هاتولى عريس

20

(((20)))

تمر الساعات وفى الصباح الباكر يكونو عنده بغرفته العاديه بعد ما فاق

حسن بجانبه : بس مكنتش اعرف يا معلم انك غالى كده عندنا وبالخصوص عند ناس تااااااانيه وينظر الى جميله التى كانت بجانب سهى

حسين ينظر اليها ويبتسم وهى تبتسم له وتحمد ربنا وتشكره على شفائه

سهى : اسكت بقى لانى قلبى وقف لما قلتنا فى التليفون مكنش عارفه اعمل ايه ساعتها وامك اغمى عليها كذا مره فى العربيه

حسين بصوت تعب : الحمدلله قدر الله وماشاء فعل

هند : انا قلتلك بلاش منها الشغلانه دى بس اقول ايه عليك بقى دماغك صعبه زى ابوك اللى يرحمه

حسن : خلاص بقى ياامى مهو فاق وبقى زى القرد اهو

هند : قرد فى عينك بعد الشر عليه

سهى : ياشيخ الملافظ سعد

حسن : سعد اليتيم

سهى : لا سعد اللمبى

هند : واد بت كفايه بقى عشان اخوكم

حسن يركض بجانب جميله : امال راح فين صوتك ياختى هاتولى حسين انا عاوزه حسين ... وكان بيقلدها بصوت رفيع

جميله تبكى وتمسح دموعها ... وسهى تضمها لحضنها : والله انت مفيش منك مستفز ورخم اوعى كده بقى احنا ما صدقنا انها هديت

هند : كده برده يا حسن يلا امشى من هنا

حسن : ياسلام بقى كلكم عليا ها وانت يا معلم مش فى نفسك حاجه ليا انت كمان

حسين بصوت تعب : افوقلك بس وهتشوف بنفسك

حسن : ايوه بقا هتفوق عليا يعنى ماشى ماشى ... ينحنى لجميله : اسف يا لولو منكتش اقصد انا بهزر معاكى المفروض تكونى خدتى عليا

سهى : خلاص بقى يا بارد اخرج يلا من هنا اقولك تعال نجيب اى حاجه نشربها تحت اصلى ريقى ناشف

حسن : ريقك ناشف هو مفيش مره ريقك ده ما ينفش خالص

سهى : ههههههههههههه لا مفيش يلا بقى

حسن : طيب ياختى يلا تيجى معانا يا ماما

هند : لا انا هقوم اصلى الضهر وهصلى ركعتين شكر لله على نجاه اخوك

حسن بالشه: نجاه الصغيره

سهى : يالهوى عليك يلا بقى يا بتاع نجاه انت

حسن : يلا ياختى ... ويغمز لحسين

بعد ما هند قامت ودخلت الحمام لتتوضا نظر الى جميله وجدها تمسح دموعها وبصوته التاعب : جميله

تنظراليه وتذهب عنده ... يمد يداه ويمسك يداها ويقربها براحه من شفايفه ليقبلها ... تحت نظراتها وعيونها الباكيه