Ben Kimim ?

Anlamsız sabah...

1,3,4..düzgün sayamıyordum, düzgün düşünemiyordum ... Ellerimle gözlerimi ovuşturarak kendime gelmeye çalıştım. Bir yatakta boylu boyunca uzanıyordum. Ayağa kalktım, başım döndü. Gözümün onu karardı ,bekledim biraz , yürümeye çalıştım. Duvardan güç ala ala adım atıyordum. bana ne olmuştu ? içimde anlamsız bir hüzün vardı . Ağlamak istiyordum ama gücüm yetmez diye korktum. En son neredeydim? diye düşündüm Kiminleydim ? veya kimlerle Konu neydi acaba ? bir sürü soru işareti .. baktım ki Maziye ne kadar kurcalarsam o kadar karmaşıklaşıyor her şey , ben de etrafa baktım .Peki şu an neredeydim ? Odaya bakınmaya başladım .. Beyaz renkli duvarlar rutubete bırakmıştı kendini . Gözüme takılan kedili bir resim vardı duvarda siyah çerçeveye sıralıydı açıkçası pek bir şey ifade ettiğini söyleyemem sanki bakınca küçük bir tebessüm oluşturuyordu yüzümde.küçük bir pencere vardı ona doğru yürüdüm. Perde pencerenin önünü kapatacak boyutta ve beyazdı (en azından eskiden öyleymiş) elime perdeye attım cam buğulanmıştı elimle sildim . parmaklıkların ardında dışarıya bakmaya çalıştım . Yerle gök aynı renge bürünmüştü.gözleri kamaştıran bir beyazlıktı bu . Dümdüz bir arsa vardı.perdeyi kapatıp kapıya yöneldim. açınca baya bi gıcırdadı.Uzun ve karanlık bir koridor karşıladı beni,koridor boyunca bulanan oda kapılarının altından gelen ışıklar aydınlatıyordu önümü.. Korku ve aptalca bir cesaretle ,amaçsızca ve nereye gideceğimi bilmeden hızlı soluk alışımla,kapıları aça aça koridorun sonuna geldim.odalar bomboştu.. Aşağıya kadar uzanan bir merdiven vardı.indim,evde kimse yoktu..Hemen karşıda büyük geniş bir kapı vardı .Yanda bir tuvalet, sol tarafta mutfak ,buz dolabı bomboştu, elektrikte yoktu. sularda akmıyordu zaten. üşüyordum,kapının yanındaki vestiyerde bir erkek paltosu vardı. Bir de bot. Kime ait olduğunu hiç sorgulamadan giyindim.Hiç düşünmeden kapıyı açtım,soğuk resmen Yüzüme vurdu bütün yorgunluğunu...