Takari Sato
Naiisip ko parin ang bagong panaginip na dumating sa isip ko. Hanggang saan ako dadalhin nang mga ala-alang 'yun. "Hey! Still awake?" Nagulat ako sa taong biglang nagsalita. Ni tunog ng mga paa niya di ko narinig na andiyan siya. Bumaling ako sa kanya. Ah, It was Lander 'ni hindi ko naramdaman na may tao na pala. Ganun na ba kalalim ang iniisip ko at di ko siya napansin agad.
"Bakit gising kapa?" He asked me habang naglalakad papunta sakin. Kakagising lang niya, he had his messy hair na halatang bagong gising.
"Nauuhaw lang ako." Sagot ko at nilagay sa mesa ang baso at humarap sa kanya.
"May problema ba?"
"I had my bad dreams again." Pagsasabi ko ng totoo. Again!
"What is it?" Nag-aalang tanong niya. Niyapos ko siya ng mahigpit at sumandal sa kanyang dibdib and he hugged me back. I can hear his heartbeat, just a normal heartbeat. It was like a melodious music to my ears. I closed my eyes to feel its beat.
"It is about my father pero maliban doon wala na." I utter slowly. I can feel the pain in my chest about that dream. Parang nasasaktan ako sa panaginip na iyon, it was like a thousand needles trying to inject into my heart. It gives pain.
I am resting my head into Landers chest and he was caressing my hair for me to relax. We were like that for a while nang bigla siyang nagsalita.
"Do you want me to sleep with you?" Tanong niya.
"Hmmm." I agreed. I need him right now. I want someone to lean on, I am hurting.
Bumitaw siya sa pagkakayap sakin at hinila ako sa kwarto niya. Pinaupo niya ako sa kama at iminuwestra ako pahiga. Kumuha siya ng blanket at bedsheet sa cabinet at nilatag sa sahig. "Dito k-kalang sa . . tabi ko!" I pleaded. Pag-aya ko sa kanya pero umiling siya at umupo ulit sa kama. "Babantayan kita hanggang sa pagtulog mo." She respect me as a woman, I know. He give me a peck on my forehead. "Please sleep Love!" I nodded and mouthed 'thank you'.
Pagising ko wala na siya sa higaan niya, naka ayos na din ang mga hinigaan niya. Kanina pa siguro siya nagising. Bumangon ako at inayos ang kanyang kama. Habang inaayos ang kama niya biglang tumunog ang kanyang cellphone na nasa mesa. Tiningnan ko kung sino ang tumatawag at nakita ko ang nakatatak na pangalan " Anna ". Sino ba si Anna? Noong una Si Annabelle tapos ngayon may Anna? Sino ba sila. Kukunin ko na sana ang telepono niya ng may biglang nagsalita. "Gising ka na pala!" Si Lander pala. Lumapit siya sakin.
"May tumatawag sayo!" Binalingan niya ang kanyang telepono. Kinuha niya ang kanyang telepono at tiningnan kung sino ang tumawag. Biglang sumeryoso ang kanyang mukha. Matagal niyang tinititigan iyon.
"Sino ba yan?" Takang tanong ko. Bigla siyang nabalik sa huwisyo at bumaling sakin. His good mood aura just fade away. May Problema kaya?
"Ah! Trabaho lang. Hinahanap na ako!" Ah iyon pala baka katrabaho niya iyong si Anna.
"Ganun ba?" Tumango siya.
"Tara kumain na tayo!" Pag-aya niya. Sabay kaming naglakad palabas para kumain.
Pagkatapos kumain umalis si Lander para pumasok sa trabaho. Naghuhugas ako ng pinggan ng bigla akong tinawag ni Hani.
"Ate! Ito oh." Inabot niya sakin ang isang cellphone. "Cellphone! para saan yan?" tanong ko.
"Para matawagan ka ni Kuya kapag namimis ka niya." Ngingiting-ngiting sabi niya. "Binili niya iyan kahapon para ma contact ka niya." Pagpapaliwanag niya.
"Ah! Salamat pero . . . Di ako marunong gumamit nito." Nakakahiya man pero sinabe ko ang totoo.
"Ganito kase 'yan." Tinuruan niya ko kung paano gamitin ang celllhone nato. Hindi naman siya mamahalin pero nahihirapan ako ng konti, siguro isa ito sa epekto sakin ng aksidente. I lost my skills and knowledge.
