:6:

15.5K 1.1K 435
                                    

İyi okumalar

-----

Sınıfa girdiğimde tahmin ettiğim üzere Sinan yoktu. Ceren de yoktu.
Birlikte olabilecekleri aklıma geldi ama hem 12.sınıf hem de inek bir öğrenci olan Ceren'in okuldan kaçmayacağını biliyordum.
Etüt salonunda olduğuna emindim. Hemen Ceren'in yanına gidip,onu kolundan tuttuğum gibi koridorun sonundaki küçük,ironik bir şekilde pislik içinde olan, temizlik odasına götürdüm.
Korkuyla bana bakmaya başladı.

"Hemen onunla barışacaksın!" sesim itiraz kabul etmeyecek cinstendi.

"Kiminle ya?" Dedi şaşırmış bir şekilde.

"Sence kiminle lan? Tabiki Sinanla."
Küçük bir kahkaha attı.
Lan kız, kardeşim gibi olmasa şimdi saldırmıştım ama neyse.

"Emre sen iyi misin? Sen Sinan'ı sevmezsin."
Elini omzuma koyup sıvazladı.

"Lan benim sevmemin ne önemi var. Çocuk seni çok seviyor."

Şok olmuş bir ifadeyle bana bakmaya başladı. Sinan ve aşk pek yan yana gelecek şeyler değildi. Buna şaşırmış olmalıydı.

"Sinan mı benim Sinan?"

"Evet senin Sinan."

Hala anlamamış bir ifadeyle bana bakıyordu.

"Ceren çocuk senin için ağladı be. Benim bile içim parçalandı."

Şok olmuş ifadesi daha da büyümüştü.

"Yine soruyorum.Sinan Karahan'dan bahsediyoruz değil mi?
Hani bu benim 4 aydır çıktığım sonra beni aldatan Sinan."

"Evet Ceren o Sinan."

Birdenbire bana sarıldı.Sanırım şok olma sırası bendeydi.

"Yaa Emre inanamıyorum çok mutlu oldum yaa!"

"Neye mutlu oldun Sinan'ın ağlamasına mı?"

Omzuma sertçe vurdu. Bu kızda öküzlükte var lan. Ben bunla nasıl 10 senedir arkadaşım anlamıyorum.

"Emre tabii ki ağlamasına değil, bana aşıkmış ya."

"Doğru.
Barış onunla."

Kafasını küçük bir çocuk gibi sallamaya başladı.

"Tamam barışacağım söz."

----

Tüm derslerde uyuyarak günümü geçirdikten sonra,eve geldiğimde yine uyku pozisyonunu almıştım ama aklımdan çıkmıyordu.
O ağlayışı, bir şeyler anlatmaya çalışıp anlatamaması,aklımdan çıkmıyordu.

Aşkının fazlalığı beni düşündürmüyor değildi.

Tamam,Ceren gerçekten güzel bir kızdı.Kalbi de temizdi.
Sinan'ın ona aşık olması normaldi.
Normal olmayan şey,Sinan'ın sanki hiç yakın olmadığı,konuşmadığı birinden bahsediyor gibi konuşmasıydı.
Ama buna kafa yoramayacaktım. Şimdi Sinan'la konuşmam lazımdı.

Emre : Sinan.

Sinan : Efendim.

Emre : Nasılsın?

Sinan : İyiyim hemde çok iyiyim.

Emre : Sevindim.

Sinan : Hepsi senin sayende.
Sen olmasaydın hiçbir şey yolunda olmayacaktı.

Emre : Abartma lan,o kadar da değil.

Sinan : O kadar.
Hatta inan bana daha fazlası var.

Emre : Bir şey yapmadım.
Sadece bana anlattıklarını, ona anlattım.

Sinan : NE

Sinan : Ne yaptım dedin?

Emre : Anlattıklarını anlattım diyorum.

Sinan : Nasıl anlatırsın sen lan.

Emre : Ayrıntılı bir şekilde değil,merak etme.

Sinan : Ayrıntı veya değil.Ben sana kendimi açtım ve sen gidip bunları Cerene mi anlattın?

Emre : Saçmalama abi.
Ceren için anlatmadın mı sen onları zaten?

Sinan : Onun için anlattım değil mi ?

Sinan : Haklısın Ceren için döktüm ben o yaşları.

Emre : Abi işte ne güzel.
Bunları kızın bilmesi gerekiyor. Sonuçta hepsi onun için.

Sinan : Siktir git emre.

(Sinan çevrimdışı)

Emre : Abi ne yaptım ben
hem sen bana niye anlattın ki onları. Kız gibi acına ortak olayım diye mi?

Emre : Neyse, sende siktir git.

---

Huhu orda birileri var mı?

Yok biliyorum ama okuyan da oy ve yorum atsın lan. Böyle olmuyor

Öpüyorum 😘

Elephantorange

Akılsız [ texting ]Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin