kitapçının kapatıldığı gün bir monet tablosu parçalandı

9:45

ve sonra ben ne yaptım biliyor musun?
önemli bildiğim her şeyi önemsizleştirip,
önemsiz olanlar için özür diledim kendimden.
seni sevdiğim için özür diledim,
aslında kendimden değil, senden.
biliyorum, isterdin benim değil bir başkasının
seni bu denli sevmesini isterdin.
tekrarladığım cümlelerimi
"sus" diyerek susturmak yerine,
kapıyı çarpıp gittin
sırf bunun için ben cümlemi devam ettiremedim.
ne yapabilirdim ki?
boşluğa mı konuşacaktım?
gölgenin ardında bıraktığı soğuk havayı
ve o içimi ısıtan biraz önce buradaydın hissini
yine gidişinle bile içimi ısıttığın gerçeğini
değiştiremedim ben sadece.
ellerimi sıktım,
yumruklarımı.
morarana kadar sıktım işte.
bir şiirde okumuştum şiirler de morarmış.
ben şiirlerimi morarttım işte o an ellerimle.
yaptığın tek şey beni yara bere içinde bırakmaktı.
biz seninle şiirlerde morardık
kan revan bir halde.