Ben Kimim ?

Bazen gereken tek şey cesarettir...

Gece yarısı basıtırmıştı bütün karanlığını üzerime ... derin bir nefes alıp , cesaretimi toparlayıp ,hızlı bir şekilde , küçük bir sırt çantasına bütün eşyalarımı koydum . Ben zaten oraya eşyasız geldiğim için bana verdikleri 2 tişört 3 pantolon küçük bir not defteri ve kalem vardı sadece . kapşonumu taktım çantamı sırtıma koydum camı açtım . Tam o sırada koridordan ayak sesini duydum . Hızlı ve sesiz bir şekilde camı kapatıp , yorganın altına girdim . sırtımda hâlâ duran çantayla . Psikolog kapının önünde durmuş , telefonla konuşuyordu "Evet 23 nolu odada . eminim Şimdi baktım ! Yarın mı götürüyorsunuz ? tamamdır . "dedi ve kapıyı aralayıp içeriye baktı . O çıktıktan sonra hiç beklemeden camdan aşağıya doğru uzanan su borularına tırmanarak aşağıya inmeye çalışırken , birden bire vidalardan biri attı . bir çöp konteynırının içine düştüm . Gürültüden dolayı herkes dışarıya çıktı. Camlara üşüştüler , psikolog beni görür görmez "kül kaçıyor !"diye bağırdı ve görevlilerin hepsi beni almaya inerken , çöp kutusundan çıkıp hareket halinde giden büyük bir yolcu otobüsünün arkasına tutundum. onların arabaya binip arkamdan gelmesine olanak kalmadan hızlıca inip , bir ara sokağa girdim ve açık gördüğüm bir bina kapısından içeriye girdim. Biraz bekledim Emin olamadım gittiklerinde ilk merdivende oturdum . çok göze çarpmamaya çalışıyordum fazlasıyla yorgundum.. birdenbire duraksadım nerede Yatacam ? ne yapacam ? Nereye gidecem ? Bulut'un beni bıraktığı bu hastane , kasabaya uzaktı zaten . Kasabın yolunu da bilmiyordum , hem onların söylediğine göre zaten öyle bir yer yoktu . Binanın asansörüne bindim , en üst kata çıktım ,son katta yukarıya doğru uzanan merdivenlerden , çatı katına çıktım ve karanlık Korkma rağmen Ağlaya Ağlaya bütün geceyi Umarım beni seven bir ailem vardır diye geçirdim... Benim herkesten sakınan bir babam . Beni çok seven saçımla oynamayı , benimle gezmeyi , sohbet etmeyi çok seven bir annem . Tatlı küçük bir kız kardeşim veya erkek .. Yada her ikiside ..Beni herkesten koruyup , kollayan bir abim vardır ..Umarım.. kardeşim olarak gördüğüm bir can dostum..Herşeyimi paylaştığım.. Belki de Bulut'un bahsettiği gibi gölge adında bir sevgilim ... kim bilir ? Kimsenin hayatının Aslında bu kadar mükemmel olmadığını bile bile böyle hayaller kurdum... İyi düşünmeye çalışıyordum sadece .. Çünkü iyi düşününce aklıma Sadece bunlar gelmesine rağmen ..Kötü düşündüğüm zaman uçsuz bucaksız yerlerde buluyordum kendimi ..çantamdan kalın bir üst çıkardım başımın altına koydum çantamı sarıldım... Ve ertesi gün ne yapmam gerektiğini düşüne düşüne uyuya kaldım...