[a/n: dedicated kay @jaimugh 'to. Hindi parin kasi ako maka-move on sa banner photo mo sa Twitter! hahaha. Wag mo ko patayin ha! :))]
.
.
.
.
.
Ara's POV
Andito ako ngayon mag-isa sa kwarto. Wala ang bullies kasi may mga pinuntahan. Sila Kambal, lumabas daw. Si Kim, pinuntahan si FO. Si Carol naman nag-mall kasama sila Cyd at Ate Aby.
Umiiyak ako. Hindi ko alam kung bakit sinabi ko yun kay Thomas. Sa totoo lang, parang wala nga ako sa sarili ko kanina eh.
"Para kang tanga, Victonara." pinunasan ko ang luha ko. "Inlove ka na nga talaga. Hahaha."
Baliw na ko. Iiyak tapos tatawa. Yung totoo, inlove na ako? Ewan ko. Basta ang alam ko, masaya ako pag andyan si Thomas.
Inlove. Tss. One-sided naman 'to eh. Hindi nga nasagot ni Thomas yung tanong ko sa kanya kanina. Ibig sabihin wala talaga.
Hay. Bakit ang sakit? :(
I stood up pero bumalik din ako kasi nahilo nanaman ako.
What the hell. Hobby na yata ng ulo ko ang mahilo. -_-
Maya maya pa, nag-ring na ang phone ko. Unknown number.
"Hello?"
"Hello, is this Ms. Ara Galang?" sabi nung nasa kabilang linya. Lalaki.
"Yes, bakit po? Sino 'to?"
"This is Dr. Mendoza. Yung doctor mo when you were confined here days ago."
Kinabahan naman ako bigla. Ewan ko kung bakit.
"Y-yes, doc. I remember you. Bakit po?"
"There are some things I need to tell to you. Punta ka naman dito sa office ko. As soon as possible."
"Ah, sige po. Bye."
"Bye."
I hung up. Kinakabahan ako. Nawala nga yung hilo ko kanina eh. Haha.
Pumunta agad ako sa ospital at hinanap ang room ni Dr. Mendoza.
"Second floor po. Out-patient department." sabi nung nurse na nakausap ko.
"Thank you," I smiled at umakyat sa hagdan. Well. Kesa mag-elevator, tutal athlete naman ako tsaka 2nd floor lang naman yun. Haha.
Naghanap ako ng room na may nakalagay na "Dr. Mendoza".
Wait ayun nakita ko na. Nasa dulo, lastek yan.
I knocked.
"Come in."
As soon as I entered, he spoke. "Hi, Ara."
I smiled, "Hello po."
"Have a seat."
Umupo naman ako. Then asked, "Ano po ba yun, doc?"
Srsly. Kinakabahan ako ng bongga. Like, duh. Ilang araw na ako nadischarge tapos pinapatawag ulit ako? This must be so important.
"Ara, I was the one who handled your case when you were confined here. At hindi na ako magpapa-ligoy ligoy pa." he sighed. "I observed your case more and I found something na..."
"Na ano po?"
"Na hindi maganda."
Sabi na eh. May saysay yung kaba ko. Badnews it is.
"Hindi lang dahil sa simpleng stress yang pagsakit ng ulo mo at pagkaranas mo ng Epistaxis, or nosebleeding kanina."
"P-pano nyo po nalaman na nag-nosebleed ako kanina?" Hala. May lahing stalker 'tong si Doc? O may lahing manghuhula?
"Galing dito ang kambal at sinabing nag nosebleed ka daw kanina." sabi nya. "Hindi mo ba napapansin na lagi kang nahihilo, nagsusuka, and namamayat ka, Ara."
"Opo.. Totoo po yun. Napapansin ko rin po."
So kaya pala wala yung kambal. Tss. Yung mga yun talaga.
"That just made my assumptions or conclusions stronger."
"Doc, ano po b-bang meron?"
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
He adjusted his plastic-rimmed glasses before speaking, "Ara.. Wag ka mabibigla. But you have a Stage 2 Blood Cancer."
Nanlaki ang mata ko. Gumuho ang mundo ko. Sabi na eh. Sabi na.
"You have a Leukemia, Ara."
=-=-=-=-=-=-=-=
Ayan na po! lol. Eventually, may purpose po kung bakit ganyan yang nangyayari sa story. :)
Kaya wag nyo po ako patayin. Haha. Besides, purely fictional lang naman po ito. Lahat po ng nangyayari dyan, except sa kilig moments ng ThomAra, eh sana po ay di mangyari sa totoong buhay. :))
Ge, kung may violent reactions din kayo, comment nyo lang. Baka madaan natin sa mabuting usapan yan. hahaha. K.
Climax na po tayo ng story. Climax. :)))
double update 'to ngayong araw. Mamayang hapon na yung isa. XD
Yung gusto rin akong chikahin sa Twitter, message nyo nalang ako dito sa wattpad para sa username ko. Personal acc ko kasi yun kaya... ayun. Ewan. Haha!
Nga pala, Godbless sa Lady Spikers later sa finals game ng PNG! <3 Kaya natin yan! La Salle yan eh. :)))
Pag-pray natin sila. :)
