De auto rit ging redelijk goed. De eerste drie uur heb ik nog wat geslapen. We zijn even gestopt om eten mee te nemen. Daarna hebben we ongeveer vier uur achter elkaar gereden tot we alle twee weer naar de wc moesten. Uiteindelijk zitten we nu in de laatste twee minuten van de reis. 'Wat is die verrassing dan?' vraag ik voor de zoveelste keer. Liam kijkt me even aan en concentreert zich daarna weer op de weg. Zijn licht bruine haar zit slordig, zijn licht bruine ogen glimmen en kijken geconcentreerd. Zijn mond vormt een klein boogje omhoog van de plezier om mij nieuwsgierig te maken. Voor de missie heeft hij zich vanochtend waarschijnlijk niet geschoren want hij had een kleine stoppelbaard op zijn gezicht waardoor hij een stuk ouder lijkt. Ergens rond de vijfentwintig. Hij heeft een rode sweater aan en een jogging broek. Zijn prachtige blauw gekleurde sokken met stippen erop - die ik hem heb aangeraden om aan te doen - zitten in zijn witte gympen. 'Ik snap niet dat jij zestien bent. Je hebt nu al een miljoen keer gevraagd of we er al bijna zijn en wat de verrassing is. Je bent eerder ergens bij zes jaar.' zegt Liam lachend. 'Maar ik heb voor vanavond een babysitter voor je geregeld want ik heb een meeting voor mijn nieuwe werk tot negen uur ongeveer en dan ben ik pas om half tien thuis. De persoon die komt is een van de verdachte als je haar weet af te lijden en een foto maakt van haar identiteitsbewijs is je eerste opdracht voor vandaag al gelukt.' zegt Liam glimlachend. Hij parkeert de auto voor een grote flat. 'Als je niet achter het stuur had gezeten was ik je om de nek gevlogen en had ik je vermoord.' zeg ik nors terwijl ik uitstap. 'Ik ben oud genoeg om alleen thuis te blijven.' Liam maakt een snuivend geluid. 'En al mijn eten opeten zeker? Dit keer niet.' zegt hij en doet de klep open. Ik pak mijn tas uit de auto en loop achter hem aan. Het is inmiddels al zes uur. 'Hoe laat moet je gaan?' vraag ik. Liam denkt even na. 'Half zeven dus ik ga zo weer.' ik knik. We lopen via het trappenhuis naar de derde verdieping en gaan ons appartement binnen. In het midden van de kamer staat een jonge vrouw. 'Ah je bent er al.' zegt Liam vrolijk. De vrouw knikt. 'Hoi ik ben Liam Evans en dit is mijn dochter Skyler.' gaat hij verder en hij schud de vrouw haar hand. 'Aangenaam. Ik ben Sofie.' zegt de vrouw. 'Zijn er dingen die niet mogen?' vraagt ze. Liam geeft haar een papiertje. 'Ik ben niet zo heel goed in dit soort dingen. Mijn echtgenoot heeft dit voor mij achtergelaten toen hij weg ging.' zegt Liam. Heel zachtjes beginnen er in mijn hoofd allemaal dingen te tikken. Liam had zojuist "hij" gezegd. Dus ik zou geadopteerd moeten zijn omdat ik twee vaders had. Ze hadden me deze informatie ook wel kunnen geven. Sofie bekijkt het lijstje en knikt. 'Dat zou wel moeten lukken.' zegt ze. Liam knikt. 'Ik moet gaan. Tot vanavond denk ik maar Sky.' zegt hij vriendelijk en geeft me een kus op mijn wang. Ik begin te blozen. Als die Sofie er niet was geweest had Liam een stomme opmerking gemaakt. 'Doeg.' zeg ik maar. Liam draait zich om en loopt de deur uit. Ik loop naar Sofie toe en bekijk het lijstje.
