Mafia Love (Μετάφραση)

Κεφάλαιο 30

Αμέσως εμφανίστηκε ο Lukas και πυροβόλησε τους άντρες που κρατούσαν τον Adrian. Μόλις απελευθερώθηκε ήρθε και με τράβηξε μακριά από τον Owen. Χτύπησε δυνατά τον Owen ρίχνοντας τον στο πάτωμα.

"Ara είσαι καλά?" ρώτησε κοιτάζοντας με.

"Ναι" απάντησα.

Θα τον ρωτούσα αν είναι και αυτός καλά αλλά ακούστηκε ένας πυροβολισμός και το επόμενο πράγμα που είδα είναι τον Adrian να μορφάζει. Κοίταξα κάτω και είδα ότι είχε πυροβοληθεί.

Τι στο καλό.

Όχι αυτό δεν είναι αλήθεια.. όχι.. όχι.. όχι.

Τα πόδια του αδυνάτησαν και ήταν έτοιμος να πέσει στο έδαφος αλλά τον κράτησα. Κάθισε σιγά σιγά στο έδαφος και έσκυψα κρατώντας τον κοντά μου. Είδα ότι τον πυροβόλησε ο Owen.

"Adrian όλα θα πάνε καλά" του είπα απαλά.

Το επόμενο πράγμα που άκουσα ήταν ακόμα ένας πυροβολισμός και αντίκρισα τον Owen στο έδαφος. Είχε μια σφαίρα στο κεφάλι του και ήταν νεκρός. Γύρισα για να δω ποιος τον πυροβόλησε και είδα τον Lukas να στέκεται πίσω μας.

"Μωρό μου.... μείνε μαζί μου.... θα γίνεις καλά" είπα χαϊδεύοντας τα μάγουλα του.

"Σε... σε αγαπώ... να το θυμάσαι...." μουρμούρισε.

"Το ξέρω..." είπα μέσα από τους λυγμούς μου.

Άκουσα το ασθενοφόρο που κατέφθασε και ήξερα ότι ήρθαν για να πάρουν τον Adrian.

"Μωρό μου σύντομα θα γίνεις καλά." Είπα μετακινώντας τα μαλλιά που είχαν πέσει στο πρόσωπο του.

Τα μάτια του άρχισαν να κλείνουν.

Όχι αυτό δεν είναι καλό.

"Adrian...ει... άκου... ξέρεις τι... μόλις αντιλήφθηκα ότι έκανες ακόμα μια βλακεία.." είπα κουνώντας τον απαλά.

Ara σκέψου κάτι.

Τι έκανε.

Θεέ μου!

Σκέψου... πρέπει να του μιλάς μέχρι να έρθουν πάνω οι νοσοκόμες.

"Τττττιιι" τραύλισε προσπαθώντας όσο μπορούσε να κρατήσει τα μάτια του ανοιχτά.

Εκείνη την στιγμή έφτασαν οι τραυματιοφορείς και τον έβαλαν πάνω στο φορείο.

"Θα σου πω...." είπα περπατώντας δίπλα του.

Βοήθησαν τον Kurt να κατέβει τις σκάλες. Δεν ήταν πολύ τραυματισμένος οπόταν μπορούσε να περπατήσει.

******************************

Κάθισα στο κρύο παγκάκι του νοσοκομείου κλαίγοντας. Η Sarah και η ky ήταν μαζί μου. Ο Lukas πήγε στο κυλικείο να πάρει καφέδες για όλους μας ενώ ο Kurt ξεκουραζόταν σε ένα κρεβάτι. Ο γιατρός καθάρισε τις πληγές μου και τώρα κάθομαι εδώ περιμένοντας να μας πουν οποιαδήποτε νέα για τον Adrian. Πέρασαν τρεις ώρες και κανένας γιατρός δεν βγήκε από το χειρουργείο. Μετά από περίπου 45 λεπτά ένας γιατρός βγήκε έξω.

"Πως είναι?" ρώτησα ενώ στάθηκα όρθια.

"Η επέμβαση ήταν επιτυχείς. Είναι εκτός κινδύνου τώρα. Θα μπορέσετε να τον δείτε όταν ξυπνήσει. Θα τον κρατήσουμε εδώ για μερικές μέρες και μετά μπορείτε να τον πάρετε στο σπίτι" είπε ο γιατρός χαμογελώντας μου.

Ένιωσα σαν να έφυγε ένα τεράστιο βάρος από το στήθος μου. Τώρα μπορούσα να ανασάνω ευκολότερα.

Σε ευχαριστώ Θεέ μου.... είναι καλά.... τώρα όλα θα πάνε καλά. Ο μεγαλύτερος εχθρός είναι ο θάνατος. Εφόσον ζει είναι ασφαλής. Μπορούμε να αρχίσουμε από την αρχή ευτυχισμένοι. Κατακλύστηκα από χαρά και μόνο στη σκέψη.