-SOĞUK KAHVE-
Penceremin kenarındayım.
Belki de son kez sıcak bir kahve kokusu alıyorum.
Son kez avuç içlerim de bardağımın sıcaklığını hissediyorum.
Ve belki de son kez dalıyor gözlerim uzaklara.
Küçük bir kız çocuğu kahkahalar atıyor salıncakta.
Her yükselişin de gökyüzüne sarılma isteğiyle açıyor kollarını.
Kollarımı sarıyorum o an kendime,
İçimi bir ürperti sarıyor.
Çocukluğumun buruk izlerini hissediyorum boğazımda,
Sanki yutkunmama engel oluyor.
Yalnızlığın tırnak izleri boynumda,
Kalıcı bir hasar bırakmış gibi.
Yastığıma dökülen her saç telinde bir kadının parmaklarının özlemi...
Özlemek;
Büyütür mü insanı?
Ben büyüdüm,
Yaşadım,
Acı çektim.
Belki şimdi de ölmem gerekiyordur.
Belki de yarın.
Elimde ki kahve soğudu.
Ben ne zaman bu kadar düşünür oldum?
Sıcacık bir kahveyi bile soğutacak kadar derin mi düşüncelerim?
Cadde de bir kadın ve kızı.
Dudaklarım da buruk bir gülümseme;
Bu kahve daha çok soğur.....
----------------------------------------------
Bu bölüm benden anne özlemi ile büyüyen herkeze gelsin. Unutmayın ki yalnız değilsiniz!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Benim VAVEYLA'm
Acak"Benim çığlığım sensin!"dedi. Sustu... ... Attığımız her çığlık sonsuzdur; Çünkü her çığlığın bize geri dönen bir yankısı vardır. Bu yüzden onlar ölümsüzdür. VAVEYLA' lar! Bunlar benim sessiz çığlıklarım! Sende duymak ister misin?
