KRIS’ POV
Hi this is Kris. Bye.
Nandito ako ngayon sa school gym naglilibot. Ang tagal ng dismissal eh! Tsk.
“Kris, dito! Wohoo!!”
After 128546 years nandito na rin siya. -__-
“Oh anyare sayo?” she asked.
“Wala kang pakialam.” naglakad nako at nakasunod naman siya sa likod.
“Ba’t ba ang sungit mo ngayon ha?” haixt kung hindi mo lang alam palagi nakong masungit. Hindi ko siya pinansin at nagpatuloy lang sa paglakad.
“Kris naman oh.” hulaan ko, nakapout yan. Tss.
“Oh ano?!” sigaw ko. Oops. Wrong move ka Kris!!! >_<
Nakita ko siyang nagteary eyed. Aish! Ayoko talaga sa mga iyakin.
“Uy Trinky tahan na.” nakakahiya man aminin pero, hindi ako marunong magcomfort ng babae. -.- Ang hirap kaya!
“Ano ba kasing problema mo?” nagtanong ka pa.
“Sinong ugok ba naman kasi ang kayang maghintay ng apat na oras sa labas ng school niyo ha?” dagdag mo pa ang mga Landmakers na tagahanga ko. Tsk.
“Sorry.” sabi niya saka yumuko.
“Don’t be.”
“Yey! Kamsa, I love you Kris!!” ANSAVEH? o_O Mabatukan nga.
