My Nerdy Boyfriend (Kathniel)

Chapter 28: Confession

Continuation of Chapter 24. Enjoy :*

Kath's POV

"DANIEL?!" Sobrang nagulat ako sa nakita ko. Hindi ko ineexpect na siya pala si Batman. Wala akong clue! Wala akong idea! My God. Why him?

Lumingon siya sa kinatatayuan ko and God knows how my heart started to race when I saw him! Hell, what's happening to me?

"Kath?! A-ano.. k-kasi.. ano eh.." nakatingin siya sa sahig habang nahihiyang nagsasalita. And I swear I'm gonna get my eyes out because I find him cute!

Hindi ako nagreact. Lumapit lang ako sa kanya. Nanatili akong nakatingin sa kanya. Hindi na din naman siya nagbalak pa ulit na magsalita. Normal na reaction lang ang pinapakita ko sa kanya kahit na sa loob-loob ko ay nanghihina na ako sa mga titig niya. Those eyes.. damn! Bakit ngayon ko lang napagtanto na napakaganda ng mga mata niya? At bakit ganito yung reaction ko?

"So.. ikaw pala si B-batman?" pinipigilan kong wag magstutter pero hindi ko napigilan. Natatakot na ako sa nararamdaman ko. This can't be happening.

"I'm sorry.. I didn't mean to fall for you. It just happened. I'm really am sorry." bumagsak sa sahig ang kanyang mga mata. And I'm telling you, literal na napahinto sa pagtibok yung puso ko. I'm doomed.

"I'll take this opportunity to tell you how much you really mean to me. Even if I already said it through letters. Sorry naduwag ako na sabihin sayo in person.  Sorry kasi I fell for you. I know you don't like me. Baka nga nandidiri ka na saken ngayon eh. Sorry pero I need to say this. Its now or never. Matagal na kitang gusto Kath. No, scratch that. Matagal na kitang mahal. I know it's wrong but I can't help it. Everytime I see you, I fall even more.." DAMN. SHIT. I don't know what to say. I'm speechless! Kung kanina mabilis lang ang tibok ng puso ko ngayon mabilis na mabilis na. Na parang gusto na nitong makawala. I lost my breathe. Ayaw magfunction ng utak ko. Feeling ko any minute babagsak na ako sa kinatatayuan ko dahil sa panghihina. God Daniel, how can you do this to me?

Napansin siguro ni Daniel ang panghihina ko kaya hinawakan niya yung dalawang kamay ko. AND MY GOD! IT BRINGS ME GOOSEBUMPS! Dali-dali kong inalis yung kamay niyang nakahawak sa kamay ko dahil sa libo-libong boltaheng naramdaman ko doon. Really, WHAT THE FUCKING HELL IS WRONG WITH ME??!!

"Oh.. sorry. I didn't mean to--"

"No, it's okay. It's just that.. I'm not comfortable with you." Sa wakas nagkaroon na din ako ng lakas ng loob na magsalita. Pero hindi ko pa din kayang tumingin sa kanya. Ayoko. Sobrang nakakapanghina. Ayaw ko na ding dagdagan kung ano mang kabaliwan tong nararamdaman ko sa kanya.

"I-im sorry.. Nabigla ba kita? Am I that fast? I'm so so--"

"No, no. Its alright. Really. I was just shocked. I didn't expect that you love me." humina yung boses ko sa huling sinabi ko. Ako ba talaga to? Because Im sure real Kath won't act like this infront of Daniel oh I mean.. Ugly Nerd.

"Yeah. I'm sorry if I freaked you out. I just can't help it. Im so into you. Very very into you." stop it Daniel. Just stop it. Baka kasi di ko na mapigilan yung nararamdaman ko at sumabog na lang ako dito sa kilig.

Hindi na ako nagsalita pagkatapos nun. Baka kasi di ko na macontrol yung sasabihin ko sa kanya. Nagulat na lang ako ng biglang nagbell. Shoot! Di ko pa nagagawa tong pinagagawa ni dad. Now Im dead.

"Hm, I have to go. I have something else to do pa." nakatalikod ako sa kanya habang sinasabi yun. Wala na akong lakas para harapin pa siya. Acting so weird infront of him is enough. Ayoko ng dagdagan. Naglakad na ako papalayo pagkatapos nun.

"Wait! C-can you consider me.. as one of your s-suitor?" napatigil ako sa paglalakad. And once again, bumilis nanaman yung tibok ng puso ko. God! Hindi pa ba matatapos to?

"We'll see Daniel.. we'll see." sabi ko habang naglalakad papalayo. Damn! What was that? Tell me its just a fucking dream. A nightmare.

Ginawa ko na yung mga pinapagawa ni dad. Dumeretso ako sa classroom pagkatapos nun. Nasa grounds pa sila dahil sa morning ceremony. Nakatulala lang ako sa blackboard. Inaalala ko yung mga nangyari. Hanggang ngayon di pa din ako makapaniwala sa feelings niya saken lalo na sa response ng katawan ko!

Inalala ko din yung mga ginawa kong pangbubully sa kanya. Simula nung first year pa lang. Panong nangyaring mahal niya ako eh parati ko siyang binubully? Palaisipan sa akin ito. Bakit mahal mo ako Daniel? At bakit ako?

Isa-isa ng nagsisipasukan yung mga kaklase ko. Huling dumating si Daniel na madaming bitbit na bag. Tsk mukhang pinabitbit ng mga gago kong kaklase.

Lumapit ako sa kanya at hinawakan yung kamay niya.

At hindi ko inaasahan ang mga salitang lumabas sa bibig ko..

"Date with me." Whuuuttt???