Just a game

Hoofdstuk 5

Met open mond stap ik uit de auto en kijk naar het gebouw waar ik voor sta. Het donkere silhouet van de wolkenkrabber maakt dat ik me heel klein voel. De ontelbare ramen weerspiegelen de lichtjes van de gebouwen ertegenover. Al met al heel indrukwekkend dus. Jetty ademt de buitenlucht snuivend in en slaakt een tevreden zucht. 'We zijn prachtig op tijd, goed gedaan allemaal. Kom vlug mee naar binnen, dan stel ik jullie voor aan de voorbereidingsteams en de stylisten.' Ze loopt voor ons uit terwijl ze enthousiast begint te vertellen over onze make over. Nina en ik volgen haar nieuwsgierig. Eleanor is de laatste die naar binnen gaat en houdt zich stil. Ik ben benieuwd naar de make over. Op televisie heb ik vaak beelden van de mensen uit het Capitool gezien. De mode is hier werkelijk fantastisch. Hoe gekker je eruitziet, hoe beter. Ik grijns in mezelf. Ik hoop dat ze me onherkenbaar maken. Wat zal mijn moeder schrikken!

We komen in een grote hal en Jetty meldt bij de balie dat de tributen van district 3 gearriveerd zijn. Een man met groen piekhaar geeft haar een sleutelbos en laat weten dat onze vertrekken op de derde etage zijn. Dat is redelijk logisch maar toch vind ik het jammer dat we niet wat hoger zitten. Ik zou graag vanaf het dak het hele Capitool willen bekijken. Misschien zou ik in de verte zelfs nog een stukje van district 1 kunnen zien liggen.

We gaan met de lift naar de derde verdieping en als eerste laat Jetty ons de eetzaal zien. Bewonderend kijk ik om me heen. Het ziet er heel koninklijk uit. Een rode loper gaat naar een langwerpige tafel die de halve zaal in beslag neemt. Jetty vertelt trots dat alle meubels van mahoniehout zijn. Ik heb er nog nooit van gehoord maar het klinkt duur. In alle hoeken staat een of andere bediende en dat bevalt me wel. Een beetje de rijke heer gaan uithangen en me op mijn wenken laten bedienen. Helaas zegt Jetty dat we niet met hen mogen praten.

'Zij zijn misdadigers die een misdrijf tegen het Capitool zelf hebben gepleegd. Avox noemen we hen. Als straf moeten ze hier levenslang de maaltijden serveren en de gasten bedienen die gebruik van deze vertrekken maken. Maar ze kunnen niet praten. Hun tong is uitgesneden als waarschuwing voor anderen.'

Ik trek een vies gezicht.

'Zijn we niet veiliger als ze gewoon in de gevangenis zitten?' Vraag ik wantrouwend. Nina kijkt me minachtend aan. 'Ben je soms bang?'

'Nee, natuurlijk niet.' Snauw ik terug. 'Ik vind het gewoon vreemd dat ze hier vrij rondlopen.'

Jetty lacht vrolijk. 'Het is volkomen verantwoord. Ze dragen nooit wapens bij zich en mogen niet zonder reden dicht in jullie buurt komen.'

Dan lopen we naar de slaapkamers. Jetty vertelt dat in de eerste paar onze stylisten en de voorbereidingsteams slapen. Zij weten nog niets van onze komst dus we zullen hun straks ontmoeten.  Wij verblijven in de vier laatste kamers. Ze neemt haar eigen kamer als voorbeeld. Eén voor één lopen we naar binnen.

'De slaapkamers zijn werkelijk een paradijs!' Jubelt Jetty. 'Elk jaar weer verheug ik me op deze dagen!' Met die uitspraak houdt ze overduidelijk geen rekening met Nina, van wie dit haar laatste slaapkamer zal zijn. Ik moet even grinniken want ik zie de ergernis in haar ogen. Stiekem zend ik haar een medelijdende blik. Dat wordt opnieuw beloond met een welgemikte schop en onwillekeurig kreun ik even.

'Speciaal voor de tributen zit er ook altijd een leuke verrassing in de kamer.' Vervolgt Jetty enthousiast.'Eens zien wat ze er dit jaar van gemaakt hebben.' Ze kijkt speurend in het rond en mijn aandacht wordt getrokken. Wat zullen ze nu weer voor ons bedacht hebben?

'Aha!' Doet Jetty ineens. 'Daar zie ik iets opvallends!' Ze loopt naar het bed en tilt het laken een klein stukje op. Wij kunnen het niet zien maar het lijkt erop dat ze het gevonden heeft. Haar gezicht begint te stralen van genoegen en ze wenkt uitbundig. 'Kom vlug kijken, lieverds! Jullie zullen jullie ogen niet geloven!' Haar stem klinkt een octaaf hoger. Daardoor vind ik dat ze meer gilt dan praat maar ik heb het er voor over. Snel doe ik een paar stappen naar voren en kijk met haar mee. Ik frons mijn wenkbrauwen. Aan het bed zit een soort leuning met een paar knopjes erop. Ik vraag me af waarvoor het dient. Lang hoef ik niet op een antwoord te wachten want Jetty begint het te demonstreren. Ze drukt op een van de knopjes en tot mijn verbazing gaat het bed omhoog! Ze houdt hem ingedrukt en hij komt helemaal tot aan het plafond! Als ze op een ander knopje drukt gaat het bed weer omlaag. Er zijn nog twee knopjes overgebleven en ik vraag aan Jetty wat ze kunnen. Een glimlach verschijnt om haar mond. 'Daar gaan we nu achterkomen.'

Ze drukt erop en de voorkant van het bed helt omhoog. Al gauw merk ik dat ook dat snufje onbeperkte mogelijkheden heeft en ik zie mezelf straks al helemaal om mijn as draaien. Mijn benen beginnen te jeuken. Ik krijg zin om wat actiefs te doen. Het andere knopje zorgt er vanzelfsprekend voor dat niet de voorkant maar de achterkant omhoog komt. Eleanor grinnikt. 'Ik weet al wie er vandaag kotsmisselijk aan het diner komt.' Ze kijkt me doordringend aan. Ik negeer haar met een stalen gezicht. Ik kan er niet om lachen en bovendien zet ze me voor gek waar Nina bij staat. Ik steek mijn neus in de lucht en maak me zo lang mogelijk. Mijn waardigheid neemt ze me niet af.

Daarna toont Jetty ons de badkamers. Tot mijn voldoening heeft deze douche zelfs nog meer mogelijkheden dan in de trein. Ik had niet verwacht dat zoiets zou bestaan. Je kan zelfs nog kiezen voor een bad. Het is een groot glimmend ding met een goudkleurige kraan. En als klap op de vuurpijl zit er ook nog een spoiler in de bodem waar je bubbels uit kan laten komen. Ik snuif de geur van crèmes op die waarschijnlijk al eeuwig in de badkamer hangt. Plotseling rimpelt mijn neus. Ik ruik er ook nog wat anders tussendoor. Ik probeer de vreemde geur thuis te brengen maar het lukt me niet. Als ik zoekend om me heen kijk kruist mijn blik die van Nina en Eleanor. Ze staren me strak aan en als ze zeker weten dat ze mijn aandacht hebben gaan ze met hun hoofd langzaam naar rechts. Automatisch kijk ik mee en dan zie ik datgene wat ik probeer te identificeren. Op de rand van een

onopvallende gootsteen staat een glas met een bloedrode roos.