Save Me

22

trigger warnings: geweld, minderjarig alcoholgebruik

"What the fuck wil je van me, Cameron?" vraagt Chloe.

"Kom naar het feest, babe!" brabbelt hij.

"Dronken." mompel ik.

"Luister, fucktard." zegt Chloe nonchalant. "Blijf op die manier tegen me praten en ik schop je zonder twijfels in je reet."

"Chloe, loop gewoon om hem heen." zeg ik zacht.

"Wees niet zo'n pussy." zegt Cameron harder. "Waarom verdedig je haar? Waarom ben je überhaupt bij haar? Betaal je haar ofzo?"

"Cameron, ik zei-"

"Wow Chloe, ik wist dat je makkelijk was, maar- ha! Dit is zelfs laag voor jou. Ben je zo wanhopig?"

"Waarom praat jij überhaupt over wanhopig zijn terwijl jij voordelen uit haar trekt, gewoon om seks te hebben?" Trots maak ik mijn comeback.

"Voordeel? Is dat nu Chloes excuus? Zielig hoor."

"Sorry? Probeer het maar niet zo te spelen." schreeuwt Chloe hard, en trekt de aandacht van mensen op de straat. Benieuwd draaien ze hun hoofden in onze richting. "We weten allebei wat er die nacht is gebeurd."

Cameron kijkt kort de straat rond, gaat dichter bij Chloe staan en leunt naar haar oor.

"Maar wat is je excuus voor de tweede keer dat we het gedaan hebben? Je gleed uit en viel? Nee, het was jouw eigen keuze. Don't go talking shit cause I've got dirt on you too, princess. En zoiezo, niemand zou jou geloven."

"Dat hoeft ook niet meer." zegt Chloe zachter. "Het maakt niets meer uit; Het boeit me niet meer."

"Dus, nog zo'n gezellige bedscène zou je niets uitmaken."

Hij reikt een hand haar kant op en ik stap naar voren, omdat ik iets wil doen. Maar Chloe slaat zijn hand weg en zet een paar stappen naar achter. Ze lijkt wel bang.

"Jij bent de reden van dit alles." zegt ze, voor ze wegloopt.

"Ziet er naar uit dat ze nu jouw probleem is." zegt Cameron tegen me. "Dat spijt me voor je, vriend."

Hij lijkt tevreden, maar begreep niet wat ze bedoelde. Ooit zal hij erachter komen en het zichzelf kwalijk nemen.

Ik kijk voor me uit en zie dat Chloe al wat verder gelopen is. Ik zou haar nu moeten volgen, maar Cameron verdient dit wel even. Ik staarde naar hem voor ik denk een seconde en haalde mijn schouders op voor ik mijn vuist balde en hem zo hard sloeg als ik kon. Ik hoorde iets kraken, maar deed de moeite niet om achterom te kijken en liep snel verder, voor hij me terug kon slaan. Ik versnel mijn loop tot ik weer bij Chloe kom.

"Gaat het wel, Chloe?" vraag ik zo soft mogelijk.

"Ja, gaat wel, denk ik. Ik wilde gewoon weg zijn van hem." zegt ze. "Heb jij nog iets tegen hem gezegd?"

"Nope. Ik heb geen moeite gedaan."

En nu uit het niets voel ik een sterke sensatie in mijn knokkels steken. Ik hou mijn hand tegen mijn borst en trek gezicht om alle geluiden die uit mijn mond zouden komen tegen te houden.

"Je hebt hem geslagen, niet?" vraagt Chloe en ze haalt één wenkbrauw op. Ze kijkt me nieteens aan.

"Misschien."

"Aan de blik op je gezicht te zien, had je nog nooit eerder iemand geslagen."

"Inderdaad, nog nooit."

"Ziet er naar uit dat je veel eerste keren hebt, sinds je mij hebt ontmoet."

"Ik weet het niet; blijkbaar."