Mila: De anonieme dief

Hoofdstuk 13

Charlie Pov

We lopen naar een groot lokaal dat volstaat met grijze kasten voor je zover kan zien. We lopen achter de directrice aan als ze bij één van de kasten stopt. Ze gaat met haar vinger langs de verschillende hopen papier die in de kast steken. Het is een soort archief denk ik. Ik draai me even om en kijk naar de anderen. Die de directrice geconcentreerd volgen met hun ogen. Als dit een aanwijzing is, kunnen ze maar beter opletten. 'Aha Santiago.', zegt ze en haalt een bundel papier uit de kast. 'Volgen jullie maar.', zegt ze als we verder wandelen tot achteraan het lokaal. Daar staat een tafel met enkele stoelen. De directrice neemt plaats en wij schuiven mee aan. 'Mila was niet de gemakkelijkste leerling.'  De directrice bladert door de papier in het dossier van Mila dat voor haar ligt. 'Maar dat komt waarschijnlijk ook door de omgeving waarin ze opgeroeide. Toen ze hier op school zat, is Mila haar moeder verloren, vermoordt. Als een klein meisje is dat natuurlijk moeilijk te verwerken. Iets na de dood van haar mama is haar papa op het slechte pad geraakt. Hij nam drugs, was elke nacht dronken. Het was niet gemakkelijk voor Mila.' Ik haal de oude klasfoto's van Mila uit mijn zak en leg ze op de tafel. 'Wij hebben in het huis vaan Mila, oude klasfoto's gevonden van haar, maar op elke foto is één iemand doorkruist. Weet u misschien wie het zou kunnen zijn?' Ik schuif de klasfoto's naar haar toe als ze ze bestudeert. 'Dit is Mila.', zegt ze. We kijken verbaasd naar elkaar. Raar hoe ze na zoveel jaar Mila er nog steeds perfect kan uithalen. 'Ik denk dat het meisje dat doorkruist is elke keer. Haar beste vriendin was toen. Dat was Olivia. Het was mila haar rots in de branding. Ze sleurde Mila door haar lagere school. Zij waren altijd samen. Twee handen op één buik. Ik herinner me wel nog ergens vaag dat Mila en Olivia ruzie hadden in het zesde leerjaar. Waarom? Daar ben ik nooit echt achtergekomen. Mila wou er niet over praten.' We knikken terwijl ze heel haar uitleg doet. 'Als jullie dat willen weten, zullen jullie het Mila of Olivia moeten vragen.', zegt ze. 'Dank u  voor u hulp.', zegt Jimmy als hij rechtstaat en beleefd haar hand schudt.  We lopen met z'n vieren naar buiten en stappen in de auto van Alex om terug naar huis te rijden. 

Jonas Pov 

We stappen met z'n vieren in het autootje van Alex. Het is stil in de auto. We verwerken allemaal wat de directrice juist gezet had. Over haar verleden, hoe Mila was in de lagere school, over Olivia haar beste vriendin. 'Weer een aanwijzing.', zegt Alex als hij de auto in gang zet. 'We moeten opzoek naar die Olivia. Wie weten komen we via haar meer te weten.' 'Ja. We moeten dat doen.', zegt Jimmy. 'Het is het enige dat ons op een volgend spoor kan brengen.' 'En aan Milla kunnen we het niet vragen, want we weten niet waar ze is.', zeg ik. Ik zie hoe Charlie die naast me zit me aankijkt. Net als ik heeft zij het er ontzettend moeilijk mee dat ze niet weet waar Mila nu is. Of ze veilig is. We willen dit allemaal zo snel mogelijk oplossen, zodat we Mila weer veilig en wel in onze armen kunnen sluiten. Hopelijk. 

Jimmy Pov

We hebben besloten om met z'n allen naar Charlie haar huis te gaan om samen opzoek te gaan naar die Olivia. De beste vriendin van Mila in de lagere school. Al wil ik ook wel weten waarom Mila en Olivia ruzie hadden in de lagere school. Misschien had het iets met haar vader te maken of met haar moeder. Bij Charlie ploffen we alle vieren in de zetel. Charlie legt de oude klasfoto's van Mila en de in twee gescheurde foto op de tafel voor ons. 'Waar kunnen we die Olivia vinden?', vraagt Jonas. 'Waar moeten we zoeken?' 'Misschien op haar sociale media, misschien is ze nog steeds bevriend met haar.', zegt Alex die al meteen zijn gsm in de aanslag neemt. 'Misschien staat er iets in haar dagboek over die Olivia.', zegt Charlie. 'Dat kan.', zegt Jonas. 'Misschien weet de vader van Mila wel wie Olivia was. We kunnen het hem vragen.', zeg ik. Jonas knikt. 'Ik en Jimmy gaan naar de gevangenis. Manuel opzoeken. Charlie jij doorzoekt het dagboek van Mila en Alex jij zoekt op het internet of je iets vindt over die Olivia.' Alle vieren knikken we als Jonas en ik bellen naar de gevangenis voor een afspraak met Manuel Santiago. 

