Uzun süredir yoktum kıymetli kardeşlerim. Merak edip soranlarınız çok oldu. Her birinize teşekkür ediyorum. Mutluluğu hissettim. 18 ay 4 gün sonra. Huzuru duydum. Hissettim iliklerime kadar.
Evet o geldi. Gölgem geldi artık bizimle. Sarıldım kokusunu çeke çeke yendim hasretini. Artık güçlüyüm. Eskisinden daha da güçlü. Güçlü olmam lazım. Çünkü bana güç veren, beni güçlü yetiştiren, yıkıldım dediğim anda kalk sen çok güçlüsün diyen gölgem çok yorgun, çok bitkin ve güçsüz düşmüştü. Şimdi benim bir fırsatım vardı onun gölgesi olmak için. Her fırsatta yanında her konuda dibinde olup yardımcı oldum hep. Garip değil mi? Ayranın fiyatına, yeni bir hat almanın fiyatına, açılan kafelere, insanlara, herşeye. Hepsine bir yabancı gibi bakmak çok garip değil mi? Düşünsene sanki 30 yaşında doğmuşsun ve hayata başlamışsın. Herşey garip geliyor herşey çok farklı. Yerinde olmak çok zor olurdu. Bende yanında olayım dedim. Onun o 1.5 senesi bana eklenmiş 22 yaşım sanki 23.5 24'e çıkmıştı.
Bu dönemde çoğu şeyden zevk alamıyorum. Acı dahi. Insan acıya muhtaçtır. Hiç yoktan bir sigara yakar altına slow bir fon müzikle zevk alırız içtiğimiz sigaradan. Belki bir iki kadeh bir şeyler alır içimizi döker rahatlarız. Ertesi gün de "ulan ne gündü be iyi oldu rahatladım" deriz belkide. Acım yok hamdolsun. Yeri göğü yaradan öyle güzel inşa etmiş ki herşeyi ondan gelecek acı bile bekleniyor. Bazen derdim kendi kendime ulan bu şerefsizler bu kötü insanlar olmasa ne güzel olurdu herkes mutlu olurdu diye. Yaş ilerleyince anlıyorsun. Olmuyor. Bir yerden bir sıkıntı gelecek ve sen onun üstesinden gelecek o bile en mutlu hâlinden daha mutlu eder insan gönlünü.
