Just Another EMO Story

Prologue

Hi po! =]

Ako nga pala si Chandrielle Miranda. 14 years of age and turning 15 sa November. Grade 9 na ko sa susunod na pasukan. Psh, dami pa kasing arte ng ating gobyerno ee. May K+12 Curriculum pang nalalaman.. -.-

Mainipin akong tao kaya nga palaging dalawang relo ang suot ko sa braso ko.

Ang bawat segundo...

minuto...

oras...

araw...

linggo...

buwan...

taon...

dekada...

Aa--ano nga yung tagalog ng CENTURY? Di ko kase alam ee..=_=V

San na nga tayo? Ah, dun pala sa oras. Basta, sa bawat tick-tock ng relo ko at sa paggalaw nito, ay mahalaga para sa'kin.

Sabi ng iba, mahirap daw akong pakisamahan kasi ang EMO ko raw at masungit.

Weeh?? Mabait kaya ako, KUNG mabait ka sa'kin..

Hindi ako EMO.. Mukha lang.. Love ko kasi ang black na color ee, pati yung mga dark colors except sa pula.

Hindi ako EMO.. Hindi ako naglalaslas ng pulso or nag-aatempt ng suicide or whatever like dUh?? Ba't ko naman gagawin yun? Kahit naman loner ako, hindi ako excited na mawala dito sa mundong ibabaw, new h? Mahal ko kaya ang buhay ko! At saka, takot ako sa dugo!

Hindi ako EMO, sadyang matahimik lang talaga akong tao. Di bale nang mapanis ang laway ko.

Hindi ako EMO, hindi lang talaga ako marunong ngumiti. Wala namang rason. Muntanga lang yun. Ba' t naman ako ngingiti kung di naman ako masaya? =_=

Hindi ako EMO, nagiging totoo lang ako sa sarili ko. Sa laki ba naman ng kasalanan ko, wala na siguro akong karapatan na lumigaya.