My Nerdy Boyfriend (Kathniel)

Chapter 26.1

Neil's POV

"Y-yen.. k-kanina ka pa ba nandiyan?" nagulat ako nung pagkatapos kong kausapin si Mom eh nakita si ko Yen. At mukhang narinig niya pa yung pinag-usapan namen. I'm dead!

"Yup. So Mr. Coletta mind to explain what I heard a while ago?" Double dead.

Pero imbis na magpaliwanag ako sa kanya eh niyakap ko siya. Yung yakap na parang hindi kayo nagkita ng ilang dekada at yung yakap na puno ng pagmamahal.

"N-neil.."

"Let me just hug you please? I waited this moment for so long. I just miss you so damn."

Walang nagsasalita sameng dalawa. Tanging pagtibok lang ng puso namen yung tanging naririnig ko. Maya-maya naramdaman kong nababasa na yung polo ko.

"Damn! Why are you crying?" hinarap ko siya saken at parang dinudurog yung puso ko nung nakita ko yung luhaan niyang mukha. Tangna ang gago ko kasi eh! Bakit kasi di ko siya pinaglaban?! Azarr.

"Nakakainis ka kasi eh! Nakakainis ka! Pero kahit na inis na inis na ako sayo. At kahit sobrang nasasaktan na ako eh mahal na mahal pa din kita. Bakit kasi naglihim ka pa eh?! Maiintindihan ko naman yun Niel eh. Mas masakit kasi na hindi mo man lang sinabi saken na ayaw pala saken ng Mom mo."

"Sorry. Sorry talaga. I know I acted like a jerk pero pinanghinaan kasi ako ng loob eh. And I really don't know what to do that time."

"Ang selfish mo alam mo ba yun? Kung sinabi mo saken yun, edi sana may nagawa tayong paraan. Edi sana sabay nating pinaglaban yung pagmamahalan natin dun sa bruhilda mong nanay! Sorry for the word ha, pero it fits her kasi eh. Dapa--"

Hindi ko na siya pinatapos sa sasabihin niya because I kiss her. A passionate one. God, how I really miss this girl! Pupusta ako ng malaking halaga wag lang siyang mawala. Naramdaman ko nanaman yung mga luha niya habang hinahalikan ko siya. Shit! Nasaktan ko nga talaga siya ng sobra.

Sorry Yen. I promise. I'll make it up to you.

Parehas nameng hinahabol yung aming hininga when we ended the kiss. Niyakap ko ulit siya ng sobrang higpit at itinapat ko yung bibig ko sa tenga niya at kumanta..

"If ever you're in my arms again this time I'll love you much better. If ever you're in my arms again this time I'll hold you forever.. this time will never end.." lumuhod ako sa harap niya habang hawak-hawak yung dalawa niyang kamay.

"Yen.. alam kong mahirap mapatawad yung isang tulad ko dahil sa nakakagagong ginawa ko sayo. Pero hindi pa naman huli yung lahat para itama yung mga mali kong nagawa di ba? And I promise this time We'll make it forever. No secrets, no lies. Just love and trust. And I promise that from now on, ipaglalaban ko na yung pagmamahalan natin. Kahit na sino pa ang humadlang.. hinding-hindi na ako papayag. So, Yen Santos-Coletta. Will you still accept me in your life? And this time.. It will last."

Kinakabahan ako kasi after kong magsalita eh hindi siya nagreact. Wooh! Positive vibes please..

Nagulat na lang ako ng biglang..

"I'll make this clear. I will always be here. I love you, I DO I DOOOO."

"Akala mo ikaw lang may karapatan kumanta no? Haha. Pero seryoso,sobra sobra sobra sobra sobra talaga akong nasaktan. Pero it doesn't matter na. As long as you love me and I love you. Kaya Mr. Neil Coletta, Oo, Yes, Ofcourse, I do, I will ang sagot ko.Gosh, you have no idea how happy I am right now. I love you Neil."

"And you really have no idea how much I love you. And how much I willing to sacrifice for your happiness. I love you too Baby. ALWAYS AND FOREVER."

"Promise me that you will never leave me again.."

"I promise."

Then we kiss. A promise that was sealed with a kiss.