Cenaze akşamıydı . Yatarken ben herkes başımda halam yaklaştı yanıma ;
" Üzülüyor musun kızım ? demişti .
Annemin yokluğunu kabullenemediğim o kadar belliydi ki halimden .
" Yooo niye üzülüyüm ki gelecek annem nasılsa " demiştim usulca . Kendim bile inanmıyordumki avunmalarıma .
İşte sadece masum umutlar ...
Kendimi çırılçıplak savunmasız bir bebek gibi hissediyordum . hayat acımasızca hırpalıyordu beni gencecik yaşımda .
Bir kız annesiz ne kadar güçlü olabilirdi ki ? nasıl olgunlaşabilirdi ? hayatı nasıl doğru tanıyabilirdi ? henüz 6 yaşında .
Şimdi kim saracak kollarıyla beni ? kim kızım diyecek icinin derinliklerinden ? kim koklayarak doya doya öpecek yanaklarimdan gözlerimden ? kim gamzelim diye seslenecek anneee ? Olmuyor işte senden başkası sevemiyor. Senin gibi şefkat dolu kucağıyla sarmıyor beni . Kendimi güvende hissetmiyorum . Hissedemiyorum . Savunmasızım , bitkinim , yorgunum , küçüğüm ama herşeyden çok sensizim be anne.
Çok erken bıraktın ellerimi......
ŞİMDİ OKUDUĞUN
şefkat yoksunu
ChickLitKız çocukları anneleri şefkat göstermediği , babaları başlarını okşamadığı zaman büyümek zorunda kalırlar ve ardından yanlış insanlarda doğru aşklar . Her aşkın ardında kalanlarsa yitirilmiş hayatlar , ölmüş ruhlar, hiçleşmiş duygular... en acıs...
