The Chef | Alyanna

Kabanata 2

Namamawis na ako habang naglalakad sa siyudad na kinaroroonan ko ngayon.

Kaagad kong nalanghap ang samo't saring amoy nang siyudad napagta-trabahuhan ko simula ngayon.

Simula na ito nang paghahanap ko nang katotohanan.

Umupo muna ako sa isang bench na nakita ko at kinuha ang litrato ko na nasa bag kasama ang apat na mga babaeng iyon.

Hinaplos ko ito at binaliktad ulit ang litrato at binasa ulit ang nakalagay roon.

Pinagmasadan kong mabuti iyon. Alam kong initials ng pangalan ko ang nasa hulihan. Storm, Venus, Cassandra, Vanessa... sino ba talaga kayo sa buhay ko?

I sigh then hid the picture again before I stood up and continued walking.

Ilang oras pa akong naglakad hangang sa dalhin ako nang aking mga paa sa harapan nang isang restaurant. Sa hindi ko malamang kadahilanan, this place seemed familiar and important for me.

I can see happy faces while eating their foods together. Iniling-iling ko nalang ang ulo ko at iniwas na ang tingin doon at nagpatuloy na sa paglalakad. Konting pera nalang ang natira sa'kin. Although may ibinigay na wallet sa'kin si nanay Persey hindi ko naman alam kung paano gamitin ang mga card na nandoon at hindi ko rin alam ang mga passwords kung sakaling magkaroon na ako ng ideya kung paano iyon gamitin.

I was walking down the street when suddenly, someone bumped into me.

Kaagad naman akong humingi nang paumanhin dito dahil alam kong kasalanan ko dahil kutang na naman ako sa mga iniisip ko.

"I'm sorry," I apologised then lend her my hand for help.

The lady abruptly accepted my palm then gently stood up from the ground. Damn! Mukha pa namang nagmamadali ito at importante ang pupuntahan dahil sa klase nang pananamit nito.

"It's okay-" Nang tingnan niya ako ay napatigil siya sa pagsasalita at nanlaki ang mga mata. "Ate Yanna?!" She called me with other name that made me scoffed.

"Ahm, miss. Patawad pero mukhang nagkakamali ka. Paumanhin talaga sa pagkakabunggo ko sayo."

Umiling ito at aalis na sana ako mula sa pagkakadaop nang mga palad namin pero mas hinigpitan niya ito.

"No! Hindi ako magkakamali. Ate Yanna, it's me, Artemis! Hindi mo ba ako natatandaan?"

I shook my head then let go of her hand.

"I'm sorry miss pero mukhang nagkakamali ka. Hindi ko ho kayo kilala, miss. Ngayon lang po kita nakita. Pagpaumanhin niyo po pero kailangan ko na pong umalis." Magalang kong pamamalam at mabilis siyang tinalikuran at lakad takbong lumayo dito.

Rinig ko ang pagtawag niya sa'kin gamit nang 'Yanna'. Pamilyar iyon subalit hindi ko alam kung saan ko narinig dahil sa mga alaala kong nawala.

Itinuloy ko na ang paglibot ko para makahanap na ng matutuluyan dahil pagabi na rin. Kailangan kong magtipid dahil mauubos na ang isang libong ipon ko dahil sa pagluluto ko minsan para matulungan sa paghahanap buhay si nanay Presey.

Pagabi na at hanggang ngayon ay wala pa rin akong makitang pwede kong matuluyan na mura lang. Hindi ko mapigilang mapabuntong ng malalim. I'll probably sleep in the street tonight.

Nang makaramdam na ako ng pagod ay umupo na ako sa isang bench. Maybe I'll rest here. Pagod na pagod na ako sa buong maghapon kong paglalakad. Bukas na lang ako hahanap ng matutuluyan at pwedeng paliguang banyo para malinis pa rin ako pag haharap na sa pag a-applyan ko ng trabaho.

Niyakap ko na ang bag ko ng mahigpit. I don't want to lose any of my things inside here dahil narito sa loob ang mga leads ng mga taong hinahanap ko. My only lead.

Ipinikit ko na ang mga mata ko at tuluyan ng nakatulog dahil sa pagod. Nagising na lang ako ng maramdaman kong hindi ko na yakap ang bag ko na mabilis kong ikinatayo at ikinalaki ng mga mata.

Ang mga gamit ko!

Panic consumed me. Inilibot ko ang paningin sa buong paligid. The sun was about to rise pero madilim pa rin. I can't believe na nanakawan ako!

Hindi ko na namalayan na napahikbi na pala ako at awang awansa sariling napaupo na lang. I can't... I can't believe that my only lead sa paghahanap sa mga taong makakatulong sa'kin para maalala kung sino talaga ako ay nawala na. Now, all I have is their names. Ang wallet ko at ang mga cards na nasa loob roon ay nasa bag ko. My only left money is also inside there. Walang wala na ako ngayon. I don't know kung paano pa ako makakasurvive sa syudad na ito. Napakabobo kong isipin na hindi ako mananakawan dito!

Hanggang sa sumikat na ang araw ay tulala pa rin akong nakaupo lang sa bench. May mga tao ng naglakakad at patingin tingin sa'kin pero hindi ko ito pinapansin. I was also hungry already pero wala naman na akong pera para makabili manlang ng katiting na pagkain.

I starved. I'm penniless. I'm deprive of my memories and I don't know what else do I do right now.

Hindi ko nanaman mapigilang mapahikbi dahil sa sitwasyon ko. I just wished na sana ay makita ako ng kahit sinong nakakakilala sa'kin kahit na hindi ko ito makilala.

"Ate Yanna?"

Nanigas naman ako dahil sa pamilyar na boses na iyon. Inangat ko ang tingin ko sa tumawag sa boses ko. It was the girl yesterday!

"B-bakit?"

"Come with me."

STONE MIKAELSON