(Don't) Go Away ! | Min Yoongi Or Suga

❃ 14 ❃

"Gönlüme taht kuran dilberim, nasılsın?"

Alışık değilim bu sözlere,
Kesinlikle...
Eskisi gibi olmaya çalışmamız zor, cidden çok zor...

"Iyiyim sevgilim, sen nasılsın?"

"Yalnızım, çok.
Bana mı taşınsan?
Yada hergün benim evime mi gelsen?
Sensiz hiç bir uyku yeterli değil; eskisi gibi sana sarılarak uyumak istiyorum.."

Dedi kafasını boynuma daha çok gömerek.
Güzeldi, onunla yeniden böyle yakın olmak, olabilmek harika..
Onun geniş omuzlarında kaybolmak, kollarımı beline sarmak harikaydi..
En güzeli, hastalığımı onunla geçirebilmek...

"Olur...
Ama birazdan gitmem lazım Yoongi, doktorda randevum var"

Diye mırıldandım.
Uzun zaman sonra yine randevum vardı, heyecanlıyım,
Aynı zamandada korkuyorum, ölesiye...

"Beraber gidemez miyiz?
Sana orada da destek olamam mı?
Yalnız gitmen hoşuma gitmiyor Ji eun, orada yalnız bir başına öyle haberleri duymanı hiç sevmiyorum..."

Ve yeniden fark ediyorum,
Min Yoongi'ye karşı çıkamadığıma...

"Olur Yoongi, yanımda ol ve bana destek ol"

Dedim iç çekerek.
Aslında bir yanım gelmesini istemiyordu, çünkü biliyorum ki eğer kötü bir haber olursa,
Yoongi benden daha fazla zarar görür, mahfolur...

***

"Yaptığımız testler sonuçunda kanserin bir ilerlemesi olduğunu fark ettik..."

Yoongi sımsıkıca ellimi tutuyordu, doktorun dediği ile daha da sıklaştılar...

"Kanseriniz positif anlamında ilerliyor, kanseriniz büyümemiş.
Aksine büyük bir mucize gibi,
Yaklaşık 1cm küçülmüş.
Bu gidişle meme kanserini kolaylıkla ameliyatsız ve sorunsuz atlatabilirsiniz.
Eğer bir sorunuz yoksa çıkabilirsiniz."

Ağlamaya başladım,
Allahım bin şükürler olsun...
O kadar yıl çektiğim eziyet galiba bu kocaman iyilik ile yok sayılacak.

"JI EUN!!!!"

Yoongi bağırarak bana sımsıkıca sarıldı.
Çok hoşuma gitmişti,
Normalde doktor da randevum olunca yalnız gelip, yalnız çıkardım ama şimdi o var...
Onun kolları başkaydı,
Bazen Duygusal bir roman gibi, bazen ise iyileştiren bir panzehir gibi...

"Başarıyorsun, atlatıyorsun!
Biliyordum, bunu yapabileceğini biliyordum!
Seni çok seviyorum Ji eun,
Beni affettiğin için ne kadar teşekkür etsem yetmez...
Sen..., sen harika bir kadınsın..
Senin kalbin gibi beyaz bir bulut bile yok bu dünyada...."

Yoongi çok değişti, Çok fazla değişti...
Eskiden bu kadar duygusal değildi ama şimdi, şimdi beni güzel sözler ile mutlu ediyordu.
Belki de bu bizim ayrılığımızın positif yanıdır;
Değerimizi bilmemiz.
Gerçek söylemem gerekirse bende daha fazla anladım bu süreçte Yoongi'nin değerini...
Anladım ki;
Yalnızlık çok acıtan ve üzen bir şey, insanın gidip sarılacağı bir insanın olmaması cidden çok acıtıyor.
Mesela uyku;
Ben eskiden hep Yoongi'ye sarılarak uyuduğum için
onsuz çok zorlandım uyumakta,
Kendime kocaman oyuncak ayılar alıp onlara sarılıp uyudum,
Caresizliğin bu boyutu işte çok acıtıyor...

***

"Sarılalım"

Demesine kafamı salladım ve gülümseyerek kollarımı ona sardım.
Eğelenceli, heyecanlı bir ilişki beklemiyordum şimdilik.
Yeterince yıpranmıştık, yeterince şey atatmıştık,
Heyecan bizi sadece daha fazla yıpratır, yorur.
Başka çiftlerden çok daha farkliydi bizim ilişkimiz,
Bizim ilişkimiz bir Ebr-i Bahara benzer.
Tıpkı bir Bahar bulutu gibi,
Paramparça ama yinede birleşik bizim aşkımız.
Ben; her zaman etrafa ışık saçan ama içi simsiyah olan
Ji eun ve etrafa her zaman karanlık yansıtan ama yinede içi pırıl pırıl, bembeyaz olan Yoongi.
Bizim hikayemiz böyle işte.
Nice misaller var, bizi anlatan;
Çünkü biz normaliz.
Her ne kadar kendimiz için hikayemiz özel gelsede,
Bizim hikayemiz çoğu kişinin hayal ettiği, tanıdığı bir senaryo...

"Her şey iyi olacak"

Dedi ve saçımı okşadı.
Inanın, şu an sahilin rüzgarı bile bu kadar rahatlatmadı içimi, oysa ki okyanus'dan gelen bir dalga'nın verdiği rüzgar beni her zaman ferahlatmıştı..

"Seni seviyorum Yoongi,
Daha önce sevdiğimden bin kat daha fazla, daha şiddetli.
Sana aşığım,
Her kötü zaman'da yanımda olman, sevgili olmasakta beni koruyup kollaman:
Bunların hepsi aşkımızı anlatıyor Yoongi..
Kendimi yalnız hisettiğim geceler yanımda olduğun için, beni böyle başka sevdiğin için,
Beni her zaman sevdiğin için çok teşekkürler Yoongi.
Umarım ki hikayemiz mutlu biter,
Umarım ki her okuduğum kitabın sonunda beklediğim ve bulduğum iyi sonu görürüz;
Gerçek acılar gibi bir son yapan hikayelerin aksine."

"Meleğim öyle olacak sonumuz, hiç düşünmene gerek yok.
Her hücrem seni çağırdığı vakitte olmayacak, yani hiç bir zaman.
Ve inan, öyle bir son görülürse buna boyun eğmem, asla vazgeçmem ve vazgeçmeyeceğim bu hikayemizin mutlu sonundan.....
Neyse gidelim mi evimize?
Burası soğuk oldu, soğukta durmaman lazım."

Boynumdan kalkan başı ile bende doğruldum ve yüzüne, gözlerinin içine baktım.
Bu kahverengi tonuna saatlerce bakıp, içinde kaybolmak istesemde kendimi tuttum ve kafamı yavaşca aşağa-yukarı salladım.
Gülümseyerek ellimi sımsıkıca tuttu ve beni arabasına doğru çekti.
O harika omzuna baka kaldım, ilk kez bir omuz bana bu kadar enteresan geliyordu.
Ne fazlasıyla geniş, ne de kısa.
Belki gün gelir, sadece bu sahne için ömrümü veririm?
Belki bir gün sadece onun omzunu görmek için çırpınırım,
Omzumu bile görmediğim için delirim?
Inanırım, cidden inanırım ki ona bu kadar bağlı olduğum için sadece omzunu bile görmediğim için delirim.
Çünkü tecrübe konuşuyor,
O onsuz geçen bir kaç yıl ölüm gibiydi, delirdim, hastalandım.
Onsuz yapamayacağımı anladığım yeni bir gün..