Eksik Başlangıç.

Bazı Dokunuşların İZİ GEÇMEZ.

Gecelerimi gündüzlerimi birbirine kattım ne gündüzüm bir ne gecem. Sensizliği öğrenmeye başladığımdan beri almaya çalıştığım her nefes boğazımdan aşağı doğru inan bir bıçak sanki. Ne aldığım nefes gerçek nefes ne gülüşüm gülüş. Gülüşümü eksilttin nefesimi eksilttin beni eksilttin. Birisi gırtlağıma çökmüş nefes al dermişcesine öğreniyorum sensizliği. Gecenin yarına kadar ağlayışlarım kâbuslarla uyanışım ben bu değildim aslında gülüşüm eksik olmazdı ne garip artık gülmek öyle bir saçmalık ki yürümek gibi sağa sola bakmak gibi ne kadar kabullenemesem de özlüyorum seni. Hem de öyle bir özlüyorum ki bacaklarımı kesseler sana hâlâ koşabilecek kadar. Sen orada mutluluk planları yaparken ben bu gece hatırlamama planları yapıyorum. Bu kadar özlerken seni karşıma çıksan nefesim kesilir tek kelime edemem ama sen gözlerimden akanlardan anla beni. Sen çok iyi tanırsın beni çok şeyi ifade edemem sadece hisleriminden anlarsın gene anla beni. Canımı o kadar çok acıtıyorsun ki gülen yüzünü görsem yüzüme tebessüm düşer sırf sen gülersin diye gülerim. Ağladığımız gece gelsin aklına kim olduğumu hatırla, hatırla ki belki hissedersin tanırsım. Uzun zaman oldu belki adımı dâhi hatırlamazsın belki de unutmuşlardır beni. Kim bilir belki evlilik planları kuruyorsundur ve kim bilir ki sen bir daha geri dönmeyeceksin. Bu tıpkı şey gibi mühebbet yiyen mahkûm gibi özğürlüğüne kavuşamayacağını bilir ama belki der belki af çıkar da kavuşurum özğürlüğe bizim ki bambaşka be sevgilim gelmeyeceğine o kadar iyi biliyorum ki ama ufak çok ufak bir kırıntı var içimde belki dönersin diye hem kim bilir belki kaldığımız yerden devam ederiz eskisi gibi olmaz belki ama birbirimize bakarız hayal kurarız yeniden ve belki de ben saçmalıyorum seni hâlâ seviyorum. Kendimden kaçıyorum senden kaçamıyorum insan nefes almaktan nasıl kaçabilir ki ? Neyse sevgilim yutkunmam 10 saniyemi aldı ama MUTLULUKLAR. 🙂