Mila: De anonieme dief

Hoofdstuk 5

3 september

Nog steeds in de kelder

Charlie Pov

Ja maar wie weet. Wie volgt er? Jullie zijn gek zegt Alex. We weten helemaal nog niet of die S. achter Jonas aan zit. We moeten eerst weten of die S. ook achter Jonas aan zit voor we panikeren zegt Alex Maar wat als Jonas maanden in een coma ligt dan komen we geen stap verder zeg ik. Ja maar we mogen niet vroegtijdig panikeren oké. We moeten eerst uitzoeken wie die S. is. Ik knik. Alex heeft gelijk. We mogen ons niet druk maken over iets wat er misschien helemaal niet is. We moet ons focussen op de aanwijzing die we nu hebben. Oké ik ga morgen naar Mila. Ik ga vragen van die brieven. Zo lang Jonas in coma ligt, kunnen we toch niks weten. Inderdaad zegt Jimmy. Oké als jullie iets weten laat het sowieso weten.

De bel gaat.

Op naar de les dan maar.

Manuel Pov

Eindelijk 2 uur. Eindelijk mag ik mijn Mila zien. De deur gaat open. Twee agenten verschijnen. Doe u handen maar op de rug zegt er één. Meteen doe ik wat ze vragen. Ze doen mij boeien aan. En nemen me mee. Ik voel de ogen van de andere gevangen op mij branden. We moeten helemaal naar beneden en loop dan door de lange brede gang. Richting de bezoekruimte waar Mila op me wacht. Elke stap komen we dichter. Mijn hart gaat kei hard te keer. Ik wil nu alleen maar haar zien. Het was al even geleden geweest dat ik haar nog gezien had. De deur gaat open. Een lege tafel met twee stoelen. Mila was er nog niet. Ik moet gaan zitten. Als één agent weggaat en de andere blijft tegen de deur staan. De deur voor me gaat open. Een agent komt binnen gevolgd door een andere agent met Mila. Ik kijk haar bezorgd aan. Ze ziet er niet goed uit. Vermoeid, haar ogen rood van het huilen, strepen over haar wangen van de tranen. Haar haar in de war, haar lippen droog. Ze gaat voor me zitten en kijkt me aan. Twee agenten staan in de ruimte. Het is stil. Mila zeg ik zacht. Ze kijkt zacht op. Haar ogen vullen haar alweer met tranen. Hoe kan het dat jij hier zit? Hoe kan het dat je 15 jaar hebt? Een diefstal zegt Mila. Een diefstal in de grootste juwelierszaak van Antwerpen. Ik zou alles gestolen hebben en de man uit de zaak hebbnen doodgeschoten. Hoe zou? vraag ik. Ik heb het niet gedaan. Iemand heeft me erin geluisd papa zegt ze fluisterend. Wat?!

Jimmy Pov

We hadden van Thys vrij gekregen om aan een opdracht te gaan werken. Ik zat met Jonas in mijn hoofd. Hoe kan hem dit nu weer gebeuren? Ik zit in de kelder probeer een piano stuk op het keyboard van Alex te oefenen maar het lukt me niet om me te concentreren. Niet veel later gaat de bel. Eindelijk kunnen we naar hem toe. Naar Jonas toe. Snel pak ik mijn spullen bijeen en loop ik naar boven. Aan de poort ga ik staan wachten op de rest. Aah Jimmy komt Balinck naast me staan. Aah Meneer Balinck hoe gaat het met u? Met mij goed maar met jou precies niet. Je ziet er zo gespannen uit. Ja zeg ik. Jonas hij is in elkaar geslagen en ligt nu in een coma. Wat?! Dat kan ik amper geloven. Hij is zo een goede jongen wie wil hem dit nu aandoen zegt Balinck. Ja dat vragen wij ons ook af. Hey komt Charlie erbij. Ik ga zegt Balinck. Wat kwam hij doen? vraagt Charlie. Hij is een beetje bezorgd zoals altijd. Alex er nog niet? vraagt Charlie. Wat had je nu gedacht. En ik dacht dat ik laat was zegt Charlie. Alex komt eraan wijst Jimmy. Ik ben er zegt hij. Zijn we dan weg? vraag ik. Ze knikken allebei.

Manuel Pov

Wat?! zeg ik de twee agenten kijken even maar ik lach gewoon even geruststellend. Iemand verkleed als mij heeft dat gedaan en ik ben ervoor beschuldigd. Iedereen denkt dat ik het gedaan heb. Er is natuurlijk geen bewijs dat ik het niet gedaan heb. Op de camerabeelden zagen ze mij, mijn muts hebben ze gevonden. Maar als je onschuldig ben mag jij hier helemaal geen 15 jaar blijven zitten zeg ik. Ja ik heb mijn vrienden ingeschakeld om het uit te zoeken. En ik hoop dat ze het snel uitzoeken want ik ben het hier nu al beu. Kan ik geloven lach ik. Maar goed dat je er nog ingeloofd. Santiago tijd om te gaan zegt de agent achter me. Ik knik. Kijk naar Mila. Knipoog naar haar als ze mij en haar wegbrengen.

Jimmy Pov

We zijn aangekomen aan het ziekenhuis. Ik voel me benauwd terwijl we door de lange witte gangen van het ziekenhuis wandelen. Hoe moet Jonas er niet uitzien? Wil ik hem wel zien? We komen aan de deur van de kamer waar Jonas ligt. Op de deur staat zijn naam. Langs zijn deur is een raam maar de rolluikjes zijn dicht. Zachtjes klopt Charlie op de deur. Dan gaan we binnen. De mama van Jonas is er niet. Het is dan ook etenstijd. We lopen wat verder en kijken dan allemaal met open mond naar Jonas. Daar ligt hij dan. In zijn mond een dikke buis. Overal draadjes van de machines. Zijn gezicht ziet bijna helemaal blauw. Allemaal blauwe plekken. Ocharme denk ik. Ik zie dat bij Charlie een traantje naar beneden loopt. Ik pak haar vast. Ik moet mijn tranen bedwingen. Wie heeft dit gedaan? Wie doet zoiets? Ik laat Charlie los en ga langs het bed op een stoel zitten. Hey maatje zeg ik. Wij zijn het Jimmy, Charlie en Alex. We komen eens kijken hoe het met je is. We zijn geschrokken. Word alsjeblieft snel wakker. Zo kunnen we ook snel weten wie dit met jou gedaan heeft. Alsjeblieft voor ons.

Brandon Pov

Ik zit op een bankje in het park. Ik kijk naar de foto van de brieven die ik gemaakt heb. Ik probeer een aanwijzing te vinden. Maar veel valt er niet uit de brieven te halen. Ik voel me ongemakkelijk alsof iemand mij de hele tijd aankijkt. Ik kijk eens rond en zie niemand. Het zal wel niks zijn zeg ik dan. Maar het gevoel blijft. Een paar keer kijk ik als een gek het park rond maar nooit zie ik iemand. Ik zet dan maar mijn koptelefoon op en doe mijn ogen dichtdoet. Nog maar 10 seconden heb ik mijn ogen toe of iemand grijpt langs achter en duwt een doek in mijn mond. Ik probeer mijn langs alle kanten te verzetten maar het lukt niet. Ik kan niet zien wie het is. En dan wordt het zwart voor mijn ogen, ik verlies de controle en laat me over aan de anonieme persoon. 

Weer een nieuw deel. Geniet ervan. Laat weten wat je ervan vindt !!! Yenthe xxx