My Disaster.

14ο Κεφαλαιο

                Απλή χαζογκόμενα?..

Έχω παγώσει στην θέση μου.Δεν καταλαβαίνω τι στο καλό γίνετε.Ο Άγγελος μιλάει με εκείνον τον άντρα τόσο σιγά.Είναι γεμάτος θυμό και τα χέρια του σχηματίζουν γροθιές και ακόμα απο μακριά μπορώ να διακρίνω την φλέβα να πετάγεται στο μέτωπο του.Ξαφνικά εκείνος ο άντρας απομακρύνετε απο κοντά του.Με κοιτάει και μου χαμογελάει,νιωθω ένα ρήγος φόβου να διαπερνάει ο σώμα μου.

-Θα τα ξαναπουμε Δανάη...

Λεει και περνάει απο διπλα μου
Ο Αγγελος συνεχιζει να κοιταει με θυμο και στρεφει ολη την προσοχη του πανω μου.

-Δανάη,φύγε απο εδώ.

Ειπε ανεβαζοντας αρκετα τον τονο της φωνης του.

-Εγω ηρθα απλα να σε βοηθησω.

Του λεω πιο ηρεμα..

Αρχισε να γελαει.Γελαγε τοσο δυνατα που αρχιζει και με τρομαζει.

-Εσυ να βοηθησεις εμενα ? Δεν χρειαζομαι την βοηθεια κανενος.

Τα ματια του ελαμπαν.

-Εισαι τοσο εγωιστης που δεν αφηνεις τους ανθρωπους που νοιαζονται για σενα να-..

-Ωπα ωπα,θα σε σταματησω ακριβως εκει Δαναη.Δεν σου ζητησα καν να με βοηθησεις και εισαι τοσο χαζη που πιστευεις οτι θα κανεις τα πραγματα καλυτερα ενω κανεις το αντιθετο.
Ανακατευεσαι εκει που δεν σε σπερνουν,τι σε κανει να πιστευεις οτι επεμβαινοντας στην ζωη μου, μου κανεις καλο;Το καλυτερο που εχεις να κανεις ειναι να απομακρυνθεις απο εμενα,για το δικο σου καλο..

Φωναζει,Αυτος ο ανθρωπος ειναι τοσο κυκλοθυμικος.

[...]

Η ωρα ειναι 12 το μεσημερι και εγω ακομα δεν εχω σηκωθει απο το κρεβατι.Ειναι Σαββατο και δεν κάνω τιποτα αλλο παρα μονο να διαβάζω τα μαθήματα του σχολειου και του φροντιστηριου,i mean... θα μπορουσε να ειναι και χειροτερα.Ολη την ημερα θα την περασω διαβαζοντας και βλεποντας stranger things.Ακουω την φωνη της μητερας μου και περπαταω προς την κουζινα χωρις να εχει ανοιξει το ματι μου καλα καλα ακομα.

Ξαφνικα μου ερχετε στο μυαλο το περιστατικο που εγινε με τον Αγγελο χτες.Δεν το πιστευω οτι μου μιλησε ετσι,την μια κρυο και την αλλη ζεστη,και εγω δεν προκειται να παιξω τα παιχνιδια του.Αν θελει να μεινω μακρια του, αυτο ακριβως θα κανω.