𝑺𝒂𝒓ı𝒔̧ı𝒏| 𝑱𝒊𝒎𝒊𝒏✔

40

Başlamadan bir konu hakkında bir kaç şey söylemek istiyorum.

Sizin bir bölümü okumanız 3 dakikanızı alabilir ama emin olun ben bir bölümü sadece 3 dakikada yazmıyorum. bunu dikkate alırsanız sevinirim.

Bölüm hakkında yorum yapmak yerine bir çoğunuz direk yeni bölümü soruyor yani sizcede bu biraz fazla değil mi? Bu bana göre doğru değil. Lütfen yapacaksanız bölüm hakkında yorum yapın. Sürekli yeni bölüm sormayın.

Umarım sizi kırmadan kendimi ifade edebilmişimdir. Bana hak verdiğinizi umuyorum.

Hepinize keyifli okumalar
💜

Gözlerim duvarda asılı olan saatte gidip geliyordu. Evin içerisindeki sessiz ve gergin ortamdan dolayı bağırarak ağlamak istiyordum. Jimin her konuda olduğu gibi annemle tanışma konusundada ciddi ve kararlı davranmıştı.

Saat pekte erken değildi ve Annemin böyle bir şey beklemediği açıktı. ikimizede şaşkın bakışlarını yolluyordu. Hiçbir şey söylememesinden de anlıyordum. Haklıda sayılırdı.

Gergin ortamı dağıtmak adına gülümsedim ve yalandan öksürdüm. Bu sayede annemin bakışları beni bulmuştu. Oturduğu yerde dikleşti. Ardından bakışlarını benden çekip hemen yanımda oturan Jiminde sabitledi.

"Demek Aynı okuldasınız. ileride ne yapmayı planlıyorsun Jimin?"

Annem bunu herkese sorardı çünkü onun için en önemli şey iyi bir mesleğe sahip olmaktı. Ayrıca adını öğrendiği ve yeniden sormadığı için memnundum. Umarım beni utandıracak şeyler söylemezdi.

"Okul bittikten sonra çok büyük bir ihtimalle babamın şirketinin başına geçeceğim."

Jimin hayran olunası bir olgunlukla annemin sorusunu cevapladığında istemsizce gülümsedim. Oğlunu izleyen bir anne edasıyla gururla ona bakıyordum. Bir şeyleri yönetmek ve ayakta tutmak kolay değildi ama onun başaracağına emindim. Ona her şekilde ve her konuda güvenim sonsuzdu.

Annem başını sallayıp kaşlarını kaldırdı. işte geliyor diye düşündüm. Lütfen güzel şeyler söyle...

"Zenginsin yani."

Ve yine o garip sessizlik etrafa yayıldı. Jiminle bakışlarımız bir kaç saniyeliğine buluştu. Ortam garipti sadece garip.
ikimizdende ses çıkmadı bunun üzerine annem yeniden konuşmaya girdi.

"Bu iyi çünkü Ne kadar belli ediyor bilmiyorum ama Miley paraya düşkün bir kız. Babası ona para yetiştiremezdi. Zengin bir erkek arkadaş bulduğu için şanslı."

O an benim için zaman durdu. Sinir ve utanç duyguları bedenimi ele geçirmişti. Bunları gerçekten söylemiş olmasına inanamıyordum. Tırnaklarımı avuç içime bastırdım ve kendimi sıkabildiğim kadar sıktım. Jimine bakamadım bile.

"Kızınızı tanımadığınız belli oluyor."

Yere eğdiğim başımı yavaşça kaldırdım. önce Jimine şaşkın bakışlarımı yolladım daha sonra ise gözlerimi anneme çevirdim. Ortam gariplikten çıkıp iyice gerilmişti.

"Anlamadım."

Jimin alayla güldü ve o an cesareti karşısında öylece donup kaldım. Onun yerinde ben olsam sanırım bu kadar cesur davranamazdım.

"Onunla bir kaç aydır çıkıyoruz ve şimdiye kadar böyle bir özelliğiyle karşılaşmadım."

Jimin bacağımın üzerindeki elime doğru uzanarak tuttu ve destek verircesine sıktı. Ona biraz daha yaklaştım. Duygulanmıştım ve Güvenli hissediyordum.