- Geen zoetigheid na het avondeten
- Geen films voor twaalf jaar en ouder
- Avond eten moet in de koelkast staan (niet te warm klaarmaken)
- Voor negen uur op bed
'Je andere vader moet best wel strikt zijn met zijn regels niet waar.' zegt Sofie spottend. Ik haal mijn schouders op. Het is sowieso al een belediging dat iemand van twaalf jaar zich aan dit soort regels moet houden en nog erger dat ik op mijn zestiende me aan dit soort regels moet houden. 'Laten we maar eens kijken wat je vanavond eet.' zegt Sofie terwijl ze naar de koelkast loopt. Ze opent hem. Het enige wat in de koelkast staat is een bakje met pasta met enorme stukken groente. Ik trek een vies gezicht. Sofie pakt hem uit de koelkast en stopt het in de magnetron. Ik pak mijn tas en breng het naar mijn kamer. Wat me best logisch leek want er stond met letters op een deur "Skyler". Ik gooi mijn tas in de kamer en kijk wat rond. Er staat alleen een éénpersoonsbed en een nachtkastje. Er is een deur naar een badkamer en eentje naar een kledingkast. Ik draai me weer om als ik de magnetron hoor piepen. Sofie haalt de pasta eruit en dumpt het op een bord. Ik ga aan het aanrecht zitten en kijkt walgend naar het bord maar begin wel te eten. Snel prop ik alles in mijn mond. Na een kwartier heb ik alles op. Sofie is op haar telefoon bezig. Ik was rustig mijn bord af. 'Zullen we een horror film kijken?' vraag ik. Sofie kijkt op het lijstje. 'Die zijn twaalf plus.' zegt Sofie twijfelt. Ik wuif met mijn hand. 'Wat maakt dat uit. Mijn vader is te bezorgt.' zeg ik. Sofie knikt en zet de televisie aan. Tijdens de film ben ik maar op mijn telefoon gaan zitten. Sofie zit te erg in de film om het te merken. De film is gestopt en het is kwart voor negen. 'Als je alvast je tanden gaat poetsen.' zegt Sofie. Ik knik en loop naar de slaapkamer en begin mijn tanden te poetsen. Ik loop de woonkamer in. 'Ik ga maar slapen.' zeg ik. Sofie knikt. Ik spring in bed en begin wat op mijn telefoon te doen. Om kwart over negen begin ik mijn scène te spelen. Ik leg mijn telefoon onder mijn kussen. Ik begin te gillen. Snel sla ik de dekens van mij af en ren ik de badkamer in. Ik pak een glas water die ik al eerder klaar heb gezet en begin dat langzaam in de wc te gieten waardoor het lijkt of ik kots. Snel draai ik de deur op slot als ik Sofie de kamer in hoor lopen. Ze klopt op de badkamer deur. 'Is alles goed?' vraagt ze nerveus. 'Ja.' zeg ik met een schorre stem. Ik spoel de wc door en doe de deur van het slot. Ik loop langs haar heen naar de woonkamer. 'Ik bel je vader wel.' zegt Sofie half in paniek. Mooi. Sofie pakt haar telefoon en loopt het appartement uit om rustig te bellen. Ik ren snel naar mijn telefoon en dan weer terug naar haar tas. Ik pak haar portemonnee en zie haar identiteitskaart erin zitten. Ik haal hem er voorzichtig met mijn nagels uit en maak er een paar foto's van. Snel stop ik hem terug en stop haar portemonnee weer in haar tas. De deur gaat open en ik sta snel op. 'Je vader is er over een kwartier. Je mocht in zijn bed liggen.' zegt Sofie. Als ik niet in mijn rol moest blijven had ik walgend gekeken. 