doğmama iki gün kalmıştı . Annemin fikri değişir ,doğacaktım ya beni ister sanıyodum . yanılmışım...
Ve dünyadaydım.
Gözlerimi açtığımda annem beni terk etmişti. Yengemin kucağındaydım .
"Hoşgeldin Allah'ın hediyesi "
demişti babaannem . Evet ismimi bu yüzden Mevhibe koymuşlardı .
Doğduğumda ne annemin beni terk ettiğini hatırlıyordum ne babaannemi ne de yengemi . Allah hepsini , herşeyi hafızamdan silmişti . Hatırlasam üzülürdüm belkide . Rabbim ne güzelde düşünmüştü beni .
gözümü açtığımda gördüğüm ilk kisi yengemdi . kuzenimle aynı gün doğmuşuz . yengemin sütü ikimizede nasip olmuştu .
berkle beraber büyüttüler bizi.
Ta ki 1 yaşıma kadar .......
1 yaşımda o mükemmel nimetten noksan kalmıştım . Yengemin sütü ikimizede yetmiyordu çünkü .
Rabbim yengemden razı olsun . o olmasa belki kürtaj masasında ya da açlıktan ....
yani bi şekilde ölmüş olacaktım.
babaannem kendi evladı gibi seviyordu beni hatta daha da çok. komşularından saklarmış. Beni görmeye geldiklerinde
"napıcaksınız çirkin işte "
der odaya kapatırmış . Sırf nazar değmesin diye .
İlk dedem ;
" Hadi gel kızım . "
dediğinde yürümüşüm . Ve ilk
"Anne"
demişim . Sahi sana seslenişimi hiç mi duymak istemedin anne ? Her neyse.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
şefkat yoksunu
ChickLitKız çocukları anneleri şefkat göstermediği , babaları başlarını okşamadığı zaman büyümek zorunda kalırlar ve ardından yanlış insanlarda doğru aşklar . Her aşkın ardında kalanlarsa yitirilmiş hayatlar , ölmüş ruhlar, hiçleşmiş duygular... en acıs...
