülümsedim.

"Fazla merak iyi değil..Hazel." dediğimde "Ukala." dedi ve içkisinden bir yudum aldı.

"Senin ailen varmı?" dediğimde gülümsedi ve elini bardakta gezdirdi.

"Annem var."gülümsedim ve ellerimi arkama atarak geriye yaslandım. 

"Şanslısın." dedim biraz ses tonuma hüzün katarak merakla biraz bana eğildi.

"Zor bir çocukluk geçirdim." dediğimde tekrar bana doğru dönmüştü."Üzgünüm seni üzmek istememiştim. Sadece keşke yerinde olsaymışım." kızların hassas noktalarını çok iyi biliyorum. Eğer bir erkek ona kendini acındırırsa buna dayanamazlar.

"Şey.. önemli değil." içimden gülümserken oda elini koluma koyup sıvazlıyordu. Ne demiştim ben size?

"Pekala bu kadar duygusallık yeter bakalım. İçki alacağım sen?" dediğimde kafasını salladı. İçeriye girip iki vodka aldım ve tekrar yanına döndüm. Eline verdikten sonra bir kaç yudum içti ardından fondipledi. 

"Yavaş." dediğimde ağzından bir kıkırtı çıktı.

"Bir daha istiyorum." dediğinde kendi içkimi ona verdim. Tekrar fondipledi ve gülümseyerek bardağı beton zemine bıraktı.

Yarım saat sonra çakır keyif olduğunda gülümsedim.Komik olmayan espiriler yapıp kahkaha atıyordu. Bense kafa sallamakla yetiniyordum.

"Eve gitmeliyim." dedi aniden kalkarken. Ancak ben dur bile diyemeden yere çakılmıştı.

"Bu haldemi?" dediğimde tekrar gülmüştü. Ağzından bir hıçkırık kaçtığında kıkırdayan bendim. Gerçekten komik gözüküyordu.

"Bırak beni gideceğim." dediğinde kafamı salladım.

"Olmaz." şeker isteyen çocuklar gibi mızmızlandığında kolunu omzuma attım ve arabama doğru sürükledim.

"Zayn.." dediğinde "Hmm." dedim.

"Sana bir espiri yapayımmmı?" dediğinde kafamı olumsuz anlamda salladım.

"Lütfen bunu bana yapma." dediğimde tekrar kıkırdamıştı.

"Elektirik sandalyesinde oturan idam mahkumu ne demiş?" Çoktan arabaya gelmiştik bile. 

"Çok korkuyorum elimi tutar mısın!" dediğinde birden kahkahalara boğulmuştu. 

"Çok konuşma arabaya bin." dediğimde elini alnına götürerek asker selamı verdi.

"Emredersiniz." dedi ve arabaya kendini attı. Bende arabaya bindiğimde arabanın koltuğunu arkaya yatırmış kendi kendine şarkı söylüyordu. Gülümsedim ve arabayı çalıştıdım.

Sesi kesildiğinde uyuduğunu fark etmiştim. Göz ucuyla ona baktığımda küçük bedeni koltuğun üzerinde kıvrılmıştı. Evime geldiğimde arabayı durdurdum ve inerek Hazel'ı kucağıma aldım. Eve girdiğimde onu kanepeye bıraktım. Uzun bir süre onu izledikten sonra tam odama çıkacaktım ki

"Zayn." demesiyle adımlarımı tekrar ona döndürdüm.

"Efendim." dedim sesimin kaba çıkmasını önemseyerek.

"Beni neden buraya getirdin?" gözlerimi devirdim ve karşısındaki kanepeye oturdum.

"Uyu." diye emir verdiğimde omuzlarını silkti ve oturu pozüsyona geçti. Yanına gittim ve oturdum.

"Yarın evine gidersin. Şimdi uyu." dediğimde kafasını tekrar iki yana salladı.

"Pekala ne yapmamı ist-" dudaklarını dudaklarıma bastırınca gözlerimi büyülttüm. Hadi canım bu kadar çabuk mu?

Onu kendimden itekledim ve hesap sorarcasına baktım.

"Yaptığın doğru değil sarhoşsun ve sabah kalktığında senden faydalandığımı düşüneceksin." dediğmde omuz silkti.

"Sadece öpmek istemiştim." dediğinde onu kanepeye doğru itekledim ve yatmasını sağladım.

"Uyu." dediğimde gülümsedi ve yaramaz çocuklar gibi yorganı kafasına kadar çekip bekledi. Bir an boğulduğunu sanmıştım. Taki horlama sesini duyana kadar.