Untold Feelings "Greek Version"

Μερικά πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται

 “Ναι απόλυτα.”Χαμογέλασε και ύστερα μου έδειξε ένα τραπέζι όπου θα μπορούσα να περιμένω.Έκατσα και άρχισα να κοιτάω την θέα.Όπως ξέρετε ο καιρός στο Λονδίνο είναι συνήθως βροχερός.Οπότε και τώρα ο καιρός ήταν έτοιμος να βρέξει.Κοιτούσα τις κινήσεις των σύννεφων όταν ένιωσα το κινητό μου να δονείτε.Πρέπει να το είχα ξεχάσει από την τάξη.Το έβγαλα έξω από την τσέπη μου και είδα ότι είχα ένα νέο μήνυμα.Αλλά όταν το άνοιξα..παραλίγο να πέσει το κινητό από τα χέρια μου.Ήξερα πως τα χέρια μου έτρεμαν και ήμουν σίγουρη πως αν είχα ένα καθρέφτη εκείνη την στιγμή..η αντανάκλαση μου θα έδειχνε πιο άσπρη από το χιόνι.Πλέον δεν είχα καμία επαφή με τον κόσμο.Τα μάτια μου είχαν κολλήσει στην οθόνη.Πως γίνεται ένα τόσο μικρό μήνυμα να είναι δυνατόν να αναστατώσει ένα άνθρωπο τόσο πολύ?Μάλλον γιατί δεν φταίει το περιεχόμενο του μηνύματος αλλά το ποιος το έστειλε.Η επικοινωνία μου με το περιβάλλον ήταν ακόμα κομμένη ώσπου ένιωσα ένα χέρι στον ώμο μου και μία φωνή που με έκανε να συνέλθω.”

“Lily είσαι καλά?Τι έπαθες?”Κατέβασα κάτω το κινητό μου και κοίταξα τον Flynn που είχε αφήσει τους καφέδες μας στο τραπέζι και είχε κάτσει.Πρέπει να φαινόμουν σαν να είδα φάντασμα.Και αυτό γιατί έβλεπα στα μάτια του την ανησυχία.

“Τίποτα,εντάξει καλά είμαι.”Προσπάθησα να χαμογελάσω για να καλύψω λίγο τα πράγματα.

“Με δουλεύεις έτσι?Είσαι άσπρη σαν το γάλα.Έγινε κάτι κακό?”Έπιασε το χέρι μου και με κοίταξε στα μάτια.

“Αλήθεια δεν έγινε κάτι.Απλώς έτυχε κάτι σε μία φίλη μου και στεναχωρήθηκα.”Προσπάθησα να πω όσο πιο πειστικά μπορούσα.Δεν ήθελα να το συζητήσω αυτό το θέμα.Και ειδικά με το Flynn.Δεν ήταν ωραίο που είπα ψέματα αλλά δεν θέλω να αναστατωθώ άλλο.Ειδικά με κάτι που ανήκε στο παρελθόν.Αρκετά αναστατώθηκα.Δεν χρειαζόταν να χαλάσω άλλο την ημέρα μου και ειδικά μπροστά του.

“Ελπίζω να είναι καλά.”Μου είπε ενώ συνέχισε να μου κρατάει το χέρι χαμογελώντας μου.

“Μην ανησυχείς θα γίνει.”Τότε κοίταξα τα χέρια μας και ύστερα εκείνον.Φαινόταν τελείως ο τύπος του κακού αγοριού.Και όμως το πρόσωπο του,τα μάτια του,το χαμόγελο του έδειχναν κάτι εντελώς αντίθετο.

“Λοιπόν γιατί δεν μου λες πως τα πας με την σχολή σου?”

“Καλά τα πάω.Είναι αυτό που θέλω οπότε  δεν έχω κανένα ιδιαίτερο πρόβλημα.”Του είπα ενώ συνέχιζα να τον κοιτάω στα μάτια.Ήταν τόσο όμορφα.Δεν ξέρω γιατί αλλά αυτά τα καστανά μάτια μου φαινόντουσαν τόσο οικεία.Σαν να τα είχα ξαναδεί από κάπου.Ίσως από κανένα παλιό όνειρο.