Merhaba..
Öncelikle bu şarkıyı açıp güzel bir fonla okuyabilirsiniz.
Durduramadığım bir şeyler var içimde. Öyle ki bir dönem en iyi orkestra bir araya gelse dokunamazdı hislerime oysa şimdi bir ıslığın melodisi bile paramparça edebiliyor yüreğimi. Öyle ki artık yazma ihtiyacı duyuyorum her şeyi. Aslında geçmişe dönüyorum şu sıralar. Hayat bir döngü gibi. Belirli bir çizgi var oraya kadar gelip en başa tekrardan dönüyorum gibi. Mutlusun, mutlusun, moralin bozuk, huzursuzsun, bunalıma giriyorsun, toparlanmaya çalışıyorsun, düzeliyorsun. Sonra tekrar başa. Hatta en başa dönelim. Doğdun, büyüyorsun, mutlusun. Her şey mükemmel baş tacısın. Okula git diyorlar. Daha halının ortasına sıçtığın zamanlarda. Bir anda gidiyorsun tanımadığın binlerce insan. Ortasında yapayalnızsın. Bağırıyorsun içten içe ama kime duymuyor. Tam delirmek üzereyim. Sınıfa öyle bir güzellik girdi ki; 'Allah'ım bu içimdeki kıpırtı ne' dedim kendi kendime. O mutluluğu sadece ilk aşkımda annemde hissetmiştim. Herkesin yaşadığı gibi ilk okul hocama aşık olmuştum. Ayşe hocam burdan selamlar :) Okulu sevdirdin bana be kadın. Üniversiteye kadar sen okut yine severdim okulu. Şimdiyse vize, final. Çalış, çalış, çalış. Sonunda aferin Yusuf yok. Yıldızlı pekiyi yok. Sen nesin be hayat. Büyütmeseydin keşke bizi de Ayşe hocamla ilelebet bakışsaydım uzaktan uzağa :)
Aşka girdik mi çıkasım gelmiyor. Arkasından ihanet, oyunlar, mutlulukla karışık hüzünler. İlk aşkım hocamdı demiştim. Benim küçüklüğüm Hızlı ve Öfkeli'deki Han gibiydi. Nasıl coolum, nasıl havalıyım. Hep sevildim hiç sevmedim. Bundandır belkide gençliğimde sevip sevilmemem. En azından ben öyle biliyorum. Sevildiğimi hissettiğim anlar olmuştu tabi ki. 22 yaşıma kadar hiç kutlanmamış doğum günümü benim zorumla sevgilimin kutlaması gibi. Pasta bile almamıştı zaten. Sorduğumda pasta'da mı alcaktım dediğinde hiçbir şey diyememiştim at ağızlı sevgilime. Burdan onada yada yok selam bile yok sana sifonu çekince gitmeyen bok misali sevdiceğim.
Çok güzel aşklar yaşadım. Hepsi birbirinden garip. Keşke buraya tek sayfada yazabilseydim. Hayatımı doldurdular çöp kutusunda birikmiş boş yere hafıza kaplayan virüslü dosyalar gibi.
İnsanı ailesi eğitir, öğretir, güzelleştirir. Bense her şeyi gözlerime borçluyum. Kimse bana bunu böyle yap demedi. Hep izledim hep baktım uzaktan uzağa sonra kimsenin görmediği yerlerde denedim bunları. Birisi Yusuf bilmiyor dedirtmezdim. En ufak ayrıntısına kadar inceler profesyoneli olurdum. İlkokulda topa vurmaya bilmezken utanırdım top oynamaya. Oturur günlerce uzaktan uzağa izlerdim. Kimsede çağırmazdı zaten. İzledikten sonra eve gider bir odada aynılarını daha iyilerini yapmaya çalışırdım. Top duvara çarptıkça delirirdi dedem. Babaannem gelip uyarırdı hep bak kuduruyor bu yine oynama olum şunu derdi. İlk ve tek torun olduğumdan şımarırdım hep ta ki dedem odaya gelinceye kadar. Bir anda topu bırakmış kanepeye uzanmış uslu bir çocuk olurdum. Hatırlayamadığım zamanlarda çok iyiymişiz dedemle. Sakalıyla oynar şapkasını kafama takarmışım. Fotoğraflardan biliyorum. Ne değişti bir iki seneyle? Neden her istediği yapılan çocuk bir yaş büyüyünce elindeki her şey bir anda elinden alınıyordu. Oyuncağı elinden alınınca ağlayan çocuk gibiydim o dönemde. Büyümeyi hiç sevmezdim o zamanlar. Sonrasında amcalarıma baktığımda hep büyümek isterdim. Birinin bilgisayarı diğerininse arabası vardı. Hep onları örnek alırdım. Babam gibilerdi. Dikkatinizi çekti mi bilmem ilk defa baba dedim. Oda bir başkasını anlatmak içindi. Benim babalık duygusunu aldığım kişiler amcalarımdı. İki amca bir babadan binlerce kat iyiydi. Dedemin babaanneme bağırması çağırması ders çalışırken kulağıma onun seslerinin gelmesi üzerine amcamın yanına gidip onun oyun oynamasını izlemek benim için dünyanın en güzel şeyiydi. Ben oynamazdım çok az oynatırdı ama o yanına alırdı beni. Kimseden bir şey istemedim. Sadece alsınlar yanlarına bir şeyde demesinler. Susar kalırım ben o sevdiklerimin yanında bir ömür boyu. 'Hasan amcam' uzun uzun yazmıycam artık onu. 'Gölgem' diycem sadece siz anlayın. Yarın ki bölümde ondan bahsedicem baştan sona. Çünkü bin aşk bir gölgem etmez şu 22 yıllık yaşantımda.
