Mila: De anonieme dief

Hoofdstuk 1

31 augustus

Laatste vakantiedag

Mila Pov

Hier zit ik dan de grijze muren lijken al op me af te komen. De kamer die maar 3 op 3 meter is waar enkel een bed in kan. Ik loop nu al bijna de muren op en ik zit hier nog maar een maand. De gevangenis. Een plek waar je liever niet zit. Ik ben veroordeeld, onschuldig ben ik. Jonas vertelde me het in het park. Sindsdien heb ik hem niet meer gezien. Charlie komt me elke week opzoeken. Ik weet dat je onschuldig bent zegt ze. Morgen ging ik normaal naar school gaan maar ik zit in de bajus. Elke dag frustratie, verdriet, angst voor wat komen zal. Ik zal erachter komen wie mij erin luisde.

*Flashback*

Jonas belde me vanmorgen. Hij wou eens afspreken. We hadden elkaar al een tijdje niet meer gezien omdat hij op vakantie was met zijn mama Tori en mevrouw Vermeer. Ik heb hem eerlijk wel gemist omdat ik stiekem wel een beetje verliefd op hem ben.

Ik ben onderweg naar Jonas. We hadden afgesproken in het park. Ik liep door het park als ik hem daar op een bankje zag zitten. Hij staarde voor zich uit. Ik vervolgde mijn weg richting hem als ik langs hem op de bank ging zitten. Hey zegt hij als hij zijn hoofd naar mij draait. Hey zeg ik. Hoe was je vakantie ? vraag ik. Leuk zegt hij droog. Ik zie dat er iets met hem is maar ik kan niet zeggen wat. Hij voelt anders; Alsof er iets mis is.

Hij kijkt me aan met een serieuze blik. Wat is dit Mila ? vraagt hij als hij een brief bovenhaalt. Ik pak het artikel vast en kijk ernaar. Eerst vader in de bak voor diefstal nu ook dochter aan de haal. Wat ?! zeg ik. Sorry maar ik wil niet met criminelen omgaan zegt Jonas en staat op. Ik lees het artikel.

Zaterdagavond is er ingebroken in de duurste juwelierzaak in Antwerpen. De ramen zouden ingeslagen zijn. En alles uit de zaak is weggehaald. Op de plaats delict is er een muts gevonden die verwijst naar de zo bekende zangeres van de Ghost Rockers Mila Santiago. Ook op de camerabeelden is ze duidelijk te zien.

Huilend scheur ik het artikel in stukken. Als ik zwaai lichten hoor. Ik heb geen fut om te bewegen als de poltie op me af komt lopen. Geweren op me maar ik werk niet tegen. Wetend dat ik nu niks kan doen. Helemaal niks. Ze pakken me op en nemen me mee. Voor ik in de combi ga. Zie ik Jonas aan de hoek staan. Starend. Ik staar naar hem met tranen in mijn ogen voor ik instap.

Vandaag het vonnis. Ze hadden bewijzen tegen mij maar ik ben het niet geweest. Ik weet het zeker maar dat geloven ze natuurlijk nooit. Als ze genoeg bewijs hebben. En omdat mijn vader een zware crimineel is zal ik daar op gebasseerd worden. Ze zullen me niet mild behandelen. Santiago roept een agent die de zware deur van mijn cel openzwaait. Ik doe mijn armen op mijn rug en laat de handboeien nog maar eens aandoen. Klamme handen. Angst, diep verdriet. Pijn. Dat mij dit moet overkomen. We lopen richting de rechtzaal die iets verderop is. Ik ga vooraan voor de rechter zitten aan de andere kant de man van de juwelierszaak. Santiago Mila ga staan zegt de rechter. ik doe wat ze vraagt. We verklaren u schuldig en u zal een cel straf van 15 jaar krijgen. Ik wil schreeuwen. De frustratie eruit roepen die ik nu voel maar. Hou mijn mond. Ik weet dat ik nu niks kan doen. Ik slam mijn hoofd neer. Terwijl ik de zaal uit geescorteerd wordt. Al rollen er een paar tranen over mijn wangen. Ik voel me zo slecht. Ik word de combi ingezet op weg naar de gevangenis waar ik de komende 15 jaar zal verblijven omdat iemand me er ingelokt heeft. Ik zal ze pakken. Ik kom hier vrij. Wees daar maar zeker van !!!

Het eerste deel laat weten wat je ervan vindt. Morgen komt er al vast een nieuw deel. Veel groetjes en veel leesplezier tijdens deze oersaaie examens. 

Yenthe xxx