Beklenen Aşk

İlk Gün

   Hayatın belki de daha yeni başladığını anladığım zamanlardı. İlk ayak basışlar, aşk sanıp içine düşmek. Tutunmaya çalışmak tutunamamak...
Liseye ilk başladığım gün. Herkes gibi bende tek gitmek istedim okula ama Türk babaları biraz kıskanç olur tamam fazlasıyla kıskanç. Sabah nasıl bir şekilde kalktığımı bilmiyorum genelde geç yatsam bile sabahları kolaylıkla kalkarım. Babam her zaman bir yere gidiceğimiz zaman erkenden kalkar hemen hazırlanır salonda oturur ev halkını beklerdi. Bu sabahta odadan çıktığım da babamı koltukta oturur vaziyette buldum. Başta seslendim ama o kadar derin düşüncelerdeydi ki yüzünden belliydi.
-Baba hazırım.
-...
-Baba hadi
- Tamam kızım duymadım kusura bakma, hadi gidelim geç kalıcaz.
Babam çok düşünen bir insan. Kendimi bildim bileli hep düşünür ben de biraz ona çekmişim sanırım. Ama o gün farklı bir düşünüş vardı. Ona bakmaktan vazgeçip anlamsız anlamsız yolu izlemeye devam ettim.
Okula vardığımız da herkes okulun içini ve dışını talan etmiş durumda dolanıyordu. Babamla bir köşeye oturduk ve ortamı izlemeye koyulduk. Yanımız da bir çok genç insan, farklı düşünceler, farklı hayatlar yaşayan insanlar bir gelip bir gidiyordu. Babamın sinirlendiğini fark ettim ve ona baktığımda o sağ tarafında ki kız ve erkeklerin konuşmalarını dinlediğini fark ettim. Benim baktığım tablo da bir gariplik yoktu ama babam için bir erkekle bir kızın samimi şekilde konuşup sarılması ona ters geliyordu. Kafasını ağzını mırıldayarak çevirdi. Ona bakarak:
-"Boşver herkes böyle" dedim.
Sonra kafasını sallayarak etrafı izlemeye devam etti. O sıra da bahçenin ortasın da kırmızı çantalı bir kız duruyordu. Kırmızı favori rengimdir ve her zaman bir kırmızı çantam olmasını çok istemişimdir. O kızı incelerken herkes birden telaşlandı. Babamla ayrılma vakti gelmişti ve ne kadar gelmesini istemesem de o gün beni bırakıp gitmesini hiç istemedim. Kendimi yavaş yavaş o kalabalığın içine doğru itekledim. Ve sınıflarımız açıklandı. Herkes sevinçli ben ise halen daha neyin içine girdiğimin farkında değildim. Kafamı çevirdiğimde kırmızı çantalı kızın yanımda olduğunu gördüm birden içimi heyecan kapladı ve onu kolundan tuttum. Her insan gibi oda garip bir bakışla yüzüme baktı ve gülümsedi.
-Biz sanırım aynı sınıftayız seninle.
-O zaman beraber gidelim.
-Benim adım Burçin.
-Ben de Dila.
Biz konuşurken kendimizi sınıfta bulduk. Bana bakarak;
-Yanımda otur istersen olur mu ?
-Memnuniyetle.
Bana bakarak içten bir şekilde güldü. O gülüşü ile ölümsüz dostluğumuzu başlatmış oldu...