1. Bölüm

209 12 1
                                    


İyi okumalar...
Multi=Afra'nın evi

"Afraaaa, hadi uyan artık!"

Sevgili kuzenimin işkence sesini duymamla yorganı kafama kadar çekip diğer tarafa döndüm. Uykumun bölünmesini istemiyordum ama kurtuluşum olmadığını da biliyordum maalesef.

"Yaa kalksana!" diye cırlamıştı Yaren. Belli ki ben kalkmadan gideceği yoktu.

Sitemle üzerimdeki yorganı itip, tekmeleyerek yataktan attım.

"Bir uyutmadın kızım ya." dedim sinirle.

Her sabah aynı şeyi yaşıyorduk. Hayır anlamadığım hadi hafta içi kaldırıyorsun, hiç değilse hafta sonu rahat bırak be zalımın kızı değil mi?

Ne diyorum ben yine? İç sesim isyana başlamışken yavaşça uzasam iyi olacaktı.

"Bugün okul yok, niye uyandırdın beni."

"Hafta sonunu evde mi geçireceğiz, kalk hemen kahvaltıdan sonra dışarı çıkıyoruz."

Yemin ediyorum, bu kızdaki azim, istek erkeklerde olsa bekar kimse kalmaz. Neyse ya yine saçmalamaya başladım. Konumuza dönecek olursak, kuzenime baktım ciddi mi diye? Evet, arkadaşlar gayet ciddi.

"Tamam, boşa yormayacağım kendimi." dedim teslim olmuşcasına.

Zaten kaçışım yoktu. Yaren böyleydi. Israrcıydı. İlla ki istediğini yapardı. Bu konuda birbirimize benziyorduk.

Eminim diğer kızları da kaldırmıştır. Diğer kızlardan kastım, ev arkadaşlarımız.
Kısaca size kendimi tanıtayım.

Ben Afra, üniversite son sınıf öğrencisiyim. Az önceki kız kuzenim Yaren. Kendisi baş belası olması dışında, kardeşim, dostum, en güvendiğim insandır.
Diğer iki ev arkadaşlarım Aslı ve Kübra.
Aslı, benim için kuzenimden sonra en değerlilerimden. Çocukluk arkadaşımızdır kuzenimle. Kübra'ya gelirsek, onu tanıyalı üç yıl oluyor. Üniversite ikinci sınıfta tanışmıştık. Garip bir tartışmaydı, aynı şekilde bizimle yaşanması da bir anda olmuştu. Neyse sizlere bunları daha sonra uzun uzun anlatırım. Şimdi yataktan kalkıp aşağıya inmem gerekiyordu.

Yataktan zor da olsa kalkmayı başarmıştım. Önce banyoya gidip rutin işlerimi hallettim.
Ardından odama geri döndüğümde, telefonumun çaldığını duydum.

Arayanın Ayaz olduğunu gördüğümde, hemen açıp telefonu kulağıma götürdüm.

"Günaydın aşkım."

"Günaydın." dedim düz bir şekilde.

"Ne olduğunu sormama gerek yok değil mi?" dediğinde,

"Evet." dedim iç çekerek.

"Kuzenin gerçekten manyak, beni 8 de uyandırdı." dediğinde sessizce yuh demiştim.

"İyi olmuş sana, dalga geçmiştin geçen hafta benimle."dedim yaptığını hatırlatarak.

"Bir daha olmayacak merak etme." diyerek devam etti.

"Yoldayım ben geliyorum." dediğinde,

"Tamam canım." dedim ve telefonu kapatıp yatağa attım.

Aynanın önünden geçerken kendime baktım. Üzerimi değiştirsem mi diye düşünmüştüm ama neyse diyerek odadan çıkmaya karar verdim. Hem Ayaz ilk defa pijamayla görmeyecekti ya beni.

Odadan çıktığımda koridora kadar gelen seslere odaklandım.
Evet, tahmin ettiğiniz gibi büyük bir villa da yaşıyorduk. Burası benim evimdi. Ailem İstanbul'da yaşıyordu. Ama iş sebebiyle sık sık yurtdışına çıkıyorlardı.

KARANLIK ÖPÜCÜK Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin