1. Bölüm Kesiti - Gerçekler

451 20 8
                                    

'Rüzgar aileyi savurup gittiğinde,
geriye kırgın çiçekler kalır.' 🌚

Eylül;
Yanan yurdumuzdan sonra Feride Hanım'ın da yardım ve destekleriyle Kadıköy'de bir yurda yerleştik. Üniversiteye gidiyorduk artık. Çok heyecanlıydık. Hemen hazırlanıp hızlı adımlarla yurttan çıktık. Tam kapıdan içeri girecekken sarı saçlı, uzun boylu, mavi gözlü bir çocuk ile çarpıştım.

Eylül 'Dikkat etsene!'

Ali 'Sakin ol, iyi misin?'

Eylül 'İyiyim'

Ali 'Niye bağırıyorsun o zaman.'

Eylül 'Bağırmıyorum ki, sana öyle geliyor.'

Gülmeye başladı. Resmen ukalanın teki!
Elini uzatarak konuşmaya devam etti.

Ali 'Tamam o zaman ben Ali Göktürk'

'Bende Eylül, Eylül Acar.'

Ali 'Memnun oldum Eylül Acar'

dedi imalı bir ses tonuyla. Resmen alay ediyor benimle ukala!

Eylül 'Bende memnun oldum Ali Göktürk!'

diyerek içeri girdim. Okulun ilk günü moralimi bozdu ukala şey!

Ali;
Sabah sabah yeşil gözlü, orta boylu güzel bir kızla karşılaştım. Bi dakika. Ben 'güzel' mi dedim. 🙊 Resmen tersledi beni. İlk defa bir kız tarafından tersleniyordum. Ama kızın gözlerinden belliydi. İnatçı, kendinden emin, zeki bir kişi gibi görünüyordu. Derin düşüncelere dalıp giderken etrafımdaki sesleri hiç duymuyordum sanki. Arkamı 'Bayan ukala Eylül'ün' sesiyle geri döndüm. Okulun ilk gününden bu neydi şimdi! Kapkaç. Eylül'ün çantasını almış kaçıyordu. Peşinden koşmaya devam ettim.

'Kıpırdama, kaldır ellerini polis!' diye seslenmeme rağmen daha hızlı koşuyordu. Artık koşmaktan yorulmuştum. Ara sokağa girip, önünü kesecektim. Yani öyle planlıyordum. Evet, onu görmüştüm hemen önüne çıktım. Bu seferde bana bıçak çekti. Yavaş ve dikkatli bir şekilde yaklaşıp, bıçağı ters hamle yapıp elinden aldım.

'Sana dur diyorum dimi! Bir de polise bıçak çekersin, bu ne cesaret?'

Arka cebimden çıkardığım kelepçeyle adamı ve çantayı alıp okula doğru gelmeye başladım. Benden sonra gelen polis ekipleri Eylül'ün ifadesini alıyordu. Umutsuz bir ifade vardı yüzünde Eylül'ün. Okula geldiğimizde içeri girince adamı görevli polislere devrettim. Çantasını da sahibine. 'Bayan Ukala'ya'..

Eylül 'Nasıl teşekkür edeceğimi bilmedim. Çok teşekkür ederim. '

Ali 'Ne demek, ben görevimi yaptım. '

Eylül gülümsedi ve içeri girdi.

Serkan;
Okuldan çıkarken Cemre'yi başka biri ile konuşurken gördüm. Biraz daha sol tarafa gidince bir erkekle gördüm. Gülüyorlardı. Kalbimin paramparça olduğunu o an hissettim. Belki de hayatımda yaptığım en kötü şey Eylül'den ayrılmamdı. Ama cemre'yi anlamadan dinlemeden eylül ile konuşmak olmazdı. Yarın ilk işim onunla konuşmaktı.

Eğer beğendiyseniz hikayenin devamını getireceğim. Lütfen yorumlara belirtin. Beklettiğim için de özür dilerim 🙏❤

Yayımlanan bölümlerin sonuna geldiniz.

⏰ Son güncelleme: Apr 14, 2018 ⏰

Yeni bölümlerden haberdar olmak için bu hikayeyi Kütüphanenize ekleyin!

Adı MutlulukHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin