Tüm gün Damon'u düşünüp durmuştum.
O ise her zamanki gibi etrafta bir kaç insanla uğraşıp can sıkıntısını gidermeye çalışmıştı.
Anonim: Damon.
Damon: Ne var?
Anonim: Ne zaman insan gibi davranacaksın?
Anonim: Efendim diyeceksin sadece!
Damon: Bunu diyeceğimi düşünüyor musun cidden?
Anonim: Her neyse!
Damon: Her neyse!
Anonim: Niye insanlarla uğraşıyorsun?
Damon: Hoşuma gidiyor.
Anonim: Sana yakışmıyor.
Anonim: İnsanları ezmeyi bırak.
Damon: Ne zamandan beri benim adıma kararlar alıyorsun minik sıçan?
Anonim: Hiç değişmeyeceksin değil mi?
Damon: Evet.
Anonim: İlkokulda arkadaşların sana sidikli damon derken ne hissediyordun peki?
Damon: Bunu nereden biliyorsun!
Anonim: Aşağılanmış, mutsuz, sevgisiz?
Damon: Kapa çeneni!
Anonim: Hani bana ilk konuşmamızda bir şey demiştin.
Anonim: Gerçekler acıtır diye.
Anonim: O an ben gerçekle yüzleşmiştim fakat sen şuan yüzleşemiyorsun Damon.
Anonim: Gururun ve egon bunu kabullenemiyor.
Anonim: Her neyse!
Anonim: Bugünlük bu kadar hayat dersi yeter.
Anonim: İyi akşamlar Damonım.
Anonim : Ayrıca minik sıçan sensin!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Nobody Knows|Texting
Teen FictionDamon: O kadar büyük popon varki. Onun resmini çıkartıp ponaya asarak altına da aranıyor yazsaydım bir saate kalmaz bulurdum seni. Anonim: Abartma! Anonim: Koca popolu değilim. Damon: Hayır öylesin. Damon: Koca popolu!
