GİZLİ

|2,1|

Emir: Gül yüzlümee döndün. Bu kadar sevindin mi ya? Ve demek gerçekten ordaydın :)

Bilinmeyen Numara: tabii ki sevindim, benim için uğraştın ve neyse ya.

Bilinmeyen Numara: sevindim sonuç olarak sşldşaşdçaç teşekkür ederim Taşer.

Emir: Sevindiğine sevindim fakat okulda dedikodu yayılıyor ve umarım bu Alarayla beni etkilemez.

Bilinmeyen Numara: hallederim ben.

Emir: SAĞOOOL.

Bilinmeyen Numara: :)

Emir: Alara geliyor. Görüşürüz.

-
Okyanus mesaja görüldü atarak telefonunu masaya bıraktı.
Emir'le aynı masa da oturup yanaklarını sıkmamak çok zordu.

Sıkıntıyla nefesini verdi kız. Görüş açısına Alara girdiğinde ise sinirlerini iyice zıplamıştı. Bunu farkeden Sıla ise Okyanus'a sakin ol bakışları atıyordu.

Alara geldiğinde Emir'in yanağına bir öpücük kondurdu. Okyanus gözlerinin yandığını hissetti.
Alara çocuğun yanına sandalye çekip oturduğunda Gökhan söze girdi.
'Çok sıkıldım lan ben'
Emir güldü. Gökhan sıkılınca napacağını bilmeyen tiplerdendi.
Okyanus Emir'in gülüşüne eridiğini hissetti.

Gamzesine dokunmak istedi o an. Sonra düşüncelerine bir son vermek zorunda kaldı.
Çünkü Alara Emir'in gülüşüne bir buse kondurmuştu. İşte bu ağırdı. Okyanusun boğazı düğümlendi, gözleri buğulandı.

Kalbi ise can çekişiyordu. Gökhan, Alara ve Emir konuşurken hiç bir şey duymuyordu Okyanus.
Zar zor 'Ben gidiyorum.' dedi ve kalktı masadan. Elbette Sıla da peşinden geldi.

Kızlar o gün daha derse girmedi. Okyanus Sıla'ya sıkıca sarılarak ağladı. 'Okyanus cayır cayır yanıyor Sıla.' dediğinde Sıla nefes alamadığını hissetti.
Bu güzel kız özeldi. Güzel seviyordu ve Sıla'nın bu aşka söyleyebileceği bir lafı yoktu. Sıla da Okyanusla ağlamaya başladı.

Eve geldiklerinde Okyanus telefonunu aldı ve yazdı.

Bilinmeyen Numara: ben gamzene dokunmayı düşünmeye korkarken,

Bilinmeyen Numara: onun öpebilmesi.

Bilinmeyen Numara: hayat adil değil, hem de hiç değil.

Bilinmeyen Numara: ben tükeniyorum, ben azalarak kayboluyorum.

Bilinmeyen Numara: niye bu kadar yanıyor lan canım? sıçayım.