'Ik moet trouwens al gaan. Ik zie je waarschijnlijk niet meer. Dus doei.' zegt Sofie. Ik knik en draai me om en loop naar Liam zijn kamer. Ik plof neer op het bed. Te lui om zijn dekens over mij heen te leggen. Ik hoor de deur dicht gaan wat Sofie moest zijn die weg ging. Tien minuten later gaat de deur weer open en hoor ik Liam binnen komen. Hij loopt direct naar zijn kamer. Ik val bijna in slaap. Liam loopt naar binnen en ik voel zijn blik over mij heen gaan. Hij pakt het deken en legt het over mij heen. Dan val ik echt in slaap. Ik voel een koude tocht langs mij gaan. Ik sta in een donkere kamer. Ik voel iets glibberigs langs mij glijden. Overal om mij heen zie ik zwarte schimmen. Ik draai een paar keer om mijn as heen. Ik kan mijzelf niet beschermen want mijn armen zitten achter mij aan elkaar gebonden. Er komt wat sloom uit de schaduw op mij aflopen. Het komt meer in het licht. Een grote slang glibbert richting mij. Ik strompel naar achter maar bots tegen een muur aan. Ik kon me de muur niet herinneren. De slang komt sneller op mij af. Uiteindelijk is het nog een paar centimeter van mij vandaan. Alsof het springt vliegt het naar mijn hoofd. Zijn bek staat wagenwijd open. Klaar om in mijn hoofd te bijten. Ik begin te gillen. Dan word ik wakker. Liam ligt naast mij op het bed nog te slapen. Ik knipper een paar keer met mijn ogen en concerteer me op mijn ademhaling. Als ik weer normaal en rustig adem haal, sta ik op. Ik leg de dekens netjes neer en loop naar de badkamer. Ik bekijk mijzelf in de spiegel. Mijn gezicht is wat bleker dan normaal en mijn blonde haar staat bijna rechtovereind. Ik haal mijn handen snel door mijn haar en loop stil de badkamer weer uit. Langs Liam die nog slaapt naar de woonkamer. Daar ga ik op de bank liggen. Te lui om naar mijn eigen kamer te lopen. Dan val ik weer in slaap.
'Goedemorgen, zin in school vandaag?' hoor ik Liam vragen. Ik open snel mijn ogen en ga rechtop zitten. 'Wat?' vraag ik hem. 'Of je zin hebt in je school vandaag?' vraagt Liam nog een keer. Ik kijk hem vuil aan. 'Ik zou het maar opvatten als een ja.' zegt Liam lachend. Ik sta op en loop richting de keuken waar Liam inmiddels ook staat. Hij zet een bak met melk en cornflakes voor mij neer. Ik prop de eerste schep al in mijn mond. 'Goed geslapen?' vraagt Liam. Waarschijnlijk wilt hij een goed gesprek met mij houden wat hem niet al te goed afgaat op dit moment. Ik knik. 'Ik moet vanmiddag naar een plaats gaan om te kijken of er mensen via die weg naar het museum kunnen gaan. Zin om mee te gaan?' vraagt Liam. Weer knik ik. 'Daarvoor hebben we een afspraak met je vader en zijn man.' zegt Liam nog even. Ik spuug de hap met cornflakes uit en begin te hoesten. Ik zie Liam uit mijn ooghoek lachen. Hij gooit een doekje naar mijn hoofd. Ik stop met hoesten en maak het keukeneiland. 'Hoelaat?' vraag ik maar. Ik gooi het doekje wat vol zit met doorweekte cornflakes naar Liam's hoofd. 'Na jou school.' zegt Liam. Hij haalt het doekje uit zijn haar. Jammer genoeg blijft er geen stukje cornflakes in zijn haar zitten. Ik schep de rest van mijn cornflakes in mijn mond en loop dan naar mijn kamer. Ik open mijn tas en haal er mijn gele trui, broek en gympen uit. Snel trek ik ze aan en begin ik mijn haar te kammen. Dan loop ik weer naar de woonkamer en plof ik op de bank neer. Liam gooit mijn tas tegen mijn buik en komt naast mij zitten. 'Dus ik heb twee vaders waarvan eentje een nieuwe man heeft gevonden, wat maakt dat ik er nu feitelijk drie heb. En ik ben geadopteerd en niemand heeft me ook maar wat informatie geven.' zeg ik nadenken terwijl ik de tas op de grond gooi. Liam knikt. 'We moeten trouwens al gaan.' zegt hij. Ik kijk op een klok die naast de televisie staat. Het is al acht uur. Ik sta op en pak de tas van de grond. Samen lopen we naar zijn auto en rijden we weg. 'Weetje ik mag jou soms echt niet.' zeg ik in het niets tegen Liam. Hij kijkt me even aan en begint dan te lachen. 