kitapçının kapatıldığı gün bir monet tablosu parçalandı

07:20

üzerimdeki gerginliği ve paranoyayı atmak için güzel bir kahvaltı hazırlamaya çalıştım.
ellerim titredi çoğu zaman,
bir iki tabak çanak kırdım.
üstüne basıp geçtim cam kırıklarının,
ayaklarım kanadı.
artık kalbimin acısını hissetmiyorum.
bu güzel oldu.
neyim vardı benim böyle?
bunca acıyı niçin çekiyordum ki?
neyi bekliyordum kendimden?
ah, hiçbir şey.
umursamadım dağınıklığı sonra,
oturdum masaya.
bir dilim ekmek,
kaç bardak içtiğimi bilmediğim kadar çay
bana yetti ve arttı bile.
evden çıkmak istemiyorum,
kendimden çıkmak istemiyorum.
saat 07:20
konuyla alakası yok ama,
bariz belli;
seni çok seviyorum.