Save Me

4

trigger warnings: misogynie, pesten, depressie

Na een tijdje in stilte gereden te hebben, besluit ik wat te zeggen.

"Hou je van muziek?" begon ik.
"Ik denk het, ligt eraan wat voor soort."

"Iets wat ik persoonlijk waardeer in het leven is dat je je muziek zo hard kan zetten als je wilt, en daarmee niet in de problemen kunt komen. Mijn iPod ligt in het bijrijders kastje, kijk maar of er wat leuks op staat."

"Eigenlijk kan iemand het melden als het echt te hard is, maar goed."

Ik rolde mijn ogen terwijl ze het kastje opende, de iPod eruit haalde en vervolgens het kastje weer sloot.

"Wat is het wachtwoord?" vroeg ze.
"4568." antwoordde ik.

Ze keek door mijn muziek heen, en barstte vervolgens in lachen uit.
"Wat de fuck is Gorillaz? En Front Bottoms? Ha nee, Selena Gomez? Wie ben jij, Sam Argent?"
"Haha heel grappig, kies gewoon iets."

"Prima." Ze plugde de iPod in de kabel en koos een nummer, met de iPod nog steeds in haar hand. Ik zette het geluid harder.

Baby when we look up at the sky
We'll be shootin' starships passing by
You'll be coming home with me tonight
And we'll be burning up like neon lights

Ik voelde mijn wangen rood worden en ze lachte nog harder.
"Schaam je niet zo, Demi is geweldig." zei ze. Op zijn minst kreeg ik haar wat losser.

"Ze is ook best wel lekker."

"Stop. Je zei dat je hem harder zou zetten, dus zet hem harder."
"Niet dit lied."

"Je zei dat ik iets leuks moest kiezen. Dit vind ik leuk."
"Alles behalve dit!"
"Pfft, oké."

Het lied blijft spelen, maar uiteindelijk begint er een nieuwe.

It's our party we can do what we want,
It's our party we can say what we want,
It's our party we can love who we want,
We can kiss who we want, we can sing what we want.

"Nee, dit ook niet!" zeg ik over de muziek heen.
"Oh, stop met zo moeilijk doen."
"We luisteren hiernaar als ik jou mag zien twerken."

Ze keek kort naar mij, maar richtte haar blik snel uit het raam. Ik kon de irritatie van tachtig kilometer afstand nog voelen. Ze straalde het uit.

"Sorry, ik maakte maar een grapje." zei ik, en ik zette de muziek weer wat zachter.
"Ja, vast." ze bewoog niet.

"Doe nou niet zo, Chloe."
"Wat bedoel je?"

"Als een bitch. Het is een grapje, ik probeer je niet in bed te krijgen. En ik hoef je niet te zien twerken, vrolijk wat op alsjeblieft."

"Dat kun je me niet vragen in deze situatie."
"Een situatie waar je zelf voor gezorgd hebt?"

"Nee, een situatie waarin ik me dagelijks verkeer en elke jongen denkt dat één sorry wereldvrede betekent. Ik ken je niet, dus sorry dat ik op mijn hoede ben. Sorry dat ik depressief ben. Het spijt me zo enorm dat jij je in mijn leven gewerkt hebt om er vervolgens achter te komen dat ik daadwerkelijk een einde aan mijn leven wil maken. Het is niet alsof ik je dat verteld heb, toch?"

"Sorry." mompelde ik.
"Mhm."

Het bleef stil, en ze leunde opnieuw haar hoofd tegen het raam, met haar ogen dicht. Ook toen ik de auto parkeerde bewoog ze niet, en ik besloot haar niet te storen. In plaats daarvan nam ik de tijd voor mezelf om terug te denken aan wat ik op school voorbij heb zien komen.