Save Me

10

geen trigger warnings!  : )

"Vertrouw je me?" vraag ik.

"Jou vertrouwen? Ik ken je nauwelijks." Ze speelt met de mouwen van haar trui.

"Is dat een ja of een nee?" vraag ik.

"Dat is een nee, slimbo. Ik vertrouw alleen mezelf." Nou, daar gaat ons Aladdin momentje...

"Maar niet iedereen is slecht weet je." zeg ik. "Er lopen hier ook genoeg betrouwbare mensen rond."

"Wie zegt dat jij een van hen bent?"

"Au, dat doet pijn, Hudgens. Ik dacht dat we net de goede kant op gingen."

"Zoals ik al zei, ik vertrouw je niet. Het duurt lang voor ik iemand vertrouw en zo lang hebben we niet meer. En jij dan?"

"Nou, ik ben beter in vrienden maken dan jij, denk ik."

"Oh, is dat waarom je er maar vier hebt?"

"Nou..." daar had ze me. "Ik heb ervoor gekozen vier vrienden te hebben."

"Oh, net als je ervoor gekozen hebt single te zijn?"

"Even ter informatie, ik heb er inderdaad voor gekozen. Ik heb het uitgemaakt met Jamie, niet zij met mij. En waarom zou ik een vriendin willen als er niemand die echt knap is rondloopt hier?"

"Aha! Je bent mijn type jongen."

"Wauw Chloe, als ik niet beter wist zou ik nu denken dat je met me zou flirten."

"Flirten, met jou? In je dromen."

"Pijnlijk."

"Oké, oké. Ik heb een vraag, en antwoord eerlijk. Als we de laatste twee mensen op aarde zouden zijn, zou je me dan kussen?" Daar gaat ze weer.

"Waarom blijf je me dit soort vragen stellen?"

"Hoe bedoel je?"

"Nou, al die vragen als 'ben je maagd?' 'denk je dat ik maagd ben?' en nu deze. Dit soort vragen."

"Ik ben gewoon benieuwd. Ik heb nog een halve week te leven en ik heb een vriend gemaakt. Ik wil in die tijd gewoon nog wat over je te weten komen."

"Geen haat, maar je doet alsof je geen andere keuze hebt. Je wil je leven nog zo veel mogelijk leven in de tijd die je nog hebt. Waarom niet gewoon in het algemeen?"

"Natuurlijk heb ik wel een keus, maar die moet ik zelf maken. Terwijl mijn hart het één wil, weet mijn brein wat het goede is. De dag dat ik dit besloten heb werkte mijn hart eindelijk een keer mee. Elke keer als ik begin te geloven dat dingen beter worden, geeft mijn hoofd me een soort van schok. Zo van 'hey, Chloe, je hebt je keuze al gemaakt en je kan niet meer terug.' Snap je wat ik bedoel?"

"Ik denk van wel, maar er is altijd tijd om iets te veranderen en als je me mijn gang laat gaan, kan ik dat voor je doen. Ik kan je redden. Je kan 'beter' worden."

"Ik weet dat het kan; ik wil het gewoon niet. Ik kan niet mijn hele leven bang blijven dat dit soort dingen weer beginnen. Ik ben erg negatief, ik weet het. Ik kan gewoon geen mogelijkheden inzien en denk alleen aan slechte dingen. Dat is gewoon wat ik doe."

"Dat kan ik fixen."

"Hit me with your best shot."

"Ha, zal ik doen."

"En je hebt nog steeds mijn vraag niet beantwoord." grijnst ze.

"Welke vra- oh. Die vraag, hm." Ik kijk even naar haar en dan snel weer naar de weg. "Natuurlijk zou ik je kussen, waarschijnlijk ook als we niet de enige twee zouden zijn."