Charlie Pov

Ik zit in de zetel en doorzoek het dagboek van Mila. Alex zit over me in de andere zetel en zoekt op zijn laptop het internet af opzoek naar iets over Olivia. Of over de klasgenoten van Mila in de lagere school die ons eventueel verder zouden kunnen helpen. Ik scan door het dagboek opzoek, naar een pagina waar misschien de naam Olivia in opduikt. Ik begin in het midden van het dagboek waar de pagina's uitgescheurd zijn. Dan blader ik naar voor.  Ik lees aandachtig de pagina's ervoor. Mila schrijft wel over het verdriet dat ze heeft dat haar mama gestorven is en dat haar papa op het slechte pad is geraakt met zijn dranks en drugs, maar nergens komt de naam Olivia in voor terwijl de directrice wel duidelijk gezegd had dat Olivia haar rots in de branding was tijdens deze tijd. Eindelijk kom ik weer op 8 juli terecht waarna de pagina's zijn uitgescheurd. Ik sla gefrustreerd een zucht. 'Sta er iets in?', vraagt Alex. 'Niets te vinden over die Olivia.', zeg ik. 'Ik zal nog maar eens kijken.' 

Jimmy Pov

Jonas en ik zijn op weg naar de gevangenis. We hebben gebeld voor een afspraak en mochten om drie uur in de namiddag gaan om eens te spreken met de vader van Mila. De gevangenis een plaats waar we als Ghost Rockers niet komen. Zeker niet na het afgelopen jaar. Met die Vince en Charlie en Wout die in de gevangenis hebben gezeten. Jonas en ik lopen naar binnen. 'We hebben een afspraak met Manuel Santiago.', zeg ik tegen de man aan de balie. 'Volgt u maar.', zegt hij. Als we allebei mogen volgen naar de bezoekersruimte van de gevangenis. Ik voel mijn hart klopt in mijn keel. De laatste keer dat ik hier geweest was, ben ik Charlie en Alex komen bezoeken. Ik ben hier liever niet. En ik zie ook aan Jonas dat hij liever op een plaats is op dit moment. We zijn niets tegen elkaar en wachten gewoon tot Manuel de ruimte wordt binnengebracht. Als hij wordt binnengebracht zetten ze hem neer voor ons op een stoel. 'Aah Jimmy en Jonas. Wat fijn om jullie te zien. Wat is de reden voor jullie bezoek?' 'We hebben enkele vragen in verband met Mila.',zegt Jonas. 'Ja. Je weet het waarschijnlijk al maar Mila is ontvoerd uit de gevangenis.' 'Wat?', roept Manuel door heel de ruimte. 'Ik weet van niets.', zegt hij. 'Ja Mila is dus ontvoerd uit de gevangenis en we zijn opzoek waar Mila nu zit. We zijn naar haar oude lagere school geweest en hebben met de directrice gesproken. Kent u Olivia? Mila haar beste vriendin in de lagere school. Tot het zesde toen bleek Mila ruzie te hebben gekregen met Olivia, maar niemand weet waarom. Kent u haar?' Ik en Jonas kijken hem serieus aan. We zien hoe hij diep nadenkt. 'Sorry jongens, ik kan jullie niets geven. Het was niet echt mijn beste tijd weet je. Ik zat aan de drank, de drugs. Als ik er zo over nadenk, weet ik helemaal niets meer over Mila haar lagere school tijd. Ik was altijd dronken. Ze praatte er ook nooit over.' Jonas en ik knikken. Hier komen we dus ook niet mee verder. 

Charlie Pov

Ik loop met het dagboek rond in mijn huis. Ik lees elke bladzijde zorgvuldig opzoek naar een aanwijzing. Ook Alex nog niets gevonden op het internet. Hopelijk hebben Jonas en Jimmy iets. Ik hou het boek omhoog in het licht als ik van de bladzijde lees. Ik trek grote ogen. Ik draai de pagina om en terug. 'Alex!!!',roep ik. Ik hoor hoe hij zijn laptop neerzet en meteen naar me komt toegelopen. 'Volgens mij heb ik iets gevonden.', zeg ik.