KALP ATIŞI

11.bölüm

Arkadaşlar merhaba. Öncelikle bölüm sonundaki duyuruyu okursanız sevinirim. Çünkü diğer bölümde bir kısmı devam ettirip ettirmeme konusunda çok kararsızım bana yardımcı olursanız sevinirim. İyi okumalar. Umarım beğenirsiniz.

Hatırlatma

Ali: Ama bu eşşek seni çok seviyor ve sen bu eşşeği bırakırsan yaşayamaz. Nolur beni bırakma Eylül, ben sensiz yapamam.

Bu bölüm

Eylülden

Tabikide onu bırakmayacağım ama biraz sürünsün bakalım.

Eylül:  Hayır,  Ali Asaf! Ben şimdi gidiyorum. Bir daha beni aramaya veya peşimden gelmeye çalışma

diyerekten odadan çıktım kapıdan Aliyi dinledim

Ali: Eylüülll... Beni bırakma nolurrr ben seni çok seviyorum.(burada ağlıyordu ama şimdi biraz sakin)  Gitti işte gitti,  ben ona doya doya sarılamadan gitti. O güzel kokusunu içime çekemeden gitti beni bıraktı ve gitti. Napıcam ben şimdi. Onsuz napıcam ben nefes bile alamam ki.
O yoksa benimde yaşamamın bir anlamı yok.( eline odadan bulduğu bir makası alır)

Eylülden

Ayy aşkım benim ya beni ne kadar da çok seviyormuş kıyamam ben sana. Dur bakıyım başaka ne dicek.  Bi bidakika ne dedi yaşamama gerek yok mu dedi hayır ya bu olamaz hemen odaya girdim ve bir de ne göriyim elinde makas bileğini tam kesiyodu ki ben tutup sarıldım ona. O da hemen bana sarıldı. Kıyamam ya ona bir daha asla böyle şaka yapmıycam.

Eylül:  Şşş tamam Ali asaf geçti. Ben burdayım ve seni asla bırakmıycam tamam mı! Ama sen de bir daha böyle şeylere kalkışma bak benim canımdan can gitti nolur sen ölürsen ben naparım beni hiç düşünmedin mi nolur ya bir daha yapma

Ali: Ama sen beni bıraktın v-ve bir daha peşimden gelme dedin ben napsaydım benim bu dünyada senden başka hiç kimsem yok bunu sende biliyosun. Nr annem ne babam ne bi kardeşim ya hadi onları geçtim senden sonra iyiki hayatımdasın diyebileceğim hiç kimse yok. Ne yapsaydım yani ya senle ya da sensiz. Sen beni sensiz bıraktın bende nefessiz kalacağıma ölmeyi seçtim. Sen nasıl bensiz yapamıyosan bnede sensiz yapamıyorum.

Yazardan devam

Ali konuşmasını bitirir bitirmez Eylül Alinin dudağına yapıştı. Çok fazla bir süre geçmemesine rağmen ne kadar çok özlemişlerdi birbirlerini. Dudakları buluştuğunda hasret biter sanıyorlardı ama bilmedikleri bir şey vardı onuların hasreti hiç bitmezdi. Çünkü onlar yan yanayken bile birbirlerini özleyen iki kişi hatta tek bir vücuttular.

Aliden

Ben tam konuşmamı bitirdiğim anda Eykül birden dudağıma yapıştı. İlk başta şaşırsamda sonradan karşılık verdim ve bir kez daha onsuz olamayacağımı anladım. Naif bir öpücük şuan çok alevliydi. Ama hastanede olduğumuz için ayrıldım.

Ali: Eylül hastanedeyiz evde devam edelim zaten kendimi zor tutuyorum lütfen dur.

Eylül: Tamam eve gidince bakarız.(tabi bşzimkinin yanaklar utançtan kızardı)

Eylülle birlikte şu an çıkış işlemlerini yaptık arabadayız ve eve doğru gidiyoruz. Derken eve geldik bile. Hemen arabadan inip Eylülün akpısını açoyorum. Kapının önüne geldiğimizde anahtarımı çıkartıp kapıyı açıyorum ve Eylülü kucağıma alıyorum o da hemen bacaklarını belime doluyo. Kapıyı kapatıp onu duvarla arama alıyorum. Öpüşmeye  başladık ve bu öpücük git gide alevleniyodu. Ben onu akucaklayıp yatak odasına doğru götürmeye başladım.

Son

Arkadaşlar lütfen görüşlerinizi olumlu olumsuz belirtin bu hikaye benim ilk hikayem olduğu için biraz acemiyim.

Bölümle alakalı sorular

↪Öncelikle vuslata devam edeyimmi  yoksa uygun bir yerde kesip bırakayım mı?

↪Hikayede konusuna değinmemi istediğiniz bir uer varsa yorumlarda belirtebilirsiniz.

Sizleri çok seviyorum. Umarım bölümü beğenmişsinizdir.😘😘😘