'Weetje ik heb jou nog geen enkele keer zien lachen. De keren dat je bent gevallen en je je als een idioot gedraagt tellen niet mee.' zegt Liam terug. Ik maak een snuivend geluid met mijn neus. De auto stopt op het schoolplein van een kleine lelijke school. We stappen uit. Liam loopt mee terwijl ik naar binnen loop. Blijkbaar moest ik nog op de basisschool zitten. Blijkbaar wist Liam waar we naartoe moesten want hij loopt in één streep naar het goede lokaal. Hij stopt voor het lokaal. 'Ik moet maar eens gaan.' zegt hij en draait zich om en loopt weg. Ik adem diep in en klop op de deur van het lokaal. Een slanke vrouw opent de deur en ik loop naar binnen. 'Goedemorgen iedereen. Ik wil de nieuwe leerling voorstellen. Dit is Skyler.' zegt de vrouw. Ik sta maar wat ongemakkelijk voor de klas terwijl iedereen naar mij kijkt. De vrouw wijst me een plek aan in de klas waar ik moet gaan zitten. Hellemaal achterin aan een tafel waar tweepersonen aan kunnen zitten. Alleen zit niemand er dus moet ik maar alleen zitten. Ik open mijn tas en zie een iPad liggen. Ik kijk de klas rond en zie dat hun iPad op tafel hebben liggen en een schrift. Ik pak het ook maar uit de tas en begin me al te vervelen. Uiteindelijk gaat dan de bel dat ik uit ben. Ik ren haast het lokaal uit het schoolplein op. Ik zie Liam met een andere ouder praten. Rustig loop ik naar hem toe. 'Hé.' zeg ik om zijn aandacht te trekken. 'Oh hoi. Ga maar alvast in de auto zitten.' zegt Liam. Hij gooit zijn auto sleutels naar mij en gaat weer verder met zijn gesprek. Ik vang ze en loop sloffend naar de auto. Ik ga rustig in de auto zitten en kijk wat om mij heen. Liam stapt uiteindelijk ook in. Hij start de auto en rijd weg. De volgende twee minuten zeiden we niks tegen elkaar. Liam parkeert de auto voor een soort cafeetje en we stappen uit. Hij opent de deur voor me en we lopen naar binnen. Ik zie Lea en Lena aan een aparte tafel zitten terwijl ze druk in gesprek zijn. Liam en ik lopen naar een tafel met hoge krukken waar Levi en Jayden aan de tafel zitten. Liam gaat erbij zitten. Ik ga naast Liam op een kruk zitten. Ze beginnen druk een gesprek. Ik kijk Lea en Lena even smekend aan. Lea doet net of Lena wat grappigs zei en begint hard te lachen. Ik geef ze een dodelijke blik. Er komt een klein vrouwtje aanlopen. 'Weten jullie al wat jullie willen?' vraagt ze nors. 'Drie keer een koffie. Wat wil jij?' vraagt Liam aan mij. 'Een warme chocolademelk met slagroom.' antwoord ik maar. Ik hoor Lea en Lena weer hard lachen. 'Drie koffie en een warme chocolademelk met slagroom.' herhaald de kleine vrouw. Liam knikt. De vrouw waggelt weg. Ik kijk de jongens even aan. De vrouw komt alweer terug met de koffie en zet het op de tafel. Even later komt ze weer terug met mijn chocolademelk. Ik neem gulzig een slok. Liam, Jayden en Levi kijken mij even aan en beginnen dan weer te lachen. 'Mooie snor.' zegt Liam spottend. Onder de tafel geef ik hem een trap. Snel haal ik mijn slagroomsnor van mijn gezicht af met mijn mouw. De jongens gaan weer verder met hun dood saaie gesprek terwijl ik verveeld mijn chocolademelk op drink. Liam legt wat geld op de tafel en staat op. 'Wij moeten maar weer gaan.' zegt hij. Ik kon bijna schreeuwen van opluchting dat we eindelijk weg konden gaan. Levi en Jayden geven me een afscheidsknuffel en lopen gaan dan weer zitten. Liam en ik lopen het cafeetje uit en stappen weer in zijn auto. 'Hoe was je school?' vraagt Liam om een goed gesprek te beginnen. 'Oer saai.' zeg ik verveeld. De auto stopt al. Ik kijk naar buiten en zie een enorm gebouw staan. Het museum.
