Our Game [ Kyungsoo ]

C10: Stress relieving; Ache piercing

Chapter 10: Stress relieving; Ache piercing

~Louise’s POV~

Naglalakad ako ngayon sa hallway. I know, I’m cutting classes. I mean, who cares right? No one, nor do I. Anyways… Nakakabanas si Jongdae! Hilahin ba naman ako?!

Ang sakit tuloy ng braso ko.. Aish…

Ganito kasi yung nan----

“YAH! KAPATID KO!” sigaw ni Kuya. Napalingon ako sa likod ko at kita ko siyang hingal na hingal. Anyare?

“Bakit?” tanong ko sa kanya. Pagkatingin niya sakin para siyang galit na ewan.

“Anong bakit?!” sigaw niya at lumapit sakin tapos hinablot yung braso ko. “Pinapahanap ka sakin nung teacher mo! Bakit ka nagcu-cutting classes?!” dagdag niya. Hinila ko yung kamay ko pabalik at inirapan siya.

“Ayokong magklase eh. Puro talak ng walang kwentang tao ang naririnig ko.” Sagot ko sa kanya. He looked at me with eyes that can’t believe what I said.

“Ano…?! Lou—Aish! Valedictorian ka ng school na to!! You need to retain that place or magagalit sayo sina mom and dad!” galit niyang sabi. Tinaasan ko naman siya ng kilay.

“So what kuya? Edi magalit sila, anong mapapala ko?” totoo naman eh. Edi magalit sila. Wala namang mangyayari eh. Hinayaan na nga nila akong tumira sa iisang bahay kasama ang isang lalaki tapos makikiilam sila tungkol dito?

“Can you even hear yourself?!” he shouted. His face is fuming with anger.

“I can. I have ears, brother.” Sagot ko.

“Do you want our parents to hate you?! Ha?! Sige ituloy mo pa tong Gawain mo para ipagtabuyan ka nina mommy!” sigaw niya.

“Then let them hate me! Kahit naman anong gawin ko, ipagtatabuyan parin nila ako eh! Hindi kasi ako kasing perpekto tulad mo kuya!”

“An----“

“Tama na kuya! Hayaan mo kong gawin ang gusto ko! Buhay ko to!” I retorted back at aalis n asana ng biglang nagsalita si kuya.

“Louise.. Itigil mo na to, please? Bago pa lumala… Bago pa masira ang buhay mo.. Stop this, okay?” I can hear begging in his voice. Wala akong sinagot sa kanya at nagpatuloy na ko sa paglakad.

Hayaan niyo nang masira ang buhay ko.

Buhay ko to.

Wag niyong pakialaman.

*****

To relieve my stress, pumunta nalang ako sa bar na lagi kong pinupuntahan dati. Nagpasundo ako kay Namjoon and we decided na pumunta nalang kami ng bar para mawala ang tension sa katawan ko.

Oh how I miss the taste of alcoholic drinks.

Pumasok kami sa loob. Namjoon is beside me, his arms wrapped around my waist. We went to our usual seat and sat down. Namjoon went and grabbed some drinks for the both of us while I’m just here, watching all these wannabe women dancing to the beat.

Wala silang poise and they seriously don’t know how to dance.

Suckers.

“Anong iniisip mo, Angel?” tanong ni Namjoon at ibinigay sakin yung glass of tequila.

“Thanks. Nothing much. I’m just judging those hoes.” Wika ko at tumingin kay Namjoon. Umupo siya sa tabi ko at inakbayan ako.

“Ha. Don’t worry; you’re still a lot better than them.” Saad niya at hinalikan ang noo ko. I smiled at him.