My Disaster.

2ο Κεφαλαιο

...Ενιωσα τόσο άβολα.Οι απότομες χαρές φέρνουν αποτομες λύπες λένε.Κάθισε δίπλα μου και πέρασε το χερι του στον ώμο μου ενω οι φιλοι του γελαγαν λίγο πιο περα.

-Γεια σου μωρο

ΟΧΙ
ΑΠΛΑ ΟΧΙ ΤΩΡΑ

-Εμμμ...μπ-μπορεις να πάρεις το χερι σου;

Του λέω ενω αυτός μου χαρίζει ενα λοξό χαμόγελο.Βλέπω τον Χάρρυ να τσιτωνεται δίπλα μου.

-Τι δουλεια έχει αυτός εδω Δανάη?

-Δεν...δεν ξέρω

Δεν το πιστεύω οτι γίνεται αυτό.Ο άλλος δείχνει να το διασκεδάζει.Ο Χάρη αφού αφήνει τα λεφτά στο τραπέζι σηκώνεται και φεύγει.Σηκωνομαι για να τον σταματήσω ομως ο άγνωστος τυπος που μου καταστρέφει την ζωη με τραβάει πίσω στον καναπέ.

-Μπορείς να μου πεις ποιος διαλο είσαι ?

-Αγγελος χαρηκα.

Δεν ξέρω τι είναι χειροτερο πλεον.Παίρνω γρήγορα το κινητό μου και τα κλειδιά που βρίσκονται στο τραπέζι, αφήνω τα λεφτά και φεύγω.Αυτός ο Αγγελος δεν ξέρω τι πραγματικα θέλει απο την ζωή μου.Θέλω απλα να μην τον ξαναδώ ποτε.Στα μέσα της διαδρομής ακούω κάποιος να φωνάζει το όνομα μου.Γυρναω και αντικριζω απο μακρια αυτον.Δεν έχω καμια όρεξη να σταματήσω και προχωράω.Ξαφνικα με τραβάει απότομα και λαχανιασμενος μου λέει.

-Μην φεύγεις τόσο απότομα.

-Δεν θυμάμαι να ειχαμε δώσει και ραντεβού.

-Χαχαχαχαχα.
-Τι θέλεις ?

-Θέλω να σου πω πως μην νομίζεις ότι σε γουσταρω κιόλας.

-Μονο στην σκέψη αηδιαζω .

-Χαχαχαχα.Πιστεύεις πως αυτό το κορμί είναι για αηδία ?

-Θεέ μου.

-Εδώ είμαι.

-Είσαι ψωνιο, άθλιος και μου καταστρέφεις την ζωη.Θέλω να μείνεις μακρια μου.

-Γιατί ? Μην μου πεις οτι σου αρέσει εκείνος ο χλεχλες που έφυγε απο την καφετέρια.

Πως τολμαει και ονομάζει τον Χάρη χλεχλε.Η υπομονή μου εξαντλητε και απλως συνεχιζω την διαδρομή μου χωρίς να του δίνω σημασία.

-Δεν μου απαντησες.

-Ναι μου αρέσει τωρα μπορείς να με αφησεις ήσυχη?

-Το θες πολύ μικρή Δανάη?

-Ναι το θέλω.Περιμενε που ξέρεις το όνομα μου?

-Θα τα ξαναπουμε.

Ξαφνικα φεύγει και απλως με χαιρετάει ειρωνικά.Επιτέλους.Δεν ξέρω πως να το εξηγήσω στον Χαρη αυτο.Εφτασα σπίτι.Πήγα να αλλάξω ρούχα να φορέσω κάτι πιο άνετο και σκεφτόμουν τι να κάνω για να παει καλά αυτή η μέρα.Προσπαθώ να βρω να βάλω μια ταινία,σκέφτηκα να βάλω ρομαντική αλλά ως συνήθως με αγγίζουν πολύ αυτές οι ταινίες.Θα βάλω τελικά μια κωμωδία το 'The heat'.Βάζω ποπ κορν σε ενα μπολ και δυναμονω την φωνή.Ξαφνικα χτυπάει το κουδούνι.Ποιος είναι άραγε.Ανοίγω την πόρτα και βλέπω τον Χάρη.

-Χευ.

-Γεια σου Χάρη.Πέρασε μέσα.

Περίεργο που ήρθε.Ελπίζω να μην ακολουθήσει κάτι χειροτερο απο το πρωινό.

-Ημουν υπερβολικός το πρωι.

-Δεν με ακουσες.

-Λάθος μου.

-Δεν πειράζει.

-The heat βλέπεις ?

-Ναι.

-Η αγαπημένη μου ταινία.

Χαίρομαι που του αρέσουν τέτοιου ειδους ταινίες.Κάθετε στον καναπέ και μου λέει :

-Να κάτσω για παρέα?

ΕΝΝΟΕΙΤΕ ΠΩΣ ΘΑ ΚΑΤΣΕΙΣ ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΟΤΑΝ ΝΑ-

-Ναι αμε.

-Ωραία.

Στην πορεία της ταινιας γελάει.Εχει υπέροχο χαμόγελο.Υπέροχα χείλη.Απλα είναι υπέροχος.Τον χαζευω σε όλη την διάρκεια της ταινίας.Ξεκολλα Δανάη θα σε πάρει χαμπαρι.Παίρνω τα ματια μου απο πανω του και νιώθω πως με πλησιάζει.Βάζει το χέρι του στον ώμο μου.Νιώθω πραγματικα τόσο χαρούμενη, γυρνάει και μου λεει:

-Κοιτα με λίγο.

Γυρναω και κολλάει τα χείλη του στα δικά μου.Αρχίζουμε να φιλιομαστε αργά μέχρι που το φιλί γίνετε παθιασμένο.Με τοποθετεί στον καναπέ ώστε να ειναι απο πανω μου.Φιλάει τόσο ωραία.Νοσταλγω αυτά τα χείλη τόσο καιρό.Τα χέρια του αρχίζουν να χαιδευουν τα πόδια μου και κατευθύνονται στην μπλουζα μου.Τον σπρωχνω και του λέω.

-Είναι λίγο νωρίς νομιζω.

Με τραβάει και συνεχίζει να με φιλάει προσπαθώντας να βγάλει την μπλούζα μου.

-Χαρη,σταματα.

-Εντάξει.

-Σου είπα πως είναι νωρις ακομα.Οτάν μιλάω θέλω να με ακούς.

-Εντάξει ντε δεν είσαι και μικρο κοριτσάκι.

-Δεν είμαι και η κάθε πουτανα που κάθετε σε όποιον βρει.

Σηκώνεται φοράει το μπουφάν του και κατευθύνεται προς την πόρτα.

-Σοβαρά τώρα ?

-Γεια σου Δανάη.

Βρονταει την πόρτα και βγαίνει.Απο την μια παλι καλά που έφυγε αλλά ίσως μονο γιαυτό του αρεσω.Δεν περίμενα αυτή την στάση.Μάλλον δεν τον ξέρω όσο πρεπει.Η μερα μου αρχίζει και καταστρέφεται όλο ενα και περισσότερο.Κλείνω την ταινία και κατευθυνομαι στο δωμάτιο μου.Φοραω μπιτζαμες και ξαπλωνω.Ελπιζω η μερα που θα ξημερώσει να περιέχει μια καλη στιγμή.