dışarı attım kendimi bir hevesle.
içerisinin boğucu havasından mıdır bilmiyorum,
kaldırım taşına çökmek zorunda kaldım anında,
nefes nefese.
ah, güzelim
bak, şimdi bir bilsen
sen yokken nasıl nefes aldığımı unuttuğumu
ne kadar uzakta olduğun hikayeyi bırak,
sadece bir masaldan ibaret olurdu.
kitapçının yolunu tuttum,
monet'in tablolarını görmek için can atıyordum
tekrardan, uzun uzun bakıp seni düşünmek için
yıldızlı bir gecenin tablosu var ancak,
bakmak istemiyorum ona uzun uzun,
o gecenin sabahından sonra.
hani elimde bir tek fotoğrafını bıraktın ya!
yürüdüm sokak sokak,
kuşlara yem attım
sokak hayvanlarını besledim.
sadece her gün deliymiş gibi o kapıdan tam saatinde girmek istemedim.
çekindim, ama eğer sen olsan yanımda
biraz daha farklı olurdu sanki.
kitapçının kapısından girdiğimde,
o kokunun ciğerlerime doluşunu
ve rahat bir nefes alışımı hissettim
beynimin içinde,
kalbimde.
hissedişimi hissediyordum,
üstelik tam arkamdaymışsın gibi atıyordu kalbim!
bir kitap kaptım,
kafeye çıktım.
çalışanlara selam verdim.
bir çay söyledim.
sonra da karşıma oturmanı diledim.
çayım soğudu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
kitapçının kapatıldığı gün bir monet tablosu parçalandı
Poetry'yıldızlı bir gece ama van gogh tablosu değil' kitabının ikincisidir.
