(Don't) Go Away ! | Min Yoongi Or Suga

❃ 11 ❃

01.01.2018

"Efendim bu senayonun sonunda bir yanlışlık var, kitapta da öyle"

Allahım..
Dizinin erkek baş rölü için
onu seçmeleri yetmemiş gibi,
Tüm hastalığım ifşalanacak!
Evet, doğru okudunuz,
Gerçektende hikayemin baş rölü olan Min Yoongi,
dizide de baş röl olacak!
Cidden bu gün lanetli mi?
Ve o şimdi de gerçekleri soruşturuyor...

"Ah sen bilmiyor musun Yoongi?
Ji eun'un gerçekten göğüs kanseri var,
Haberin yok mu?"

Yönetmenimi acaba nasıl biçerim, teknik biliyor musunuz?
Gözlerim Yoongi'ye kaydı,
Kaşları çatılmıştı ve kolarında ki damarları sayılabılecek derecede belirlenmişti.
Bir hışımla ayağa kalktı ve önünde ki masayı devirdi.

"NE SAÇMALI-*HIH
TANRIM!!
OL- OL-AMAZ
J-JI EU-*HIH!!"

O.. ,
Yoongi kriz geçiriyordu,
Senaryo okuma odasının tam ortasında...
Hızlıca kendime geldim ve yanına koştum,
Hiç kimse umrumda değildi,
Ne odada olan kameralar,
Ne de bizi izleyen tüm şirket.

"Tan-rım...
Ba-*hıc -na
Do-Dokunma Ji E-Eun!
B-Ben b-bir ş-şeytanım!"

Dediklerini umursamadan koluna girdim ve onu dışarı çekmeye çalıştım,
Çalıştım çünkü kapıda sıkışan izleyicilerimiz bana çok zorluk yaşatmıştı.
En az iki insanı ezerek çıktığımız birikimden onu
Sessiz ve ıssız bir odaya çektim,
Onu sakinleştirmem için
Yalnız olmamız lazım.
Zaten buraya gelene kadar Yoongi de biraz olsun sakinleşmişti.

"Ji eun ...
Her şey benim suçum!
Kendimden nefret ediyorum.., nasıl yapabildim bunu sana?
Şimdi bensiz iyi misin bari?"

Hayır, çok, çook daha beterim sensiz Yoongi-ve inan, bunun hastalığım ile bir alakası yok...

"Asıl sen Iyi misin Yoongi?
Eskiden kriz geçirdiğinde tüm gün yatakta baygın gibi uzanırdın..."

Şimdi aklıma geldi de,
Ne kadar çok kriz geçirirdi Yoongi...
Ama nedense ona sarıldığımda güçlenirdi hep...

"Lütfen, lütfen bana sarıl
Ji eun...
Ne büyük bir pi* olduğumu biliyorum ama sana ihtiyacım var, lüt-"

Demesine kalmadan ona sımsıkıca sarıldım,
Tereddüt etmeden.
Ona içimden her hangi bir kin beslemiyorumdum, zaten nedenini bilseydim belki çoktan onu affetmiştim bile...
Çünkü ona deli gibi aşığım..
-hâlâ...

"Sen çok iyi bir insansn Ji eun..
Bu dünya için fazla iyisin...
Tanrım, seni hala ilk gün ki gibi nasıl sevebilirim?
Benim seni sevmeme hakkım bile yokken...
Ne yapsam beni affedersin
Ji eun?!
Eskisi gibi olamasak da,
en azından dost olabiliriz beni affedersen... "

Kim bilir ne kadar Bekledim bu sözler için...

"Bana nedenini söyle Yoongi..
Biliyorum, gerçek nedenin sıkılmak değil...., -değil mi?"

Demem ile kafasını boynuma daha fazla gömüp, beni saran kolarını daha sıkılaştırdı.

"O kadar pişmanim ki Ji eun...
Cidden, ne kadar büyük bir aptalım...
Hatırlıyormusun
Jennie'yi?"

Hatırlamaz miyim,
Yoongi'nin benden önce ki sevgilisini...
Kafamı aşağa-yukarı sallamak ile yetindim.

"Işte o benimle bir kahvede buluşmuştu, hala sevgiliydik o zaman.
Ve biliyor musun, benimle çok kötü bir haftada konuştu;
O hafta çok düşündüm, seni, beni, geleceğimizi...
Bana ne dedi biliyor musun?
Senin çok yorgun olduğunu ve durmadan şikayet ettiğini,
Benim seni çok yorduğumu ve seni tükettiğimi söyledi...
Cidden, o zamanlar
Kafam allak bullak'dı,
Doğru düzgün düşünemedim;
Düşünmedende senden ayrıldım.
Ve biliyor musun, çok, çoook geç fark ettim Jennie'nin kötü niyetini, bunları bizi ayırmak için söylediğini...
Bunları fark ettiğim gün,
Nam joon ile karşımda sarıldığın ve onu bana karşı savunduğun gündü.
Tanrım,
Beynim tüm işlevlerini yitirdi
o an,
Bensiz daha iyi olduğunu düşündüm ve pes ettim seninle yeniden birlikte olmaktan...
Şimdi de çok geç değil mi?"

Abimin dediği gibi....
Ve geri alıyorum, bu gün lanetli bir gün değil- aksine,
Çok güzel bir gün...

"Değil Yoongi,
Senin için hiç bir şey çok geç değil!
Aksine çok erken Yoongi,
Lütfen biraz düşünmeme izin ver, cidden bu gün çok fazla şey oldu ve bunları düşünmem lazım"

Dedim ve bende boynuna daha fazla sokuldum ve kokusunu içime çektim.
Bu gün çok fazla şey oldu ve ben çok yorgundum, bu kadar
Aksiyon benim için iyi değil..

"Neyi düşüneceksin Ji eun?
Tanrım zamanımız kısıtlı,
Kanser hastasısın sen,
Beni kendinden esirgeme
Yalvarırım Ji eun...
Ben sensiz ne yaparım?
Sensiz geçen yıllar ölümden farksızdı!
Cidden uzun bir süre bir yaşama nedeni bulamadım,
Ama sonra fark ettim,
Ben sensiz öbür tarfta da nefes alamam, bari bu dünyada seni uzaktan bile olsa görebiliyorum...
Bunu da hayata tutunma nedenim olarak gördüm ve gereksiz nefeslerimi devam aldım...
Ama biliyor musun,
Aldığım hiç bir nefes ciğerlerime ulaşmadı,
Hiç bir nefes alışım içimde ki yangını söndürmedi,
Aksine daha alevlendi içimde ki yangın...
Ikimizde acı çekiyoruz Ji eun
Ve hepsi benim yüzümden..
Benim suçum
Birazdan ayrılıp iki yabancı gibi ayrı yolara, ayrı evlere gitmemiz.
Benim suçum
Şu an bu şekilde olmamız.
Benim suçum
Senin bu hastalığa yakalanman, Si*eyim benim yüzümden deli gibi çalıştın,
Gece gündüz bilmeden!
Sen beni affetsende ben kendimi nasıl affedeyim?
Iki hayatın da içine ettim!
Ve yinede arada boğulan sensin...
Ama merak etme Ji eun,
Ben yeterince acı çektim ve çekeceğim,
Yani beni affetme sakın..."

Haklıydı, sonuna kadar....
Ama-,
Ama'sı var işte...