İrkildim...
Gök bir kez daha bütün şiddetiyle gürledi. Sanki gökyüzü beni temsil ediyordu. Çığlıklarım şimşek olmuş, gözyaşlarım yağmur. Sonunu bilmeden bırakıyordu kendini toprağın üzerine.
Bir kez daha...
Bir kez daha...
Ve sonra;
Bir kez daha gürledi gökyüzü. Öyle bir çığlık attım ki! O an gökyüzü bile korktu içimdeki nefretten ve yağmur sanki bir anda dindi. Sokak sessizleşti.
Ben sensizleştim...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Benim VAVEYLA'm
Acak"Benim çığlığım sensin!"dedi. Sustu... ... Attığımız her çığlık sonsuzdur; Çünkü her çığlığın bize geri dönen bir yankısı vardır. Bu yüzden onlar ölümsüzdür. VAVEYLA' lar! Bunlar benim sessiz çığlıklarım! Sende duymak ister misin?
