11ο Κεφάλαιο

45 13 0
                                    

   "Με συγχωρείς;
                                Σε συγχωρώ..,,

Δανάης pov's

Είμαι τόσο θυμωμένη μαζί του που θέλω να βάλω τα κλάματα.Όχι Δανάη δεν αξίζει.Αυτός τώρα θα καλοπερνάει και δεν σκέφτηκε καν πως οι λέξεις του πόνεσα.Λογικό όταν βγαίνεις με ένα φυτό να ντρέπεσαι.Προτιμούσα να πει έστω και ψέματα.Είναι τόσο γελοίος.Ένας τέτοιος άνθρωπος δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ.Αλλάζω ρούχα και ξαπλώνω κοιτάζοντας το ταβάνι.Έχει ωραίο βλέμμα μερικές φορές δεν μπορώ να του κρατήσω κακία.Δανάη ξεκόλλα σε πλήγωσε...
Σιγά εξάλλου ήταν μόνο μια φιλική βόλτα που κατέληξε χάλια..

Ο ήχος της πόρτας με έκανε να ξεφύγω απο τις σκέψεις μου.Κατεβαίνω γρήγορα κάτω να δω ποιός είναι τέτοια ώρα.Ανοίγω την πόρτα και βλέπω τον Άγγελο να είναι σχεδόν νεκρός.

Είχε πολλά τραύματα στο προσωπό του και η μπλούζα του είχε σκιστεί ελάχιστα.

-Άγγελε είσαι εντάξει;Τον ρωτάω και ο τρόμος στο προσωπό μου είναι εμφανές.

Άρχισε να γελάει όπως πάντα και μου ήρθε η μυρωδιά αλκοόλ στο πρόσωπο.Έχει πιεί τόσο πολύ που δεν καταλαβαίνει τον πόνο.

Προσπαθώ να τον μετακινήσω στον καναπέ.Μετά απο πολύ προσπάθεια τον έχω βάλει να ξαπλώσει.Πλένω με μια πετσέτα και νερό το προσωπό του.Γελάει και κοιμάται.Μου ξέφυγε και εμένα ένα γελάκι με τα χάλια του.Δεν έχω ιδέα πως μπορώ να τον βοηθήσω.Λένε πως πρέπει σε έναν μεθυσμένο να δώσεις σκέτο καφέ.Του φτιάχνω έναν καφέ και πηγαίνω προς το μέρος του.

-Άγγελε πιές λίγο καφέ.

Στραβώνει την μούρι του και απο εκεί καταλαβαίνω πως δεν πρόκειτε να πιεί.Τον παρακαλάω εδώ και ώρα και με το τόσο πείσμα του δεν πρόκειτε να πιεί.

Πηγαίνω πάνω στο μπάνιο και ψάχνω το φαρμακείο ώστε να προσέξω τις πληγές του.Όταν βάζω οινόπνευμα ενώνει τα φρύδια του απο τον πόνο.Είναι τόσο γλυκός ακόμα και έτσι.

Κατευθύνομαι στην πληγή που έχει στα χείλη του και δαγκώνω τα χείλη μου ασυνήδιτα και εκείνος με κοιτούσε ήδη και χαμογέλασε.

Θεέ μου Δανάη τι βλακεία έκανες μόλις τώρα;

Νιώθω τα μάγουλα μου να φλέγονται απο την ντροπή.Εκείνος φαίνεται να το διασκεδάζει.Αρκετά έκανες για αυτόν Δανάη.Σηκώνομαι και πηγαίνω προς την κουζίνα να πιώ λίγο νερό.Θα μπορούσα να τον είχα αφήσει έξω και να μην τον βοηθήσω καθόλου.Εκείνος δεν σκέφτηκε πως με πλήγωσε εγώ γιατί να το κάνω;

My Disaster.Donde viven las historias. Descúbrelo ahora