louis' sister

10.

'Alles om mij heen is wit. Verschil tussen de grond en de lucht kan je niet zien. Ik draai mij een kwartslag en zie voor mij een boek liggen. Ik hurk er voor neer. Het boek is bruin, versleten en stoffig. Als ik het opensla vliegt er allemaal stof mijn gezicht in. Ik kuch en mijn ogen beginnen te tranen. Terwijl ik in mijn ogen wrijf valt er een traan op een bladzijde. Alle bladzijdes zijn leeg.

Een paar seconden nadat mijn traan het papier raakt, vliegt het boek uit mijn handen. Het gaat op oog-hoogte hangen en en verschijnt een soort tv scherm. Het beeld is heel slecht. Dan zie ik een draaiknop, waar ik aan begin te draaien. Langzamerhand word het beeld scherper.

Ik zie een bed. Er ligt een meisje in dat slaapt. Ze ziet spierwit en haar haren zijn bijna net zo wit. Dan zie ik om haar heen allemaal apparaten staan. De één piept om de paar tellen, terwijl de ander allemaal gegevens laat zien. Volgens mij de gegevens van het meisje.

Dan verschijnt er een jongen in het beeld. Bruin lang, warrig haar. Best wel wat tattoo's. Als ik goed kijk herken ik hem; het is Louis mijn broer. Maar wat doet hij bij dat meisje?

"Oh Amber," Het meisje heet net zoals ik blijkbaar. "word alsjeblieft wakker. De jongens en ik missen je echt. Je bent altijd zo lief en zo zorgzaam. Nooit zet jij jezelf op de eerste plaats. Maar alsjeblieft, doe dat voor een keertje. Je verdient zo veel meer, zo veel beter." Hij kan echt prachtig vertellen.

"Weet je nog die keer toen mijn hoofd vast zat in de schommel? Toen heb jij mij er uitgehaald, en ik heb er geen schrammetje aan over gehouden. Dankzij jou." Ik voel tranen in mijn ogen prikken, wat is dat meisje lief.

"Lieve Amber, ik hou van jou. Je bent het beste zusje die ik ooit heb kunnen wensen."

Maar wacht eens even! Dat meisje, dat ben ik! Ik lig daar, en Louis praat tegen MIJ! ik klop tegen het scherm. "Louis! Louis, ik ben het Amber! Kan je mij horen? Louis!" Schreeuw ik wanhopig, wetend dat het toch niet zal lukken.

Ik laat mij op de grond zakken en de tranen rollen over mijn wangen. Ik moet het zal er voor zorgen dat ik uit dit coma ontwaak. Ik kan dit mijn vrienden en familie niet aan doen.

Ik wil niet dat ze vanwege mij verdrietig zijn.